«م» مثل مواد مخدر (دیدگاه اهل سنت درباره مبارزه و استعمال مواد مخدر)

کریم بخش کردی تمندانی
بخش دوم
در هفته گذشته و در آغاز سلسله يادداشت‌ها «م مثل مواد مخدر » در روزنامه «آرمان امروز» به موضوع «مبارزه با مواد مخدر فقط برعهده نيروي انتظامي نيست» اشاره داشتيم که حالا از يک منظر ديگر به اين بخش مي‌پردازيم.
حدودا دهه هفتاد بود و من دانشجوي دانشگاه سيستان و بلوچستان بودم. روزي يکي از اساتيد بعد از کلاس درس که شايد تنها دانشجو با لباس بلوچي بودم، گفت: در يک جلسه مهم در استانداري گفته شده که اهل سنت‌، با تجارت و مصرف مواد مخدر مشکل زيادي ندارند؟. اطلاعات زيادي در اين مورد نداشتم ولي خيلي مي‌خواستم براي آن پاسخي مستند پيدا کنم، در اين جست‌وجو رساله‌اي، از کتاب «مواد مخدر در فقه اسلام» تاليف دکتر عبدالله بن محمد و ترجمه مولانا سيد محمد يوسف حسين پور، را پيدا کردم و کتاب «مواد مخدر، جوانان و اعتياد» ايوب گنجي که بر اساس ديدگاه اهل سنت در باره مواد مخدر بود و چند کتاب و مقاله ديگر را خواندم، همه علماي و انديشمندان اهل سنت از زماني که موضوع مواد مخدر مطرح شده است، تجارت و مصرف آن را جايز ندانسته و حرام بودن آن را بيان داشته‌اند.


فايل هاي صوتي و تصويري و نوشتاري از علماي بزرگ اهل سنت، مانند؛ مولانا عبدالحميد، مولانا گرگيج، شهيد شيخ ضيايي، مرحوم دکتر احمد سياد، مولانا بدري، و ديگر علماي بزرگ اهل سنت را بررسي نمودم و نتيجه اين بود که همه علما متفق القول نظر بر حرمت تجارت و مصرف مواد مخدر داشتند. گرچه در باره مواد مخدر نص صريح مانند شراب، ربا و ... وجود ندارد علماي اهل سنت بر اساس آيه (و يحل لهم الطيبات و يحرم عليهم الخبائث) چنين استنباط کرده‌اند که به‌رغم اينکه نص صريحي درباره مواد مخدر در قرآن نيامده اين آيه يک قانون کلي را بيان مي‌کند که طيب پاکيزه مباح و جايز است و هر خبيث حرام و ناجايز است و اگر بخواهيم مواد مخدر را زير اين قانون دربياوريم آيا هيچ عاقلي مي‌تواند با توجه به اثرات مواد مخدر بر فرد و جامعه بگويد که مواد مخدر طيب  و مباح است؟ هرگز پس مواد مخدر با توجه به عوارض آن  حرام تر و پليد تر از شراب و ربا هست .
از نظر حديث و روايات؛ «کل مسکر حرام» و قاعده کلي «لا ضرر و لا ضرار» در اسلام ، مواد مخدر را علما حرام مي دانند. اجماع همه علماي اهل سنت بر اساس تأثيرات سوء و مضرات مواد مخدر بر فرد و اجتماع کشت، خريد و فروش و مصرف مواد مخدر را حرام اعلام کرده‌اند که در اينجا فتواي آن‌را که در مجامع بزرگ فقهي گرفته شده است براي روشن تر شدن اذهان مي‌آورم که به صورت استفتا است.
چه مي فرمايند علماي انديشمند و متفکران اسلام، درباره مواد خانمانسوز مخدر؟
1-آيا استعمال آن از نظر شرع اسلام جائز است يا خير؟
2-کشت گياهاني که منبع توليد مواد مي باشند چطور است؟
3-تجارت آن چه حکمي دارد.
4-پول بدست آمده از آن از روي شرع حلال است يا خير؟
5-استفاده از پول بدست آمده از مواد مخدر در کارهاي خير، مدارس، مساجد و غيره شرعا چطور است؟
پاسخ اجماع علماي اهل سنت درباره حرمت مواد مخدر چنين داده شده است.
1-استعمال مواد مخدر از نظر شرع مبين اسلام حرام است و بر اين مسئله تمام فقهاي مذاهب اربعه متفق اند.
2-درباره کشت گياهاني که منبع توليد مواد مخدر هستند از آنجاييکه منابع توليد اينها مصارف ديگر هم دارد مثلا پزشکان در توليد داروهاي مسکن آن را به کثرت بکار مي برند. پس حکم کشت منابع مواد مخدر به اعتبار محل مصرف متفاوت مي باشد. چنانکه کشت براي استعمال در داروسازي باشد مباح است و اگر براي موارد ناجايز باشد حرام است.
3-معامله و تجارت مواد مخدر نيز ناجايز و حرام است لذا پول بدست آمده از تجارت آن نيز حرام است.
4-درباره پول حرام فقهاي گران پايه مي فرمايند که بدون نيت ثواب، به قصد بري الذمه شدن به نيازمندان بدهد. خرج کردن آن در مصارفي که نيت ثواب را داشته باشد هم درست نيست.
از نظر قياس علت حرمت شراب، حکمت الهي و در زيان آن بر جسم و روان انسان مي باشد،  در شراب منافعي وجود دارد ولي زيان آن بيشتر از منافع آن است  «يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا» ولي در مواد مخدر بر اساس تحقيقات علمي هيچ سودي وجود ندارد و سراسر زيان و آسيب است. چگونه مواد مخدر که انسان را از خدا و اخلاق و انسانيت دور مي کند، عامل جنگ و خونريزي و فساد است، خانواده ها را از هم مي پاشد و صدها زيان، اجتماعي، بهداشتي، اقتصادي و غيره دارد حرام نباشد؟نهايت اگر هيچ حکم شرعي در اين مورد نباشد، به‌خاطر اينکه واليان امر(دولت) کاشت، تجارت، حمل، مصرف آن را ممنوع نموده و بر آن قانون وضع نموده اند، اطاعت‌ از والي امر واجب است.
فعال اجتماعي در استان سيستان و بلوچستان