تریدینگ فایندر

هر موسیقی اثر هنری نیست

انواع موسیقی در انسان، احساسات گوناگون را برمی‌انگیزد، مرز میان تشخیص موسیقی بازاری و مبتذل و موسیقی هنری درعین حال که برای فرهیختگان و آشنایان به فرهنگ و هنر کار دشواری نیست، ولی از سوی دیگر تشخیص موسیقی هنری با مبتذل برای مردم عادی، کاری بسیار دشوار است. زیرا مردم اصولا به چیزی علاقه‌مند می‌شوند که آن را بهتر درک کنند و طبعا موسیقی با کیفیت هنری درک و تشخیص و لذت بردن از آن نیازمند تربیت شنیداری و آمادگی از پیش است. از سوی دیگر، موسیقی‌های بازاری برای آن که مخاطب را جذب کنند دارای ساختاری ساده و عموما در برخی انواع بسیار پیش پا افتاده و ابتدایی‌اند. از این رو در اذهان مردمی که با موسیقی آشنایی ندارند از جایگاهی برخوردار هستند. استفاده از واژه‌ها و کلام ساده و حتی کلام محاوره آمیخته به توهین باعث می‌شود که رپ در بین نوجوانان و کسانی که درک عمیقی از ادبیات و فرهنگ ندارند بیشتر محبوب شود. از این رو باید به جوانان آموزش دهیم آنچه را که صرفا مورد پسندشان واقع می‌شود نمی‌توان اثر هنری قلمداد کرد، چه بسا بسیاری از این آثار تخریب‌کننده روح و روان آدمیان باشد. یکی از مهم‌ترین عناصری که می‌توان در تشخیص موسیقی هنری و با‌کیفیت و موسیقی مبتذل و بازاری قائل شد، تاثیراتی است که روی روح و روان انسان فرهیخته و آشنا با مفاهیم هنری بگذارد. پرواضح است که موسیقی بازاری آن هم از نوع موسیقی‌هایی که عنصر ملودی آنها کم است و متن کلام آنها محاوره و بسیار پایین و گاهی نازیباست، تاثیرات نامطلوبی بر مخاطب آشنا با هنر و دارای منطق و عقل سلیم می‌گذارد. به گمان من این بهترین راه برای تشخیص سره از ناسره است، یعنی تاثیری که یک اثر هنری روی انسان فرهیخته و آشنا می‌گذارد می‌تواند معیاری قرار بگیرد برای تمییز دادن موسیقی هنری و فاخر از موسیقی مبتذل و بازاری.
تریدینگ فایندر