ژوبین صفاری نقد یا اتهام زنی؟

تردیدی نیست که هیچ رسانه‌ای نمی‌تواند مدعی بی طرفی مطلق در پوشش اخبار و رویدادها باشد. تاکید بر هیچ رسانه‌ای هم می‌تواند مبنای علمی داشته باشد و هم بر حسب تجربه عینی بیان شود. اما وارد شدن به مصادیق و ارجاعات علم بحث مفصلی است که موضوع این نوشتار نیست.
اما غرض از بیان این مقدمه اعتراض برخی رسانه‌های حامیان دولت در عدم پوشش خبری مناسب از سفر رئیس جمهوری به خوزستان بود. هرچند روزنامه ابتکار به طور کامل این سفر را پوشش داد اما چند نکته از بیان این اعتراض ضروری است.
نقد تند و حتی همراه با برچسب زنی برخی از این رسانه‌ها به کوچک شمردن دستاوردهای دولت توسط رسانه‌های اصلاح طلب، از آنجایی عجیب است که خود هیچ‌گاه در طول دروه ریاست جمهوری‌های غیر همسو با تفکر خود، رعایت این انصاف را نکرده‌اند که گاه از دستاوردهای مثبت آن دولت هم برای مردم سخن بگویند. از سوی دیگر این نقد همواره با انواع برچسب‌ها مانند همسویی رسانه‌های اصلاح طلب با بیگانگان و... همراه بوده است که بیشتر از آنکه چیزی شبیه نقد باشد نوعی از جدال همراه با اتهام زنی است. در نهایت اینکه بیان ایرادها در این فضا تنها به تقابل بیشتر دامن می‌زند تا اینکه اگر قصوری هم رخ داده باشد؛ جبران شود. کما اینکه باید اذعان داشت که حضور دوباره ابراهیم رئیسی در استان خوزستان و پیگیری مساله آب این استان را باید به عنوان یک عملکرد مثبت ستود و البته پوشش ضعیف آن هم می‌تواند نقد درستی باشد اگر همراه با اتهام زنی نباشد. هرچند ارتباط آن با مسئله fatf و برجام خود از عجایب است که مجال پرداختن به آن در این نوشتار نیست.
غرض اینکه جامعه امروز بیش از آنکه نیاز به برچسب زنی و اتهام زنی برای تفکر مخالف داشته باشد نیاز به گفت و گو دارد. آنجا که نقد هم شکلی از تهاجم به خود ‌بگیرد فضا برای توسعه اندیشه و رفع ایرادها بسته می‌شود.
واقعیت آن است که در سپهر اجتماعی، ما با اونواع تفکرها و نگرش‌ها روبرو هستیم که هرکدام با استدلال های خود به مسائل نگاه می‌کنند. این تکثر آرا نه تنها بد نیست که می‌تواند به توسعه در همه زمینه‌ها منتهی شود. اما انگار عده‌ای معتقدند همه افراد جامعه باید از زاویه دید آن‌ها به مسائل نگاه کنند. در این بستر نه تنها گفت و گو شکل نمی‌گیرد که بر سرخوردگی اندیشه‌ها نیز دامن زده می‌شود. وسیع کردن دایره دید و پذیرش اندیشه و افکار ممنوع همواره در هر حوزه‌ای منجر به بالندگی شده است. بیان ایرادها با دشنام نه تنها منجر به رفع ایراد نمی‌شود که تنها به چند دستگی‌های تقابلی دامن می زند. در نهایت اینکه باید پذیرفت که هر رسانه‌ای با جهت گیری فکری خود به رویدادها نگاه می‌کند هرچند که می توان نسبت به این جهت گیری نقد هم وارد کرد. مهم این است که این نقد چگونه بیان می شود.