روزنامه اعتماد
1402/04/25
نظام حكمراني توسعه در ايران
براي دستيابي به توسعه چه بايد كرد و به چه گزارههايي مورد نياز است؟ اين پرسش طي سالها و دهههاي اخير همواره در فضاي عمومي و تخصصي كشورمان مطرح بوده، اما هنوز پاسخ مطلوبي به آن داده نشده است. با نگاهي به سياستگذاريهاي حكمراني توسعه، مشخص ميشود كه اين سياستگذاريها بايد بر اساس سند چشمانداز و برنامههاي راهبردي تدوين و اجرايي شود. اما بهرغم اينكه ايران تا به امروز با دولتها، رويكردها و برنامههاي مختلف مواجه بوده نتوانسته است، الگوي اختصاصي خود از توسعه را مبتني بر يك برنامه كلان تدارك ببيند و آن را بدون توجه به آيند و روند دولتها اجرايي كند. اين تكثر (در برنامهريزيها و ترسيم چشماندازها) هر چند شايد از نظر شكلي و ظاهري ويژگيهايي داشته باشد، اما از منظر ماهوي و اجرايي مشكلاتي را براي روند پيشرفت و توسعه كشورمان شكل داده و ايران را عقب نگه داشته است. اين در حالي است كه در حكمراني توسعه بايد در تمامي موارد، زوايا و برنامهها، نگاهي توسعه محور داشت و آن را عملياتي كرد. مهمترين اثر اين نگاه توسعه محور، تغييراتي است كه در الگوهاي كلان زندگي شهروندان جامعه هم تغيير كند. با توجه به برنامهريزيهايي كه نظام حكمراني آن را ترسيم ميكند و با عنايت به اينكه موضوع اين بحث هم حكمراني توسعه است؛ بايد جنبههاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي و... با رويكردهاي اقتصادي جامعه پيوند خورده و همگي در يك راستا عمل كنند. در واقع براي دستيابي به توسعه همه برنامهريزيهاي اجتماعي، فرهنگي، سياسي و... بايد در راستاي يك هدف كلي كه دستيابي به توسعه است، عملياتي شوند. از سوي ديگر بايد توجه داشت، در حكمراني توسعه، دستگاه حاكم در شمايل دستگاه مجري فعاليت نميكند، بلكه در قالب دستگاهي ناظر عمل كرده و روند اجراي راهبردها را تحت نظر ميگيرد. مبتني بر اين رويكرد نظام حكمراني نظارت و راهبردها را مشخص و براي مردم در قالب بخش خصوصي و... اجرا ميكند. اين نظام حكمراني است كه اجازه نميدهد، دولتها از خطوط اصلي و راهبردهاي ترسيم شده عدول كنند و امكان تغيير ريل سياستها را با رسيدن موسم تغييرات سياسي نميدهد. به عبارت روشنتر، در حكمراني توسعه تلاش ميشود داشتهها توسعه پيدا كنند و نداشتههاي مورد نياز ساخته شوند. مبتني بر اين الگوي كلي از توسعه است كه چشماندازها شكل ميگيرند، ارادهها كنار هم به كار گرفته شوند تا در نهايت آرمانشهر مورد نظر ساخته و پرداخته شود. كشورهاي حاشيه خليج فارس مانند امارات و عربستان و... نمونههاي جالبي از حكمراني توسعه هستند كه آرمانشهرهايي خارج از اتمسفر فعلي خود را بنا نهاده و براي آن برنامهريزي ميكنند. ايران هم بايد ابتدا الگوي اختصاصي و بومي خود از توسعه را مبتني بر ويژگيها و ظرفيتهاي اقتصادي، اجتماعي، تاريخي، بومي و...ارايه كند و سپس براي تحقق آن برنامهريزيهاي لازم را با مشاركت عمومي شهروندان ترتيب دهد.
سایر اخبار این روزنامه
مرگ دریاچه فرا میرسد؟
مگر شما مفتش هستيد؟
عليه قدرت، عليه فراموشي
خسارت صدور احكام غيرمتعارف پيرامون حجاب
قاچاق، توليد را زمين زد
امريكا برنده اصلي بازي اردوغان
پشت پرده جنايت در خوي
مراتب و موارد غيرواقعي به موكلم نسبت داده شده
دو ضعف ارتباطي و محتوايي
حجاب و عفاف و تجربه زيسته سياستگذاري
فقر استثنا و فقر قاعده
بهار تعليم و تربيت مهرماه در راه است...
نظام حكمراني توسعه در ايران
ماجراي ميانكاله آزمون مبارزه با فساد
چرخش جديد در سياست خارجي تركيه
در حاشيه ماجراهاي خانه انديشمندان علوم انساني
رشد غولآساي اقتصاد موازي
پنجشنبه ساعت نه صبح احمدرضا احمدي ميرود...
هنر ميانه ايستادن