روزنامه جوان
1402/08/10
تیم امید جای نگاه رنگی نیست
تیمهای ملی تعریف خاص خود را دارند. تیم ملی عصاره تمام فوتبال یک کشور است. تفاوتی نمیکند تیم بزرگسالان باشد یا در ردههای امید، جوانان و نوجوانان. طبیعتاً کسی هم که به عنوان سرمربی هدایت این تیمها را برعهده میگیرد باید در وهله اول تعلقات رنگی و باشگاهی خود را کنار بگذارد و با نگاهی ملی روی نیمکت تیم ملی بنشیند.باید تأسف خورد که حتی همین چند خط بدیهی هم در فوتبال ایران رعایت نمیشود، تا جایی که سرمربی تیم امید ایران بدون اینکه عذرخواه دو شکست بد مقابل ازبکستان و هنگکنگ باشد تمام تقصیرها را متوجه یک تیم خاص میداند و با نگاهی رنگی عملاً خود را زیر سؤال میبرد.
رضا عنایتی به عنوان سرمربی تیم امید در وهله اول باید تعصبات رنگی را در خود بکشد، نه اینکه با دامن زدن به آنها، اسباب حاشیهسازی برای تیم فوتبالی خود را که اتفاقاً به اندازه کافی هم حاشیه دارد فراهم کند. عنایتی با تیم امید ایران و ترکیبی کامل با شکست مقابل ازبکستان حتی از مرحله اول رقابتهای انتخابی المپیک هم بالا نیامد تا حسرت المپیکی شدن فوتبال ۵۴ ساله شود. او بعد از کسب این نتیجه تأسفبار در بازیهای آسیایی هم به هنگکنگ باخت و حذف شد تا پازل ناکامی تیم امید کامل شود. با وجود این، عنایتی این روزها به جای عذرخواهی و قبول اشتباهات خود به طور عجیبی سعی در فرافکنی و مقصر جلوه دادن بقیه دارد. عنایتی خوب میدانست که شرایط تیم امید ایران چگونه است و با علم به تمام مشکلات هدایت این تیم را پذیرفت، پس جای هیچ اعتراضی وجود ندارد. ضمن اینکه اگر هم نمیدانست باز هم ایراد کار متوجه اوست که چطور قدم در راهی گذاشته که اطلاعی نداشته چه سرنوشتی در انتظارش است و اصلاً با چه امکانات و شرایطی قرار است به مصاف حریفان برود!
اما بدتر از تمام اینها، نگاه رنگی و خطرناک رضا عنایتی به تیم امید به عنوان یکی از تیمهای ملی ایران است. عنایتی بدون اینکه خود و کادر فنی تیمش را مقصر شکست امیدها در بازیهای آسیایی بداند تنها یک باشگاه را بهخاطر در اختیار نگذاشتن بازیکنانش مقصر میداند، درحالیکه او در مسابقات انتخابی المپیک حتی با در اختیار داشتن تمام بازیکنان هم نتیجه نگرفت و باعث تحقیر فوتبال ایران شد. عنایتی برخلاف سالهای قبل حتی نتوانست تیم امید را به مرحله دوم انتخابی المپیک برساند.
سرمربی تیم امید با نگاه متعصبانه و رنگی یک باشگاه را مستحق ندادن بازیکن به تیم امید میداند و باشگاه دیگر را نه، درحالیکه هر دوی این باشگاهها به عنوان نمایندگان فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا حضور دارند. این نکتهای است که عنایتی ابایی از مطرح کردن آن ندارد و حتی در آنتن زنده تلویزیون هم صراحتاً آن را اعلام میکند. چنین رفتاری اصلاً در شأن و جایگاه یک مربی ملی نیست و به نظر میرسد عنایتی نیمکت تیم امید به عنوان یکی از تیمهای ملی ایران را با نیمکت یک تیم باشگاهی اشتباه گرفته است.
عنایتی حتی اگر خود و کادر فنیاش را هم در شکستهای بد تیم امید مقصر نداند (که همه میدانیم مقصر است) نباید با چنین ادبیاتی بقیه را مقصر بداند که اگر قرار باشد چنین ادبیاتی هم بر حاشیههای فوتبال رو به نابودی ایران اضافه شود آن وقت باید خیلی زودتر از آنچه تصورش را داریم منتظر نابودی فوتبال باشیم. سرمربی تیم امید به جای واکاوی دلایل ناکامی خود و تیمش رو به بهانهجویی آورده و نگاه رنگی خاصش حتی اجازه نمیدهد که بابت شکستهای تحقیرآمیزی که به فوتبال ایران تحمیل کرده، عذرخواهی کند. تبعات شکست در هر مسابقه بهطور مستقیم متوجه کادر فنی و سرمربی تیم است، نکتهای که سرمربی تیم امید باید اول آن را میآموخت، اما ظاهراً یاد نگرفته است؛ تیم امید جای نگاههای رنگی و تعصبات باشگاهی نیست.
پربازدیدترینهای روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
رژیم صهیونیستی شرافت جنگیدن هم ندارد
علویتبار: اپوزیسیون خارج از کشور همیشه حقوقبگیر دشمنان مردم بوده است
اذعان کارشناس شبکه صهیونیستی اینترنشنال به پیروزی حماس
رفع توقیف «احتیاطی» انتخاب «مقرون به صواب» نیست!
شاطرها علیه نان کامل
بازپرداخت ۴ برابری تسهیلات جوانی جمعیت با اقساط ۳۷میلیونی، همین!
جنایت در جبالیا با ۶ تن بمب
اسرائیل در باتلاق تونلها و خیابانها
تهران میزبان کاریکاتوریستهای ضد اسرائیلی امریکای لاتین
تیم امید جای نگاه رنگی نیست
دریغ از یک پیچ!
اسرائیل در باتلاق تونلها و خیابانها
مردم تورم ۶۰ درصدی دولت تدبیر را از یاد نبردهاند
عامری: رژیم صهیونیستی از سازمان ملل تعلیق و اخراج شود