سهراب مرادی: وقتی هنوز مدعی‌ام چرا باید خداحافظی کنم؟

رضا عباسپور     @rez7462    روند عجیب و غریب گزینشی‌های المپیک وزنه‌برداری برای کسب مجوز حضور در توکیو آسیب جدی به ستاره‌های نامدار و شاخص وزنه‌برداری ایران وارد کرد. مخصوصاً به سهراب مرادی ستاره رکوردشکن دسته 96 کیلوگرم کشورمان که به رغم مسیر سختی که پیش رویش برای کسب سهمیه المپیک ترسیم شده بود، استرس ناشی از احتمال تشدید آسیب‌دیدگی کتف و کمرش را نیز به دوش می‌کشید. به همین دلیل سهراب در این مسیر هرچه زد و تلاش کرد تا به سهمیه برسد و امتیازات المپیکی‌اش را افزایش دهد به در بسته خورد. سهراب حتی با وجود شرایط سختی که پاندمی کرونا در دنیا ایجاد کرده بعد از عدم موفقیت در رقابت‌های آسیایی 2021 ازبکستان، سفر طولانی تا کلمبیا را در فاصله زمانی اندک بین این دو تورنمنت گزینشی به جان خرید تا صاحب سهمیه ورودی به المپیک در تورنمنت گزینشی کالی کلمبیا شود اما خستگی سفر و فرسایشی شدن مسیر سهمیه باعث شد تا در کلمبیا آسیب‌دیدگی کتفش مجدداً تشدید شود. همین موضوع یعنی احتمال تشدید آسیب‌دیدگی کتف ملی‌پوش کشورمان باعث شد تا او در کلمبیا بی‌خیال ادامه مسابقه و نهایتاً سهمیه المپیک توکیو شود. همین موضوع هم باعث شد تا سهراب به فکر خداحافظی از دنیای قهرمانی بیفتد. ولی حالا بعد از اینکه او کتفش را معاینه و چکاپ کامل کرده متوجه شده که در کلمبیا آسیب‌دیدگی‌اش جدی نبوده است.  به همین دلیل قهرمان طلایی ریو معتقد است وقتی هنوز می‌تواند وزنه بزند و مشکلی از این بابت سلامتی‌اش را تهدید نمی‌کند، چرا باید خداحافظی کند؟ ما نیز به همین بهانه با او همکلام شدیم تا ببینیم تصمیم نهایی رکورددار وزنه‌برداری جهان درخصوص ماندن یا وداع با دنیای قهرمانی نهایتاً چیست؟  نگرفتن سهمیه فکر خداحافظی را به سرم انداخت قهرمان طلایی بازی‌های المپیک 2016 ریو درخصوص اینکه چه اتفاقی باعث شد تا تصمیم خداحافظی با دنیای قهرمانی در کلمبیا به ذهن او خطور کند، می‌گوید :«حقیقتاً شما خودتان کاملاً در جریان ریز شرایط من هستید. می‌دانید چه دردهایی را در طول این یکی دو سال تحمل کردم تا بتوانم دوباره روی تخته مسابقه برگردم و در کورس عجیب و غریب کسب سهمیه ورودی المپیک توکیو المپیکی شوم. قطعاً می‌دانید که هر وزنه‌برداری در سطح ملی یکی از جراحی‌های سنگینی (کتف و کمر)  که من در طول این یکی دو سال داشتم را داشت، کلاً باید قید وزنه‌برداری را می‌زد اما من ماندم و با این همه مانعی که سر راهم به خاطر آسیب‌دیدگی وجود داشت جنگیدم و نهایتاً دوباره روی تخته برگشتم اما خب باور کنید رفتن زیر وزنه‌های سنگین و شکستن رکوردهای دنیا شوخی نیست. مردم از سهراب مرادی توقع بحقی دارند که مثل گذشته هر وقت پشت وزنه می‌رود رکوردشکنی کند و با طلا به کار خود خاتمه دهد اما نباید فراموش کنیم که من