مأموریت گرفتن تضمین از دمشق برای عملیات علیه کرد‌ها

دوغو پرینچک، رهبر حزب ملی‌گرای وطن ترکیه، تأکید کرده که سفرش به دمشق در سپتامبر قطعی است. خبر اعزام هیئتی از این حزب به سرپرستی پرینچک هفته پیش منتشر شده بود، اما بعد شک و تردید‌هایی در مورد انجام آن مطرح شد که حالا تأکید پرینچک نشان می‌دهد تصمیم او جدی است و حتی اشاره‌اش به رایزنی با دولت ترکیه نیز حکایت از این دارد که انجام این سفر با هماهنگی دولت رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، انجام می‌شود. علاوه بر این، او به حضور تعدادی از «دولتمردان و شخصیت‌های مهم ترکیه» در هیئت اعزامی به دمشق اشاره کرد که نشان می‌دهد اعزام این هیئت فراتر از ابتکار عمل حزبی است که هیچ کرسی‌ای در پارلمان ترکیه ندارد. به عبارت دیگر، مسئله این است که اعزام این هیئت ابتکار شخص پرینچک است یا مأموریتی که اردوغان به او داده تا در دمشق نقش یک میانجی را ایفا کند.
شکی نیست که قصد پرینچک برای رفتن در بستری اعلام شده که پیش از این توسط مولود چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه، فراهم شده بود. چاووش اوغلو هم از دیدارش با فیصل مقداد، وزیر خارجه سوریه، حرف زده بود و هم اینکه گفته بود باید بین معارضان و نظام سوریه به نوعی «مصالحه» دست یافت تا بتوان صلح دائمی را در این کشور برقرار کرد. اظهارنظر چاووش اوغلو مهر تأییدی بر چرخش اساسی آنکارا در موضع خصمانه‌اش علیه سوریه بود و اینکه حالا دریافته نظام سوریه قوی‌تر از آن است که بتوان سرنگونش کرد و باید به نوعی با آن کنار بیاید. حرف اردوغان بعد از بازگشتش از اوکراین نیز مؤید همین موضوع است که با لحن آشتی‌جویانه‌ای گفته بود هدفش سرنگونی دولت سوریه نیست. حالا پرینچک می‌تواند همان کسی باشد که پیام اردوغان را شخصاً به بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، می‌رساند چرا که دیدارش با اسد مسبوق به سابقه است و در ۲۰۱۵ نیز برای دیدار با اسد به دمشق رفته بود.
از سخنان پرینچک پیدا است که سفر او صرفاً یک دیدار سیاسی نیست بلکه او و هیئت همراه پیشنهادات و طرح‌هایی نیز برای ایجاد نوعی همکاری بین ترکیه و سوریه در دست دارند. این همکاری‌ها می‌تواند وجه اقتصادی داشته باشد، اما در حال حاضر مسئله مهم دو چیز است؛ اول معارضان مسلح در شمال سوریه و دوم کرد‌های مسلح در شمال شرق این کشور. مشکل اول مشخصاً در چارچوب حرف چاووش اوغلو پیگیری می‌شود که عبارت است از مصالحه بین این دو و بازگشت پناهجویان و آوارگان سوری به کشور. لحن پرینچک در مورد مسئله دوم تفاوت اساسی با لحن اردوغان و دیگر مقامات ارشد سیاسی و نظامی در مورد کرد‌های مسلح سوری ندارد. پرینچک به صراحت می‌گوید که مأموریتش برای «همکاری نظامی میان سوریه و ترکیه» و «پاکسازی سوریه از سازمان‌های تروریستی جدایی‌طلب مثل حزب کارگران کردستان و یگان‌های مدافع خلق» است. به این ترتیب، معلوم می‌شود که هدف اردوغان هنوز هم جنگ با کرد‌های سوریه است، اما این بار پرینچک را به دمشق می‌فرستد تا دولت سوریه را به همکاری در این جنگ تشویق کند. به نظر می‌رسد که این کار اردوغان معامله‌ای با اسد با تعویض کارت‌ها باشد، به این ترتیب که اردوغان کارت معارضان را به اسد می‌دهد تا این کارت کرد‌ها را از او بگیرد و البته از این طریق رابطه‌اش را با دمشق به تدریج عادی‌سازی کند. بنابراین، می‌توان گفت که پرینچک در سفر خود به دمشق مأموریتی را از سوی آنکارا انجام می‌دهد تا دو هدف اردوغان را برآورده سازد؛ اول چراغ سبز دمشق را برای حمله به کرد‌های سوریه در شرق رود فرات به دست بیاورد، دوم به مصالحه‌ای با دمشق برای راحت شدن از دست معارضان مسلح سوری برسد تا در نهایت رابطه‌اش را با دمشق عادی‌سازی کند.