غیرممکنی که ممکن شد!

غیرممکن داورزنی زودتر از آنچه تصور می‌شد، ممکن شد! کارشکنی امریکا در صدور ویزای برخی بازیکنان تیم ملی برای هفته سوم لیگ ملت‌ها، واکنش تند رئیس فدراسیون والیبال ایران را به دنبال داشت. داورزنی صراحتاً سفر به امریکا بدون حضور نفراتی که موفق به دریافت ویزا نشدند را غیرممکن دانست. طبیعی بود رئیس فدراسیون والیبال ایران سیاسی‌کاری امریکایی‌ها را برنتابد، چراکه میزبان مسابقات براساس ماده ۳۹ قوانین برگزاری مسابقات FIVB موظف است بدون هیچ‌گونه محدودیتی برای تمامی نفرات تیم‌ها ویزا صادر کند. امریکا به عنوان میزبان هفته سوم لیگ ملت‌ها از این مهم سرباز زده و از صدور ویزای برخی نفرات تیم ملی والیبال ایران طفره رفته است! کارشکنی که می‌توانست برای تیم ملی والیبال ایران دردسرساز شود، چراکه بعد از ناکامی‌های هفته‌های اول و دوم، نتیجه مصاف ایران با برزیل، بلغارستان، آرژانتین و کوبا در آناهایم امریکا بسیار حائز اهمیت است و می‌تواند شانسی برای رسیدن شاگردان عطایی به حضور در جمع هشت تیم برتر این رقابت‌ها باشد. حال آنکه مانع این‌بار قبل از اعزام به هفته سوم ایجاد شده و طبیعی‌ترین کار ممکن موضع‌گیری سفت و سخت داورزنی بود.
داورزنی بعد از خط و نشان کشیدن برای امریکا از فدراسیون جهانی والیبال خواستار رسیدگی به این مسئله شد. خواسته ایران صدور ویزا برای تمامی نفرات تیم یا تغییر گروه ایران در هفته سوم بود. رایزنی‌هایی که اگرچه به صدور ویزا برای تمامی نفرات تیم منتهی نشد، اما بی‌نتیجه هم نماند، به‌طوری‌که FIVB در حمایت از ایران مدعی شد در صورت عدم سفر به امریکا، بازی‌های ایران برابر حریفان در هفته سوم ۳ بر صفر نمی‌شود و تیم ملی والیبال ایران هیچ امتیاز منفی بابت عدم حضور در آناهایم نخواهد گرفت. این بی‌شک بهترین حمایتی بود که فدراسیون جهانی والیبال می‌توانست از ایران داشته باشد. هرچند در این صورت والیبال ایران هیچ امتیازی از هفته سوم به جیب نمی‌زد، اما در نهایت هیچ امتیاز منفی نیز متحمل نمی‌شد. با این وجود غیرممکن داورزنی خیلی زود ممکن شد و درحالی‌که تصور می‌شد تیم ملی قید حضور در هفته سوم را زده، رئیس فدراسیون والیبال ایران مدعی شد نمی‌توانیم به امریکا نرویم، آن‌هم در شرایطی که با وجود تمام رایزنی‌ها، امریکا از صدور ویزای عطایی سرباز زده و تیم ملی باید بدون سرمربی راهی آناهایم شود! اتفاقی که بی‌تردیدی تأثیری منفی در عملکرد تیم در هفته سوم خواهد داشت.
مسئله این نیست که چرا تیم ملی با وجود کارشکنی امریکایی‌ها قرار است راهی آناهایم شود. بی‌تردید رفتار میزبان هفته سوم با روح ورزش و قوانین المپیک منافات دارد و دخالت دادن سیاست در ورزش است، به همین دلیل مقابله به مثل کردن با امریکایی‌ها نیز می‌تواند ادامه همین داستان (سیاسی‌بازی) باشد. مسئله این است که چرا رئیس فدراسیون والیبال ایران در اندک زمانی کوتاه این چنین از حرف‌های خود کوتاه می‌آید و تصمیمی می‌گیرد که مغایر با ادعای تند و تیز او در روز‌های گذشته است.
زمانی که داورزنی حضور در امریکا را غیرممکن خواند (به دلیل عدم صدور ویزای برخی نفرات تیم) اطمینانی به حمایت فدراسیون جهانی نداشت، اما در عین ناباوری بعد از آنکه FIVB چتر حمایتی خود را روی سر والیبال ایران گرفت و مدعی شد امتیازی از ایران بابت عدم حضوردر امریکا کسر نمی‌شود، رئیس فدراسیون در کمال ناباوری مدعی شد نمی‌توانیم به امریکا نرویم.


تغییر موضع داورزنی چیزی شبیه به فریب افکار عمومی است. بی‌تردید هیچ‌کس او را مجبور نکرده بود سفر به امریکا بدون حضور تمامی نفرات تیم را غیرممکن بخواند، اما او این کار را کرد و مدعی شد بدون حضور آن‌هایی که ویزایشان صادر نشده نمی‌توان راهی آناهایم شد، اما چه چیز تغییر کرده که رئیس فدراسیون والیبال ایران در کمتر از چند روز چرخشی ۹۰ درجه‌ای دارد و تیم را مهیای سفر می‌کند، آن‌هم در حالی که عطایی شرایط همراهی تیم را ندارد!
این نخستین بار نیست که مسئولان ورزش کشور با قیافه‌ای حق به جانب شاخ و شانه می‌کشند، اما چندی بعد از حرف خود کوتاه می‌آیند و تغییر موضع می‌د‌هند! رفتاری که این شائبه را ایجاد می‌کند که برخی سفر‌ها آنقدر برای آقایان دلچسب است که برخلاف نمایشی که به راه می‌اندازند نمی‌توانند از آن دل بکنند! احتمالی که شاید خیلی بدبینانه باشد، اما نتیجه عملکرد آقایان و رفتار و گفتار متناقض آنهاست.