میدان جنگ چطور مهیای آتشبس دائم میشود؟
[ نیلوفر گلگلی] غزه؛ ۲۰ هزار جان شریف، در طول 77روز تقدیم مقاومت فلسطین شد و درحالیکه سایه شوم جنایت علیه بیمارستانهای باریکه غزه توسط اشغالگران ادامه دارد جنگ به مرحلهای رسیده که صهیونیستها نه راه پیش دارند نه راه پس. تمنای پایان هرچه زودتر درگیری از سوی اشغالگران در حالی به وضوح دیده میشود که پایان جنگ برایشان خسارت تمامعیار محسوب میشود. جمعه ۲۲ دسامبر وزارت بهداشت نوار غزه در هفتادوهفتمین روز از جنایات ارتش اسرائیل علیه مردم فلسطین اعلام کرد که شمار شهدای غزه از ۲۰هزار نفر عبور کرده و بیمارستانها و کادر درمان به اهداف جنگی تلآویو تبدیل شدهاند. بهگفته مقامات نوار غزه و نمایندگان سازمانهای جهانی، بیشتر ۲۰هزار قربانی حملات ویرانگر ارتش اسرائیل از هفتم اکتبر تاکنون، کودک و زن هستند؛ تداوم این حملات، موجب تخریب گسترده زیرساختها و فاجعه انسانی بیسابقه شده و سکوت جهانی در برابر جنایات تلآویو را شکسته است. «شهروند» در گزارش پیش رو، پیچیدگی اوضاع جنگ غزه در کنار آینده مبهم سرنوشت این باریکه را در گفتوگو با «سعدالله زارعی» و «علی عبدی» تحلیلگران مسائل بینالملل و حوزه فلسطین بررسی کرده است.
چرا حماس همچنان رتبه برتر را در جنگ منطقهای دارد؟
«جنگ تا ابد نمیتواند ادامه پیدا کند و در نقطهای متوقف میشود، باز هم با گذشت بیش از 70روز از جنگ رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم غزه، حماس همچنان هم رتبه برتر را در منطقه دارد، موضع آن روشن است و هیچ مذاکرهای قبل از آتشبس وجود نخواهد داشت؛ این اسرائیلیها هستند که در طول نبرد نتوانستند به تمام اهداف ادعایی خود برسند.» سعدالله زارعی چشماندازی برای آتشبس دائم در غزه متصور نیست. او با این مقدمه به «شهروند» میگوید: «دور یا نزدیک اتمام جنگ معلوم نیست، اما این جنگ هم دارای یک تاریخچه و زمانی است؛ اما چیزی که هماکنون به چشم میآید یک آتشبس بهمدت یک هفته برای تعطیلات ژانویه است، آنچه در رسانهها منتشر شد توافق کلی بین طرفین است که امکان دارد شکسته شود چون امضایی صورت نگرفته است.»
این کارشناس مسائل بینالملل معتقد است: «با اینکه هماکنون جنگ ممکن است متوقف شود، حتی ممکن است که در یک سطوحی به پایان برسد، اما رژیم غاصب صهیونیسم باز هم شکل دیگری از جنگ را در روزهای آینده ارائه میدهد.»
۷۵ درصد از رکودهای اقتصادی اسرائیل از طوفان الاقصی است
ادامه دادن جنگ باعث فروپاشی امنیت و اقتصاد رژیم اسرائیل میشود؛ و با توجه به اینکه رژیم صهیونیستی در نبرد پرهزینه بیش از دو ماهه، به نتیجه نرسیده، در ادامه جنگ علیه غزه با حملات پیدرپی با بحران اقتصادی جدی مواجه شده است. علی عبدی در این رابطه به «شهروند» میگوید: «تداوم جنگ آسیب شدیدی به مردم غزه وارد میکند، چون عملا هیچگونه اقلام اساسی و داروهای موردنیاز وارد غزه نمیشود. از سوی دیگر رژیم صهیونیستی نیز از نظر ماهیتی دچار آسیب جدی شده است. گزارشها میگوید مراجعه به کلینیکهای رواندرمانی از سوی صهیونیستها ۶ برابر شده و در ارتش نیز اختلالات روانی افزایش پیدا کرده است.»
عبدی درباره پیامدهای اقتصادی جنگ برای صهیونیستها توضیح میدهد: «۷۵ درصد از رکودهای اقتصادی اسرائیل از طوفان الاقصی است به علاوه افزایش نرخ بیکاری و تورم بهدلیل طولانی شدن جنگ و آسیبهای بخش تجارت از دریای سرخ، همه اینها شرایط اقتصادی را برای اسرائیلیها سختتر میکند. این در حالی است که بحران سیاسی قبل از طوفان الاقصی هم به اسرائیل آسیب زده بود.»
