تا آزادیاش را نبینم باور نمیکنم
[راضیه زرگری ] آفتاب جمعه در سرزمینهای اشغالی، آخرین نفسهایش را میکشید وقتی که هزاران فلسطینی در انتظار غروبی متفاوت بودند تا عزیزانشان را بعد از سالها اسارت در زندانهای رژیم اشغالگر، دوباره ببینند. ایست بازرسی اسرائیلی شمال بیتالمقدس که شاید به ندرت شاهد تجمع چند صدنفری فلسطینیها بوده، حالا نظارهگر چشمهای منتظر است که برق شادی در آنها به وضوح پیداست. عصر جمعه فلسطینیهای بسیاری در کنار زندان بدنام نظامی عفر جمع شدند، به این امید که عزیزان در بندشان را بعد از سالها اسارت، آزاد ببینند و به خانه بازگردانند. این آزادی بهعنوان بخشی از توافق آتشبس، بعد از هفت هفته جنایت صهیونیستها علیه مردم غزه اجرایی شد؛ جنایتی که جان بیش از 14هزار فلسطینی را گرفت و صدها هزار نفر از ساکنان غزه را آواره کرد.
به گزارش گاردین، مقامات قطری اعلام کردند که 39زن و کودک فلسطینی که در زندانهای اسرائیل نگهداری میشدند جمعه شب آزاد شدند. این آزادی اسرا، در ازای بازگشت ایمن 13اسرائیلی گروگانگرفتهشده توسط حماس است که از زمان عملیات جنبش مقاومت فلسطین از اراضی اشغالی در نوار غزه به سر میبردند.
انتظار کُشنده جمعه شب برای تعداد انگشتشماری از صدها هزار خانواده فلسطینی که عزیزانشان در زندانهای نظامی اسرائیل گرفتار هستند، پایان یافت. 24زن و 15کودک با اتوبوسهای کمیته صلیبسرخ (ICRC) به حومه رامالله در کرانه باختری اشغالی منتقل شدند تا در میان آواز شادی و آزادی هموطنانشان در میان پرچمهای برافراشته فلسطین و جنبش مقاومت فلسطین، در میان اشکها و لبخندها در آغوش مادران، پدران، پسران و دخترانشان مورد استقبال قرار بگیرند.
فیروز فیض محمود البو، یک جوان 26ساله از ابودیس که بیش از دو سال بدون اتهام یا محاکمه در بازداشت صهیونیستها به سر میبرد، میگوید: «امروز روز شادی است، اما در عین حال پر از غم و اندوه است. جنگ در غزه همچنان ادامه دارد و مردم ما در حال جان دادن هستند.» او به اتهام چاقو زدن به یک اسرائیلی دستگیر شد، اتهامی که هیچ وقت اثبات نشد و او آن را رد میکند.
پس از هفتهها تلاشهای دیپلماتیک بیوقفه با میانجیگری قطر و مصر، رژیم اسرائیل و حماس، در برقراری آتشبس چهار روزه به توافق رسیدند که جمعه اجرایی شد. خانوادههای اسرائیلی در سراسر سرزمینهای فلسطینی اشغالی، یک روز پرتنش را پشت سرگذاشتند تا اینکه معلوم شود توافق آتشبس و تبادل اسرا نهایی شده است. به نوشته گاردین، مقامات صهیونیست به خانوادههای نخستین گروه 13نفره از کودکان و زنان سالخورده اسرائیلی که آزاد شدند، گفته بودند در یک مجتمع بیمارستانی جمع شوند. برای فلسطینیها، جزئیات تا آخرین لحظه پس از انتشار اسامی 300زن و کودکی که قرار بود توسط وزارت دادگستری اسرائیل منتشر شود، نامشخص بود. حتی پیش از رسیدن اتوبوسها به ایستگاه بازرسی، جایی که خانوادهها به امید دیدن عزیزانشان تجمع کرده بودند، اطلاعاتی در مورد زمان، مکان یا نحوه رهاسازی آنها وجود نداشت.
برای نجاح عواذ 43ساله، اما انتظار ادامه دارد. دختر او که اکنون 24سال دارد بهدلیل درگیری با یک رهگذر اسرائیلی در بیتالمقدس در سال 2015به 13سال زندان محکوم شد. نورهان تنها 16سال داشت که دستگیر شد. عواذ میگوید: «حالا دخترم 24ساله است و از زمان شروع جنگ نتوانستهایم با او ملاقات کنیم، هیچ خبری از او نداریم. وقتی اسامی را منتشر کردند از روزنامهها باخبر شده بودم. من واقعا خوشحالم، اما تا او را نبینم باور نمیکنم. اتاقش را برایش آماده کردیم. من نمیتوانم صبر کنم تا او را در خانه ببینم.»
به نوشته گاردین توافق اخیر بر سر آزادی زندانیان، ابعاد روشنتر و عمیقتری از شیوه بازداشت، وضعیت زندانها و اتهاماتی را که به فلسطینیان وارد میشود، فاش کرده است. دادگاههای نظامی اسرائیل جایی است که در آن فلسطینیها را با بیش از ۹۸ درصد محکومیت، محاکمه و افراد زیر سن قانونی مرتبا در آن زندانی میشوند. همه آنها به جز چهار نفر در لیست 300نفری از کرانه باختری و بیتالمقدس هستند. اسرائیل از آزادی کسانی که به اتهام قتل محکوم شده بودند، خودداری کرد. بیشتر آنها بهدلیل پرتاب سنگ، آسیب رساندن به اموال و اتهامات جدیتر مانند تلاش برای ساخت مواد منفجره بازداشت شدهاند.
گفتنی است حدود یکهزار و 200 اسرائیلی در 7اکتبر توسط حماس کشته و 240نفر به گروگان گرفته شدند و پس از آن اسرائیل در تلافی عملیات طوفان الاقصی، علیه حماس اعلام جنگ کرد. جنگی که بیشترین هدف جنگندههایش غیرنظامیان ساکن غزه بودند؛ بهگفته وزارت بهداشت غزه، بیش از 14هزار و 800نفر در بمبارانهای شدید و عملیات زمینی بیسابقه رژیم صهیونیستی طی 50روز در غزه شهید شدهاند. سازمان ملل میگوید که جنگ اخیر در غزه، پنجمین جنگ از زمانی است که حماس کنترل این نوار را در سال 2007بهدست گرفت ؛ بیش از 40درصد از ساختمانهای این باریکه و همچنین اکثر زیرساختهای پزشکی غزه را از بین برده است. جمعیت 2.3میلیون نفری این منطقه با یک بحران انسانی شدید برای دسترسی به آب، غذا، سوخت و دارو مواجه است.