گروه انرژی -امیرمهدی نعمتی:  افزایش آورده متقاضیان نهضت ملی مسکن، یکی از خبرهایی است که طی روزها و هفته های اخیر بازخوردهای بسیاری در فضای عمومی کشور پیدا کرد.  در شرایطی که مسئولان از قبل اعداد و ارقامی را به عنوان آورده نهضت ملی مسکن اعلام کرده بودند و متقاضیان مبتنی بر آن، برنامه ریزی کرده بودند، اما ناگهان در میانه راه، پیامک هایی خطاب به متقاضیان ارسال شد که در آن اعلام شده بود، بین 30 تا 40درصد باید آورده خود را افزایش دهند. در ادامه هم متقاضیان تهدید شده بودند،  در صورت عدم واریز این وجوه، نام آنها از پروژه نهضت ملی مسکن حذف می شود!
 این فشارهای فزاینده در حالی متوجه خانوارهای متقاضی وارد می شود که اغلب این خانواده ها در زمره دهک های محروم و کم بخروردار جامعه قرار دارند و تامین ناگهانی 10 تا 200میلیون برای آنها به این سادگی ها ممکن نیست. حسن محتشم عضو هیات مدیره انجمن ابنبوه سازان تهران در گفتگو با تجارت علت اصلی این افزایش آورده را کوتاهی بانک ها در ارائه تسهیلات ویژه برای نهضت ملی مسکن ارزیابی کرده و می گوید، اگر دولت بانک ها را مجاب به مشارکت در این پروژه نکند، سازندگان چاره ای نخواهند داشت جز اینکه کمبود منابع مورد نیاز پروژه را از طریق مردم جبران کنند موضوعی که عبدالرضا غفوریمعاون مسکن و ساختمان اداره کل راه و شهرسازی استان تهران نیز آنرا تایید کرده و می گوید:« متاسفانه به دلیل عدم همراهی سیستم بانکی در پرداخت تسهیلات، این طرح ها با یک رکود نسبی مواجه شده و صرفاً از طریق سهم آورده متقاضی امکان پیشرفت پروژه ها فراهم شده است.». طی روزهای اخیر اظهارات و صحبتهای متولیان موضوع و مدیران وزارت راه و شهرسازی  در خصوص چرایی این فشار مضاعف بر مردم، در رسانه ها بازتاب پیدا کرده و انبوه سازان، مدیران وزارت راه و شهرسازی، مدیران پروژه نهضت ملی مسکن و...هر کدام در گفتگو با رسانه ها از مشکلات و کمبودها سخن گفته اند، اما صدای متقاضایان و خانواده های کم برخورداری که برای بهره مندی از یک مسکن حداقلی در این پروژه ثبت نام کرده اند، شنیده نشده است. تجارت برای آگاهی از کم و کیف مشکلات مردم و فشاری که برای افزایش آورده بر آنها وارد آمده، سراغ بری متقاضیان مسکن ملی رفته تا دغدغه ها، گلایه ها و درددل های این اقشار را بازتاب دهد.

جواب درستی به مردم داده نمی شود
م. میرزایی 50ساله که در مترو دستفروشی می کند یکی از متقاضیان نهضت ملی مسکن در پرند است. او در گفتگو با تجارت درباره مشکلاتی که افزایش آورده برایش ایجاد کرده می گوید:« سالهاست که مستاجر هستم. در سال 97 ماشین، طلای همسر و سایر دارایی هایم را فروختم تا با 170میلیون تومان یک واحد مسکونی در شهرهای حاشیه ای تهران خریداری کنم. اما چند ماه بعد ، ناگهان ترامپ از برجام خارج شد و قیمت خانه و زمین چند برابر شد . با 170میلیونی که داشتم می توانستم یک واحد اجاره کنم! گذشت و گذشت تا اینکه خبر ثبت نام برای نهضت ملی مسکن را شنیدم و در این پروژه ثبت نام کردم.» او ادامه می دهد:« در زمان انعقاد قرارداد، به ما گفتند نهعایتا 200میلیون تومان به عنوان آورده نیاز است و باقی منابع از طریق وام و...تامین می شود. اما دی ماه امسال پیامکی برای ما ارسال کردند که باید آورده مان را به حدود 400میلیون تومان افزایش دهیم! فکر کنم، دوستان خبر ندارند، چه قشر و گروهی متقاضی این مسکن ها هستند. بدبختانه در پیامک ارسال شده، یک موعد زمانی 1ماهه را به عنوان موعد افزایش آورده در نظر گرفته وبدند و در آخر هم تهدید کرده بودند عدم واریز این مبلغ به عنوان انصراف متقاضی تلقی شده و واحد مسکونی به فرد دیگری واگذار می شود!» میرزایی در حالیکه یادآوری این خاطرات او را نگران کرده می گوید:«تاسف آور اینکه چند روز بعد فرد دیگری با ما تماس گرفت و گفت اگر نمی توانید این پول را تامین کنید، ما حاضریم حواله این واحد مسکونی شما را خریداری کنیم!من نمی دانم این آقایان از کجا متوجه شده اند که برای ما پیامک افزایش آورده ارسال شده است اما فکر می کنم کاسه ای زیر نیم کاسه است تا مردم را از ادامه راه منصرف کنند. در پروژه مسکن مهر هم یک چنین سوداگری هایی ایجاد شد و نهایتا این واحدهای مسکونی در اختیار دلالان و سوداگران قرار گرفت.»