روزهای سخت و کابوس‌واری را پشت سر گذاشتم تا بتوانم دوباره دست به وزنه شوم. بعضی روزها در دوره درمان بعد از جراحی‌هایی که داشتم حتی فکر نمی‌کردم بتوانم نزدیک وزنه هم بشوم اما با وجود همه این سختی‌ها برگشتم و خدا گواه است که کم نگذاشتم. ولی خب خودتان می‌دانید که زمان و فرصت‌های طلایی زیادی را به واسطه اتفاقات تلخی که برایم رخ داد از دست داده بودم. زمان‌های طلایی که دیگر قابل بازگشت نبودند. به همین دلیل از یک طرف سخت شدن پروسه سهمیه و نرسیدن به مجوز المپیک، از سوی دیگر هم آسیب‌دیدگی‌های پی‌درپی و فرصت‌های طلایی که از دست رفت همه و همه باعث شده بود تمرکز همیشگی خود را از دست بدهم و نتوانم به نتیجه دلخواه برسم. ضمن اینکه ترس از آسیب‌دیدگی دوباره و رفتن زیر تیغ جراحی ذهنم را حسابی درگیر کرده بود. به همین دلیل در کلمبیا بعد از اینکه کتفم زیر وزنه صدا داد و درد گرفت، تصمیم خداحافظی از دنیای قهرمانی به ذهنم آمد، زیرا فکر می‌کردم که دوباره شدت آسیب‌دیدگی کتفم زیاد است و برای حفظ سلامتی‌ام باید خداحافظی کنم. ولی وقتی برگشتم ایران و چکاپ و معاینه کامل روی کتفم انجام دادم متوجه شدم مشکل جدی نیست و با یک استراحت شرایطم روبراه می‌شود.   فعلاً قصد رفتن ندارم سهراب مرادی در خصوص وداع با دنیای قهرمانی یا ماندن در وزنه‌برداری به عنوان ملی‌پوش و ورزشکار تأکید دارد: «درتورنمنت کلمبیا چون فکر می‌کردم دوباره کتفم به شدت آسیب دیده است، خیلی شرایط روحی خوبی نداشتم. همانجا هم یکسری از دوستان بدشان نمی‌آمد که حرف خداحافظی را سریع توی دهانم بگذارند. من هم اگر خاطرتان باشد آنجا به خودتان گفتم اگر مشکل کتفم جدی باشد برای حفظ سلامتی‌ام با دنیای قهرمانی خداحافظی می‌کنم. بالاخره برای یک قهرمان که رکورددار دنیا است و طلای جهان و المپیک در کارنامه دارد سخت است اینطور دست خالی میدان مسابقه را ترک کرده و با دنیای قهرمانی وداع کند. شاید آن روز در تورنمنت کلمبیا به خاطر فشارهای عصبی و روحی که به من وارد شده بود، فکر خداحافظی داشتم اما الان بعد از اینکه از بابت کتفم خیالم راحت شد، بی‌خیال خداحافظی شدم و می‌خواهم دوباره به عنوان یک مدعی در دنیای وزنه‌برداری حضور داشته باشم. حالا المپیک توکیو قسمتم نشد خیلی مهم نیست چون من مدال طلای المپیک ریو را درکارنامه ورزشی‌ام دارم و خیلی از این بابت به هم نریختم. درست است که اگر همه چیز برایم روبراه بود می‌توانستم دومین طلای المپیک خود را در توکیو کسب کنم ولی خب بعضی وقت‌ها تقدیر جور دیگری برای آدم رقم می‌خورد اما من می‌خواهم کمی به بدن و کتفم استراحت بدهم تا بعد از المپیک اگر شرایطم جور بود در تورنمنت‌های بزرگ آینده بازهم بشوم همان سهراب مرادی گذشته. نهایتاً اگر روزی هم نیت خداحافظی داشتم می‌خواهم وداعم با دنیای قهرمانی در اوج و روی تخته مسابقه باشد.