دیپلماسی خون
[شهروند] شاید باور نکنید ولی اینها جملات یک خبرنگار انگلیسی است: «هرچه باشد دیر یا زود اسرائیل از روی زمین محو خواهد شد، زیرا این رژیم در رفتار و معامله خود با همسایگانش از روش دیپلماسی تفنگ پیروی میکند. من تصور میکنم اگر آمریکا از دادن کمک به اسرائیل خودداری کند و آن را در دنبالکردن رفتارهای غیرانسانی خود تشویق نکند، نابودی اسرائیل فقط طی مدت پنج سال عملی خواهد شد.» تونی کلیفتون، در فاصله سالهای 1978 تا 1982 ساکن بیروت بود و حمله نظامی رژیم صهیونیستی را از نزدیک دید. به همین دلیل کتاب خاطراتش از جمله آثار مهم در این زمینه است، چراکه ماجرا از سوی کسی روایت میشود که شیفتگی خاصی نسبت به جریانهای مقاومت و مبارزه ندارد. او در کتاب «آسمان گریست»، به فجایعی میپردازد که رژیم صهیونیستی در حمله نظامی به لبنان به بار آورد. این کتاب حدود چهار دهه پیش در ایران ترجمه و منتشر شده بود، اما مدتها در بازار کتاب نبود تا اینکه انتشارات «امیرکبیر» همین ماه، دوباره آن را بازچاپ کرد و در اختیار علاقهمندان قرار داد. شباهت آنچه او در کتابش عنوان میکند به جنایاتی که رژیم صهیونیستی اکنون در غزه مرتکب میشود، انکارناپذیر هستند. آنچه در ادامه میخوانید مقایسهای است از شرایط سالهای دهه 80 و امروز، ادعاهای رژیم صهیونیستی و الگوی ثابتی که این رژیم همیشه در برابر گروههای مقاومت پیش گرفته است.
ورود به بیروت
در سال ۱۹۸۲، زمانی که آریل شارون، وزیر جنگ رژیمصهیونیستی بود، این رژیم به بهانه حفظ امنیت خود در برابر گروههای فلسطینی مقیم لبنان بهخصوص سازمان آزادیبخش فلسطین، جنگی همهجانبه را علیه فلسطینیان و مردم لبنان آغاز کرد و با عبور از مرز، وارد خاک لبنان شد. پیشتر البته اسرائیل حمله محدودتری را به این کشور در سال ۱۹۷۸ ترتیب داده بود، اما نتوانسته بود آسیبی به فلسطینیان وارد کند. سال 1982 اما با همه توان نظامی و اطلاعاتی خود به لبنان حمله کرد و بهسرعت به نزدیکی بیروت، پایتخت این کشور رسید. بعد شهر را محاصره کرد، اما برخلاف تصور اولیه، نتوانست بهسرعت این شهر را اشغال کند و با مقاومت چریکهای فلسطینی روبهرو شد و برای نخستینبار، طعم ناکامی را در برابر گروههای مقاومت چشید. حالا هم به نظر میرسد همان اتفاق با رویداد 7 اکتبر 2023، یعنی عملیات طوفانالاقصی در حال تکرار است.
رژیم صهیونیستی به عمد کودکان را میکشد
رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۲۳ هرگاه با مقاومت جدی روبهرو شده، الگویی ثابت را بهکار برده؛ کشتار بیرحمانه مردم غیرنظامی. تونی کلیفتون در کتابش به موارد زیادی از این وحشیگریها اشاره کرده و با قلم خود، بخشی از این جنایات را که به چشم خود دیده، به تصویر کشیده است. او که در روز ۱۲ آگوست سال 1982 یعنی روز شدیدترین حملات رژیم صهیونیستی به بیروت، در این شهر بوده، سعی کرده تصویری روشن از شدت حملات و ایده اصلی پشت این حملات بدهد. او معتقد است صهیونیستها بهصورت عمدی و براساس یک برنامهریزی طولانیمدت همیشه کودکان و زنان را در حملات خود میکشند تا فلسطین را در آینده از هر فلسطینی خالی کنند. همین اتفاق به شکلی روشن امروز هم در غزه روی میدهد و آمار نشان میدهد رژیم صهیونیستی به شکلی سیستماتیک به قتل کودکان اقدام میکند. استفاده گسترده از سلاحهای ممنوع بهخصوص بمبهای فسفری ازجمله مواردی است که این خبرنگار بریتانیایی در کتاب خود چندین بار به آنها اشاره کرده است. همین اتفاق در جنگهای امروز غزه و جنوب لبنان در حال تکرار است.
