روزنامه ایران ورزشی
1400/02/02
تیر اول برخواه به سنگ خورد
رضا عباسپور @rez7462 چهره خسته و پاهای لرزان میرمصطفی جوادی، نخستین نماینده وزنه‌برداری ایران در بخش مردان و در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان قاره آسیا (گزینشی طلایی بازی‌های المپیک توکیو) در دسته 73 کیلوگرم، در شروع رقابت با چشم بادامی‌ها، گواه بر ناتوانی این ملی‌پوش در کسب سکوی قهرمانی و تحقق هدفگذاری کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری برای شروعی خوب و ایستادن روی سکوی قهرمانی تیمی و انفرادی آسیا بود. جوادی طبق شواهد موجود، در آخرین رکوردگیری تیم ملی مخصوصاً در حرکت دوضرب بیش از آنچه در تاشکند برای خود و کاروان وزنه‌برداری ثبت کرد، مهار کرده بود اما چند نکته کلیدی و مهم باعث شد تا این جوان البرزی که آینده‌ای درخشان پیش رو دارد نتواند آن طوری که از او انتظار می‌رفت در آوردگاه آسیایی نمود داشته باشد و اهداف کادرفنی در این وزن را دقیق به بار بنشاند. نقایص و کمبودهایی واضح و روشن که در ادامه برخی از آنها را با هم مرور می‌کنیم. بی حسی عضلات به خاطر پرواز طولانی قطعاً نخستین و بارزترین موضوعی که در چهره، فیزیک و تعادل عضلانی میرمصطفی جوادی روی تخته آسیایی و در مصاف با رقبای 73 کیلویی او چشمگیر بود، خستگی عضلانی و روحی این جوان البرزی چه پشت صحنه و چه روی استیج مسابقه بود. این خستگی زمانی بیشتر نمود پیدا کرد که در حرکت دوضرب، به وضوح بدن جوادی زیر وزنه‌هایی که بارها او حتی کیلوهای بیشتری از آن را در تمرینات مهار کرده بود، جواب نمی‌داد! این وزنه‌بردار جوان دقیقاً یک روز قبل از اینکه در ازبکستان روی تخته برود، بواسطه برنامه‌ریزی ضعیف و زمانبندی اشتباه تصمیم سازان فدراسیون وزنه‌برداری در اعزام تیم به این دوره از رقابت‌ها به تاشکند رسید. به همین دلیل او در برابر رقبای چشم بادامی قدرتمند شرق آسیایی خود که حداقل یک هفته زودتر از شروع مسابقات به ازبکستان رفته بودند، از نظر شرایط بدنی و همخوانی عضلات با شرایط آب و هوایی و تغذیه‌ای تاشکند عقب‌افتادگی و نقص فاحشی داشت؛ نقص و کمبودی که روی تخته‌های آسیایی برای این جوان نمود پیدا کرد و در شرایطی که جوادی می‌توانست پایان شیرین‌تری را برای خود و کاروان ایران رقم بزند، با ناکامی و قناعت به رتبه پنجم آسیا در دسته 73 کیلوگرم به کار خود خاتمه داد! بی‌تردید رتبه نخست و دلیل اصلی ناکامی مصطفی جوادی در تاشکند و قرار نگرفتن او روی سکوی نایب‌قهرمانی آسیا، همین برنامه‌ریزی اشتباه و زمانبندی ضعیف مسئولین فدراسیون در اعزام تیم به تاشکند بود. زیرا ریکاوری شدن بدن و تطابق پیدا کردن شرایط فیزیکی، خواب و بیداری و تمرینی با شرایط آب و هوایی و محیطی کشور میزبان برای هر ورزشکاری از اهمیت بسیار بالایی در مسابقات و رویدادهای مهم برخوردار است. جوادی بواسطه حضور فوق‌ستاره چینی و رکورددار جهان و المپیک یعنی ژیانگ شی در دسته 73 کیلوگرم بدون شک حتی نمی‌توانست