تریدینگ فایندر

موسیقی رپ الگوی مناسبی برای جوانان نیست

به‌شخصه هیچ‌وقت با موسیقی رپ احساس قرابت و نزدیکی نکرده‌ام، چراکه کلام موسیقی رپ پیش از آن که خود این نوع موسیقی را به ما بشناساند زننده است. یعنی غالبا هنرمندان این عرصه از کلامی در موسیقی رپ استفاده می‌کنند که مخاطب جا می‌خورد و از این لحن و بهره‌گیری از این کلمات متعجب می‌شود. ولی مساله این است که این موسیقی هم مانند دیگر شاخه‌های موسیقی سنتی، پاپ، کلاسیک و... طرفداران خود را دارد. موسیقی رپ در کشور ما تقریبا از 15، 20 سال پیش شکل گرفت. در کشورهای دیگر این جریان به مراتب زودتر شروع شده بود. هرچه زمان گذشت موسیقی رپ در ایران کمرنگ شد. خوشبختانه امروز دیگر موسیقی رپ دستمایه علاقه‌مندی جوانان نیست، حالا شاید تعدادی نسبت به این شاخه گرایش داشته باشند، ولی واقعیت این است که معایب این نوع موسیقی از مزایای آن همیشه بیشتر بوده است. به نظرم مهم‌ترین مشکلی که در این نوع موسیقی وجود دارد همان کلامی است که به نازل‌ترین شکل ارائه می‌شود و به جای آن که منبع الگوی مناسبی برای جوانان و نوجوانان قرار بگیرد باعث بیراهه رفتن این نسل می‌شود. هرچند معتقدم موسیقی خوب بالاخره راه خود را پیدا می‌کند و اثری درنهایت ماندگار تلقی می‌شود که از کیفیت‌های لازم برخوردار باشد. ژانرهایی مثل موسیقی رپ که عمدتا از کلام و کیفیت خاصی برخوردار نبوده‌اند همواره به مثابه موجی بوده‌اند که در برهه‌ای از زمان در جامعه مد شده و بعد از مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شده‌اند. ولی به‌طور کلی، موسیقی رپ خوراکی نیست که مورد نیاز جوانان امروز باشد. حالا شاید عده معدودی به دلایلی به این وادی گرایش داشته باشند ولی مساله این است که این نوع از موسیقی به دلیل نداشتن کیفیت لازم با اقبال گسترده‌ای از سوی کارشناسان و مخاطبان در جامعه واقع نمی‌شود. نکته‌ای که درباره موسیقی رپ وجود دارد این است که این ژانر از موسیقی در کشورهای دیگر اگرچه نوعی از موسیقی به شمار می‌رود ولی باید پذیرفت در قیاس با دیگر شاخه‌های موسیقی نتوانسته به بطن و متن جامعه بیاید. به بیان ساده‌تر، این نوع موسیقی اساس و جایگاه خاصی در جامعه ندارد، به همین خاطر است که در کشور ما گروه‌هایی که در این عرصه فعالیت می‌کنند به شکل زیرزمینی کار می‌کنند و به دلیل کلام و ساختار موسیقی رپ، نمی‌توانند مجوزهای لازم را از مدیران فرهنگی دریافت کنند. گاه سوال می‌شود که آیا وجود چنین موسیقی‌هایی می‌تواند به پیکره اصیل و پرقدمت موسیقی ایرانی لطمه وارد کند، جا دارد در این مجال به این سوال پاسخ دهم و بگویم چنین اتفاقی هرگز نخواهد افتاد، زیرا چندان که اشاره کردم ژانرهایی از این دست در موسیقی مثل موج‌هایی گذرا هستند که می‌آیند، عده‌ای را درگیر تب و تاب خود می‌کنند و چون ریشه و پایه‌ای ندارند در برهه‌ای از زمان هم به فراموشی سپرده می‌شوند. چندان که بعد از حافظ و نیما، برخی از شاعرانی بودند که می‌خواستند به واسطه حرکت‌هایی که انجام می‌دهند، تحولاتی در عرصه ادبیات معاصر به‌خصوص در بخش نظم صورت دهند ولی از آنجا که پیشینه ادبیات کلاسیک ایران را نمی‌شناختند و اصولا به ریشه‌ها و هویت و فرهنگ به آن شکلی که باید پایبند نبودند نه‌تنها نتوانستند دراین زمینه کاری ماندگار ارائه دهند که به وجهه شعری حافظ و نیما هم خدشه‌ای وارد نکردند.
تریدینگ فایندر