پس نظامیها کجا هستند؟!
جالب است که با وجود حداقل چهار دهه استفاده گسترده ارتش صهیونیستی از این سلاحهای ممنوع، رژیم صهیونیستی هیچگاه بهخاطر این جنایات مورد بازخواست قرار نگرفته است. نویسنده در بخشی از کتاب به بمباران بیمارستانها در لبنان اشاره میکند و خود از یک بیمارستان روانی ویرانشده در اردوگاه صبرا بازدید کرده است. این بمبارانهای آشکار با همان بهانههایی صورت میگیرد که همین امروز رژیم صهیونیستی برای هدف قراردادن بیمارستانها، مساجد و مدارس بیان میکند. رژیم صهیونیستی حداقل ۴۰ سال است مجروحان و بیماران را در بیمارستانها هدف قرار میدهد، چراکه مدعی است جنگجویان در بیمارستانها مخفی شدهاند و تابهحال هیچکس از این رژیم نپرسیده است پس این نظامیان کجا هستند!؟
افکار عمومی جهان علیه رژیم صهیونیستی
به همان اندازه که وضعیت منطقه نسبت به چهار دهه قبل بسیار عوض شده، موقعیت رژیم صهیونیستی هم تغییر کرده است. کلیفتون در کتاب خود اشاره میکند روز نخستی که راهی منطقه شد، تحتتاثیر تبلیغات سیاسی و رسانهای طرفدار رژیم صهیونیستی بود، اما بعد که واقعیتها را دید، نگاهش تغییر کرد. امروزه رژیم صهیونیستی بخش بزرگی از این حمایت را از دست داده و شاید تنها عاملی که در طول دهههای گذشته ثابت مانده، حمایت صددرصدی آمریکا از این رژیم است. فرقی نمیکند کدام حزب در کاخ سفید نماینده داشته باشد؛ چه رونالد ریگان جمهوریخواه در سال ۱۹۸۲، چه جو بایدن دموکرات در سال ۲۰۲۳. اما باید دقت داشت که وضعیت منطقه فرق کرده است. اگر در سال ۱۹۸۲، اسرائیل، متحدانی سرسخت و خونریز در لبنان داشت، امروز هر لحظه پشتش از ضربات سنگین مقاومت اسلامی لبنان میلرزد و حمایت افکار عمومی جهانی را از دست داده است. فلسطینیان هم نسبت به آن دوران قدرتمندتر شدهاند و دستشان بازتر است.
سرانجام جنگ غزه چه خواهد شد؟
شاید مهمترین سوالی که در برابر ماست، این است که سرانجام جنگ امروز در غزه چه میشود و آیا مقاومت میتواند رژیم صهیونیستی را به ناکامی بکشاند؟ برای پاسخ به این سوال کافی است به تجربه جنگ لبنان در سال 1982 مراجعه کنیم. در آن جنگ با وجود قدرت بسیار بیشتر اسرائیل نسبت به طرف فلسطینی و همه وحشیگریهای آنان بهخصوص در اردوگاههای فلسطینی صبرا و شتیلا، وقتی این رژیم در برابر مقاومت چریکهای سازمان آزادیبخش قرار گرفت، نتوانست کاری از پیش ببرد و رهبران سازمان یادشده سوار بر کشتی یونانی و در سلامت کامل به تونس رفتند و همه ادعاهای صهیونیستها در این زمینه که تا نابودی کامل جنبش فتح و ساف از لبنان خارج نمیشوند، در حد ادعا باقی ماند. امروز هم رژیم صهیونیستی به سد محکم مقاومت برخورده است و به نظر میرسد بازهم مجبور است از ادعاها و زیادهگوییهای خود عقب بنشیند. با خواندن کتاب «آسمان گریست (کشتارهای اسرائیل از دیدگاه ناظران عینی)» با ترجمه کاظم چایچیان که برای دومین بار پس از ۳۸ سال تجدید چاپ شده است، میتوان تصویر روشنتری از شرایط امروز منطقه و رفتار رژیم صهیونیستی داشت و به فروپاشی نظامی و سیاسی آن امیدوارتر شد.