خیال طلایی شدن را در سر داشته باشد اما این رویداد و گاف بزرگی که دیگر وزنه‌بردار قدرتمند چینی‌ها یعنی چنگ فی یان در حرکت دوضرب داد که باعث حذف او از گردونه رقابت‌ها شد، طلایی‌ترین فرصت را برای این جوان آینده‌دار مهیا کرده بود که سکوی نایب قهرمانی آسیا را از آن خود کند اما خستگی و هماهنگ نبودن عصب و عضله در مهار وزنه موجب شد تا او به راحتی آب خوردن نایب قهرمانی را با عنوان پنجمی آسیا و قناعت به تک نشان برنز یکضرب آسیا که با مهار وزنه 151 کیلوگرمی برای او حاصل شد، عوض کند. انتخاب وزنه غلط تیرخلاص دومین عاملی که تقریباً تیرخلاص را مخصوصاً در حرکت دوضرب و مجموع به میرمصطفی جوادی ملی‌پوش 73 کیلوگرمی کشورمان در تاشکند و رقابت این وزن زد، انتخاب وزنه‌های غلط و ناتوانی کادرفنی در ریکاوری و بازگرداندن انگیزه برتری‌طلبی جوادی در هنگام رقابت این جوان با رقبای مدعی او در تاشکند و پشت صحنه مسابقه بود. تصاویر پخش شده تلویزیونی در زمان برگزاری مسابقه جوادی، چه روی صحنه و چه در سالن گرم‌کن کاملاً بیانگر این نقیصه بزرگ و تأسف‌برانگیز بود. دقیقاً جایی که باید سرمربی و کمک‌های او به داد وزنه‌بردار و بدن تحلیل رفته و انگیزه برباد رفته او می‌رسیدند، ما پای گیرنده‌های تلویزیونی خود شاهد هیچ عکس‌العمل ویژه و خارق‌العاده‌ای از کادرفنی خصوصاً «سرمربی» تیم ملی نبودیم که باعث بازگشت روحیه مسابقه‌ای و انگیزشی این جوان در مصاف با رقبای قدرتمند او شود! برخواه مثل سنوات قبل خیلی آرام و ریلکس انگار نه انگار که این وزنه‌بردار نیاز به یک شوک تکان‌دهنده برای بازیابی توان و روحیه مبارزه‌ای خود دارد، تنها به همان داد زدن‌های تکراری، درگوشی زدن و شوک دادن به عضلات باسن و ران جوادی بسنده کرد! برخی اوقات هم او همین کارها را به ماساژور تیم که دنبال آنها دوان دوان از این سو به آن سوی استیج می‌دوید، واگذار می‌کرد! نهایتاً هم وقتی جوادی در دوضرب نتوانست از پس وزنه به غلط انتخاب شده (183 کیلوگرمی) برآید، او و دستیارانش بی‌تفاوت از کنار این فرصت طلایی از دست رفته عبور کردند! انگار نه انگار دو مدال مسجل وزنه‌برداری را در این دسته وزنی مفت و مجانی از دست دادیم. در حالی‌که جوادی برای نایب قهرمانی دوضرب اگر به جای وزنه 183، 180 را در انتخاب اولش مهار می‌کرد و بعد پشت وزنه 185 کیلوگرمی در حرکت دوم خود قرار می‌گرفت و این وزنه را نیز ثبت می‌کرد با مجموع 336 کیلوگرم نایب قهرمانی را به سادگی از آن خود می‌کرد. به هر روی مجموعه‌ای از اشتباهات مدیریتی و فنی دست به دست هم داد تا اولین تیر وزنه‌برداری برای کسب سه مدال ارزشمند و قرار گرفتن در کورس قهرمانی تقریباً به سنگ بخورد. باید منتظر ماند و دید که در روزهای آتی آیا این اشتباهات و گاف‌های فنی به حداقل خود می‌رسد تا امیدوار به آینده باشیم یا مجدداً با این وضعیت همان راهی را می‌رویم که در جهانی 2019 تایلند رفتیم و ناکام با آن مسابقات خداحافظی کردیم؟
سایر اخبار این روزنامه
