صداوسیما و فقدان نگاه ملی، چرا؟

اسماعیل قدیمی کارشناس رسانه و ارتباطات از گذشته تا‌کنون هر زمان در مورد صداوسیما بحث می‌شود از یک رویکرد سلبی نسبت به پوشش ملی این رسانه صحبت می‌کنیم. به  نظر می‌رسد مدیریت‌های صداوسیما در دهه‌های گذشته نگاه ملی به مسائل نداشتند. حال این پرسش به میان می‌آید که نگاه ملی چیست؟ نگاه ملی عبارت از این است که همه جناح‌های رسمی درون نظام که به رسمیت شناخته شده‌اند دارای یک نگاه هستند. بنابراین به طور طبیعی صدا‌وسیما به‌عنوان یک رسانه‌ملی باید همه این دیدگاه‌ها را بدون تبعیض و تعصب پوشش بدهد. در واقع تعامل و برآمد گفت‌وگوهای این جناح‌ها و درحقیقت یک جور جمع‌بندی و اجماع این جناح‌ها باید این سیاست ملی را شکل بدهد که یک چیز طبیعی در همه دنیاست. در آمریکا، در کشورهای اروپایی انگلیس و آلمان وقتی شخصی تصدی پست ریاست‌جمهوری، نخست‌وزیری یا صدراعظمی را عهده‌دار می‌شود، نماینده همه جناح‌ها است. این شخص رئیس‌جمهور یا مقام بالا همچنان یک وسیله ارتباطی می‌خواهد که پوشش ملی داشته باشد. پوشش ملی یعنی تمام این جناح‌ها را در‌بر بگیرد. ما در طی د‌هه‌های گذشته همواره شاهد بودیم که صداوسیما متاسفانه یک پوشش محدود برای یک جناح خاص دارد و هر روز مخاطبان بیشتری را از دست می‌دهد. در نهایت نتیجه این رویکرد زمین خوردن صددرصد آن دیدگاه و نگاه است، چون در طول تاریخ هیچ کجای دنیا مشاهده نشده است  و بدون اجماع عمومی همه جناح‌های سیاسی این رویکرد صددرصد شکست می‌خورد. این مساله امتحان شده و بدیهی است،  ولی مشخص نیست چرا صداوسیما به این سیاست ادامه می‌دهد. به نظر می‌رسد این یک نگاه اشتباهی است که باعث توجه مخاطبان به رسانه‌های برون‌مرزی می‌شود. بحران‌ها چگونه به‌وجود می‌آیند؟ همه بحران‌های اجتماعی و همه اتفاقات ناگوار و شکست همه سیاست‌ها نتیجه فقدان اجماع است که ما در طول تاریخ داشته‌ایم. در طول تاریخ در همه برهه‌های تاریخی این نگاه جناحی تک‌محوری را داشته‌ایم. با وجود همه شکست‌ها در همه برهه‌ها معلوم نیست چرا نمی‌خواهیم درس بگیریم و متاسفانه صداوسیما به این روش ادامه می‌دهد و صددرصد با ریزش مخاطبان و شکست این دیدگاه مواجه خواهد شد. این مساله به قدری بدیهی است که باعث تعجب است، چطور مدیران صداوسیما آن را نمی‌بینند.