سعدالله زارعی با این حال تأکید بیشتری بر جنبههای اجتماعی خسارتهای جنگ دارد: «به جز جنبههای امنیتی، اقتصادی و همچنین از دست رفتن تسلیحات نظامی، یکی از موارد بسیار مهم و تاثربرانگیز در جنگها به شهادت رسیدن کودکان و زنان است. همچنین از دست دادن خانواده و فشارهای روانی حاصل از جنگ تا سالها در ذهن افراد باقی میماند.»
آمریکا که از زمان آغاز حملات نظامی اسرائیل در غزه اصلیترین حامی این رژیم بوده و با ارسال سلاح و حمایتهای سیاسی به شعلهور کردن آتش جنگ کمک کرده، در پیشنویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد برای برقراری آتشبس فوری در غزه، از وتو برای ممانعت از این روند استفاده کرد، زارعی در اینباره میگوید: «جلسههایی که در این سطح تشکیل شد، با وتوی آمریکا بیاثر شد. در مجمع عمومی قطعنامهای صادر شد که با 153رأی مثبت و حدود 10رأی منفی بود و در جایگاه خود حائز اهمیت، اما ضمانت اجرایی ندارد.»
ادامه بحران انسانی در غزه غیرقابل تصور است
وضعیت ساکنان نوار غزه و عدمدسترسی آنها به آب و غذای کافی، این منطقه را با بحران انسانی مواجه کرده است؛ همچنین نیاز شدید به دارو و مراقبتهای بهداشتی و پزشکی بهدلیل شیوع بیماریهای فصلی و عفونی فاجعهبار است. زارعی معتقد است: «غزه یک منطقه بستهای است که تا پیش از جنگ فعلی هم بهشدت تحت فشار بوده و در جنگ، درهای حمایتی سازمان ملل و سایر مناطق به غزه بسته شد. هماکنون هم نیاز مردم نیز بهمراتب بیشتر از کمکهای محدودی است که وارد غزه میشوند. تا پیش از این 500کامیون اقلام اولیه از گذرگاهها عبور میکردند و به غزه میآمدند که به نوبه خود بازهم کم بود. هماکنون این کمکها بهشدت محدود شده و ادامه جنگ، فشار غیرقابل تحملی را بر مردم مظلوم غزه وارد میکند.»
کشورهای عربی اگر شر نرسانند، خیری نمیرسانند
زارعی درباره وظیفه کشورهای عربی در قبال فلسطین معتقد است: «اغلب کشورهای عربی نهتنها برای پیروزی جریان مقاومت، تلاشی نمیکنند، بلکه سعی میکنند مقاومت شکست هم بخورد؛ تنها ملتها هستند که هوادار مقاومتاند و آن را الگوی خود قرار میدهند. هماکنون جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری در جهان است که قاطعانه از مردم مظلوم غزه حمایت میکند.»
بهگفته زارعی اگر ساکنان غزه، عرب و مسلمان هم نبودند و صرفا همسایه بودند، باید کشورهای عربی برای کمک به مردم مظلوم غزه و حتی در اقدامی بشردوستانه به حمایت از آنها برمیآمدند. عبدی نیز در این رابطه معتقد است: «بخشی از این کشورهای عربی اگر شر نرسانند، خیری نمیرسانند. برخی از آنها در همکاری با آمریکا و اسرائیل به فلسطینیها خیانت کردند و طی ۳۵ سال گذشته به استقامت رژیم صهیونیستی کمک و تمامقد از موجودیت اسرائیل دفاع کردند. این کشورها در کشتار مردم مظلوم غزه نیز شریک هستند؛ در این شرایط تنها امید ما بیشتر از هرچیزی بهخود محور مقاومت است.»
شرایط میدان جنگ چطور مهیای آتشبس دائم میشود؟
عبدی مواجهه صهیونیستها با کمینهای مقاومت و غافلگیریهای پیاپی را به رویدادی سیاه در تاریخ رژیم اشغالگر قدس تشبیه میکند که موجب بیآبرویی هرچه بیشترِ آنها شده است: «با اینکه چشماندازی برای آتشبس دائم هماکنون مهیا نیست، اما موقعیت میدان به سمتی پیش میرود که بهاحتمال زیاد شرایط برای آتشبس دائمی فراهم شود؛ تشدید فشار مقاومت بر رژیم صهیونیستی بهخصوص کمین اخیر در منطقه شجاعیه که به هلاکت گروگانهای اسرائیلی بهدست ارتش این رژیم انجامید، اگر به همین طریق ادامه پیدا کند، شاهد آتشبس دائم خواهیم بود، اما کاملا مشهود است که این شرایط به نفع اسرائیل نیست و تا زمانی که اسرائیل و آمریکا آن چیزی که میخواهند دست پیدا نکنند، دست از جنگ برنمیدارند.»
عبدی تأکید میکند: «آمریکاییها امید دارند با فشار بر انصارالله، از دریای سرخ سود ببرند، درحالیکه نزدیک شدن اسرائیل به پیروزی در جنگ برای آنها به منزله نزدیک شدن به آتشبس است.»

