گروه انرژی- آیلین سیروس: وزارت نفت استفاده حداکثری از توان داخلی برای توسعه صنعت نفت و گاز را در دستور کار قرار داده است و طرح فشارافزایی پارس جنوبی قرار است ناترازی حوزه گاز را جبران کند اما این مهم تا چه میزان محقق خواهد شد؟ به گزارش تجارت یکشنبه هفته جاری، قرارداد طرح ملی فشارافزایی میدان مشترک گازی پارس جنوبی توسط وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران امضا شد که با اجرای این طرح ملی و با سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیارد دلاری، مقدار افزایش برداشت گاز و میعانات گازی به‌ترتیب ۹۰ تریلیون فوت مکعب (TCF) و ۲ میلیارد بشکه خواهد شد که در نتیجه حدود ۹۰۰ میلیارد دلار برای کشور درآمد به همراه خواهد داشت، این قرارداد در حالی امضا می‌شود که قطر نیز در بخش جنوبی این میدان مشترک در حال احداث سکوهای فشارافزایی است.

دلایل اهمیت فشارافزایی در پارس‌جنوبی
بر اساس این گزارش به گفته کارشناسان چنین طرح مهمی باید زودتر از اینها اجرایی می‌شد، زیرا تأخیر در این زمینه تأثیر قابل‌توجهی بر تأمین گاز و میعانات گازی مورد نیاز کشور دارد. در این خصوص یک کارشناس ارشد حوزه انرژی در ارزیابی اجرای پروژه فشارافزایی در پارس‌جنوبی اظهار داشت: بنده معتقدم پروژه فشارافزایی در پارس‌جنوبی از نان شب هم برای کشور واجب‌تر است زیرا با کاهش فشار؛ تولید از میدان کم می‌شود و این در شرایطی است که در آن سو قطر مرتب در حال افزایش برداشت است و برنامه دارد که تولید ۷۷ میلیون تن ال‌ان‌جی را به ۱۲۶ میلیون تن برساند و بعد از امریکا به بزرگترین صادرکننده ال‌ان‌جی تبدیل شده است. ما نه تنها صادرات نداریم بلکه دچار کمبود گاز در داخل کشور هستیم. سیدمهدی حسینی تاکید کرد: ما نباید اجازه دهیم تولید کاهش پیدا کند خصوصا اینکه افت فشار به حدی باشد که به نقطه شبنم برسد و میعاناتی که تولید می‌شود قبل از اینکه به سر چاه برسند ریزش کنند چراکه در این صورت تولید میعانات نیز نمی‌توانیم داشته باشیم. بعبارت دیگر اگر فشارافزایی انجام نشود و افت فشار بیشتر شود به جایی می‌رسیم که گاز و میعانات زیر زمین باقی می‌ماند. این کارشناس ارشد حوزه انرژی گفت: ما خوشبختانه در دورانی که قراردادهای بای‌بک را منعقد کردیم و بر اساس آن توسعه پارس جنوبی را آغاز کردیم مشکل تامین تکنولوژی و منابع مالی را با شرکت‌های خارجی حل کردیم و انتقال تکنولوژی اتفاق افتاد یعنی با شرکت‌های خوبی در زمنیه مهندسی، ساخت تاسیسات دریایی و لوله‌گذاری در کف دریا و... انتقال فناوری انجام دادیم و به حدی از توانایی رسیدیم که می‌توانستیم پلتفرم‌هایی در سایز بزرگ بسازیم. اما فشارافزایی به دو صورت انجام می‌شود یکی در دریا است که در آن صورت نیاز به پلتفرم‌های سایز بزرگ دارد و توان داخلی تا چند سال قبل امکان اجرای آن را نداشته است و به همین دلیل با توتال که تکنولوژی اجرای این پروژه و توان ساخت پلتفرم‌های خیلی بزرگ را داشت؛ وارد قرارداد شدیم. اما بعد از خروج ترامپ از برجام، این شرکت و ساینوپک از ایران خارج شدند. روش دیگر اینکه گاز به خشکی انتقال داده و فشار را بالا برده و به میدان تزریق می‌کنند. وی بیان داشت: اکنون اگر بنا باشد پروژه فشارافزایی در دریا با شرکت‌های داخلی انجام شود به جای اینکه سکوهای بزرگ ۲۰ هزار تنی احداث کنند برنامه‌های سکو را به چند سکو تقسیم کرده‌اند و فقط باید لوله‌های دریا بهم متصل شوند، این کار با تکنولوژی داخل کشور قابل اجرا است. بنابراین اگر مجبور نباشیم سکوهای در ابعاد بزرگ را بسازیم اجرای پروژه با شرکت‌های داخلی شدنی است و اقدام مناسبی است به شرطی که در انتخاب و طرح و برنامه‌های شرکت‌ها بخوبی مطالعه و بررسی شده و دقت لازم صورت گرفته باشد و وارد مقوله‌ای نشویم که بخواهیم فقط سعی و خطا داشته باشیم و اگر اشتباه کردیم پروژه سال‌ها به طول بیانجامد، اکنون مهم این است که شرکت‌های منتخب برای اجرای پروژه با هم هماهنگ کار کنند که کار پیش برود و در موعد مقرر و حتی زودتر کار را به سرانجام برسانیم چراکه اکنون هم برای اجرای این پروژه خیلی دیر شده است. حسینی تاکید کرد: ما تقریبا هر قدر توسعه نیاز بود در پارس جنوبی انجام داده‌ایم، هرچند همچنان جای توسعه داریم هنوز فاز ۱۱ انجام نشده که خود برابر ۲ فاز است و هر کدام یک میلیارد فوت مکعب در روز تولید دارد که عدد قابل توجهی است، اکنون باید هرآنچه را داریم نگه داریم زیرا افت فشار یعنی از دست دادن گازی که به آن نیاز داریم. وی تصریح کرد: از زاویه دیگر، مشکل ما مصرف داخلی بالا است، بطوریکه اکنون تراز گازی کشور منفی است، صنایع و پتروشیمی‌ها برای تامین گاز مشکل دارند. ما کشور را به سمتی برده‌ایم که در تمامی نقاط گازرسانی شده و همه مردم مصرف‌کننده گاز هستند البته از این بابت که فرآورده‌های نفتی که هم گران بوده و هم آلایندگی بالاتری نسبت به گاز دارند، گازرسانی اقدام بجایی بوده است، سرمایه‌گذاری‌ها در این حوزه هم از محل صرفه‌جویی و به صورت بای‌بک انجام شده اما به هر حال فرهنگ‌سازی در مصرف درست نیست و مشوقی برای استفاده از تجهیزاتی که کمتر گاز مصرف می‌کنند، وجود نداشته است.