دولت هیچ نظارتی بر پروژه ها ندارد
مهتاب.ح یکی دیگر از متقاضیان نهضت ملی مسکن در شهر جدید هشتگرد در گفتگو با تجارت به این نکته اشاره می کند:«چرا باید مردم به جای بانک ها زیر فشار قرض و قوله قرار بگیرند. مگر غیر از این است که بانک ها وظیفه داشتند بخشی از منابع مورد نیاز پروژه را تامین کنند؟ یعنی زور هیچ کس در این مملکت به بانک ها نمی رسد که آنها را مجبور کند که وظایف و تکلیف خود را انجام دهند؟ هر بار که به پروژه در شهر جدید هشتگرد مراجعه می کنیم، سازندگان از نبود پول و منابع و مصالح گلایه می کنند. اصلا پروژه خوابیده و کسی هم نظارتی روی این پروژه ها ندارد. » او ادامه می دهد:« من سرپرست خانواده هستم و 2دختر 4و 7ساله و یک پسر 5ساله دارم. مادر پیرم هم با ما زندگی می کند. شوهرم 3سال قبل تصادف کرد و خانه نشین شد.  من در خانه های مردم نظافت و شتتشو و رُفت و روب می کنم. خسته شدم هر سال اجاره ها چند برابر شود و من ناچار باشم همه درآمدم را صرف اجاره بها کنم. دار و ندارم را فروختم تا بتوانم در این پروژه صاحب یک خانه مسکونی شوم. اما از وقت که پیامک ازفایش واریزی برای من آمده نمی داتم چه کار باید بکنم؟ من نتوانستم 70میلیون تومان این دوره را پرداخت کنم و نمی دانم آیا اسم مرا از این پروژه حذف می کنند یا نه؟ »

چاه ویل منابع مورد نیاز پایانی ندارد
علی محب علی یکی از متقاضیان طرح نهضت ملی مسکن می‌گوید: قرار بود این پروژه یک ساله اجرایی شود اما با گذشت حدودا 3سال مشخص نیست این پروژه چه زمانی به متقاضیان تحویل داده می شود. تأخیر در تحویل، قیمت تمام شده را بالا برده است. ما نزدیک به 650 میلیون تومان پول واریز کردیم اما همچنان برایمان پیامک واریز می‌آید. مگر یک کارمند چقدر امکانات مالی  دارد که مدام پیامک واریزی برایش ارسال شود و او هم بپردازد.  تازه در مرحله بعد باید اقساط سنگین هم   پرداخت شود. مسئولان چرا با مردم شفاف صحبت نمی کنند و نمی گویند چه مسکلی در مسیر این خانه ها وجود دارد؟».
این متقاضی مسکن ادامه می‌دهد:« قشر ضعیف و کارگر جامعه چگونه در فاصله دو، سه ماهه ۱۰۰ میلیون می‌تواند پس‌انداز کند که در این فاصله پیامک واریز می‌آید برای تکمیل آورده خود چندین وام گرفته‌ام و دیگر توان پرداخت اقساط بیشتری را ندارم. تا چه سالی قرار است با ما به روز حساب کنند شاید این پروژه تا پنج سال بخواهد طول کشد، آن زمان اگر قیمت واحد چهار میلیارد تومان شد، سهم ما هم دو نیم میلیارد تومان خواهد بود.» همسر یکی دیگر از متقاضیان که در استان قزوین ثبت نام کرده، می گوید:« مبنای محاسبه قیمت هر سال تغییر می‌کند و در افزایش قیمت فصلی و تعدیل قیمت، مبالغ واریزی قبلی محاسبه نمی‌شود. شوهر من کارگر است او دیگر توان پرداخت مبالغ بیشتر را ندارد و این موضوع باعث انصراف ما از این طرح شده است.» این متقاضی طرح نهضت ملی مسکن بیان می‌کند:« کارگر چطور می‌تواند آورده به این سنگینی رو فراهم کند در صورتی که تمام مدت مستأجر است و باید هر سال نیز، مبلغی به پول پیش و اجاره‌خانه اضافه کند با این گرانی مگر چه درآمدی داریم که هم پول پیش و کرایه دهیم و هم از پس آورده نهضت ملی مسکن برآییم.»