بیش از یک سال از شروع دوره جدید و بی سابقه جنایات و کشتارهای فجیع رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه می گذرد؛ جنایات و حملاتی علیه مناطق مسکونی و اهداف غیرنظامی که تا کنون موجب جان باختن نزدیک به 45 هزار انسان بی گناه از جمله زنان و کودکان در غزه و لبنان شده است.
رژیم صهیونیستی که در سایه امن حمایت های سیاسی، مالی و تسلیحاتی آشکار آمریکا و برخی متحدان غربی آن و نیز در سکوت معنا دار بسیاری از دولت ها از جمله برخی اعراب منطقه، همچنان ارابه کشتار جمعی خود را دیوانه وار در غزه و لبنان به پیش می راند، قتل عام مردم بی دفاع را به ابزاری برای تحت فشار قراردادن محور مقاومت قرار داده و بجای مقابله با نیروهای محور مقاومت در میدان نبرد، حملات تروریستی علیه فرماندهان و سران این گروه های مقاومت را برگزیده است. صهیونیست ها اما با وجود تمام حمایت هایی که از جانب واشنگتن و غرب دریافت می کنند، حالا قدرت بازدارندگی، موشکی و دفاعی-نظامی ایران را دیواری بزرگ و شکست ناپذیر در برابر عطش سیری ناپذیر خود برای گسترش دامنه اشغالگری و جنایات در منطقه یافته اند و بدرستی دریافته اند که فضای جدید منطقه ای و بین المللی ناشی از اقتدار ایران، فضایی سخت و سنگین برای این رژیم خواهد بود. رژیمی که هر از گاهی به حماقت های بزرگی مثل حمله ایران فکر می کند، حالا دیگر این رویا را نه تنها برای همیشه دست نیافتنی می داند، که بدرستی دریافته هرگونه اشتباه محاسباتی در این مسیر، می تواند به ضرباتی به مراتب سهمگین تر از گذشته بر پیکر این رژیم بیانجامد.
دو اقدام موشکی گسترده ایران علیه اهداف مشخص در مناطقی از سرزمین های اشغالی که تنها به فاصله کمتر از شش ماه در 25 فروردین ماه و 10 مهر ماه جاری که از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 میلادی، بی سابقه ترین حملات علیه این رژیم بود، جهان را در شوک عمیق فرو برد و باعث تغییر اساسی معادلات منطقه ای و بین المللی و شکل گیری نظمی نو در تحولات منطقه و جهان شد. شاید کمتر کسی انتظار داشت و باور می کرد که ایران تهدیدهای خود علیه رژیم صهیونیستی را عملی کند و تنها ظرف کمتر از یک ساعت، صدها موشک از جمله موشک های ویران کننده بالستیک و پهپادهای رزمی خود را به سمت مناطق اشغالی به پرواز درآورد. جمهوری اسلامی ایران که همواره به اصول خود مبنی بر آغازگر نبودن هیچ جنگی پایبند بوده است، در عین حال هیچ تردیدی در نشان دادن واکنش های درخور به عبور از خط قرمزهای خود نداشته و بویژه در جریان دو عملیات موشکی وعده صادق یک و دو، ثابت کرد که به هرگونه اقدام دیگران در عبور از خط قرمزهای ایران «بدون تعلل یا شتابزدگی»، در زمان و موقعیت مناسب، پاسخ درخور خواهد داد.
تفاوت معنادار عملیات های موشکی ایران علیه اسرائیل و عبور تعداد قابل توجهی از موشک های بالستیک ایران در عملیات وعده صادق 2 از سپر دفاع موشکی اسرائیل معروف به "گنبد آهنین" و اصابت آنها به اهداف از پیش تعیین شده در خاک مناطق اشغالی، بار دیگر فضایی جدید را در سپهر سیاسی و نظامی منطقه رقم زد. آنچه در عملیات وعده صادق 1 رخ داد، شلیک تعدادی از موشک های نسل اول به سمت اراضی اشغالی بود و اگرچه بخشی از آنها توسط عملیات مشترک پدافند اسرائیل، امریکا و انگلیس رهگیری شد اما نفس اقتدار ایران در شکستن یک تابوی کاذب و اجرایی کردن یک حمله بی سابقه علیه اسرائیل، باعث فرو ریختن توهم شکست ناپذیری این رژیم بود و موجب تغییر نگرش افکار عمومی جهان نسبت به هیمنه کاذب اسرائیل شد. حالا اما شرایط به طور جدی تغییر کرده است. تردید و سردرگمی مقامات اسرائیلی برای جبران بخشی از ضربه سنگینی که موشک های بالستیک ایران علاوه بر مواضع و مقرهای نظامی رژیم صهیونیستی، بر آبرو و اعتبار ساختگی این رژیم نزد افکار عمومی جهان وارد کرد، حاکی از یک واقعیت آشکار است: رژیم اسرائیل با هماهنگی، همکاری و حمایت آمریکا بدون تردید نقشه های شوم مختلفی برای پاسخ دادن به وعده صادق 2 دارد اما از دیگر سو، نگرانی عمیق این رژیم از تبعات قطعی هشدارهای مکرر و جدی مقامات ارشد نظامی و دولتی ایران باعث شده که در محاسبات خود دچار سردرگمی شود؛ هشدار مبنی بر اینکه هرگونه تکرار حماقت از سوی اسرائیل علیه ایران، با پاسخی به مراتب شدیدتر از وعده صادق 2مواجه خواهد شد.