امروز بیشتر از هر وقتی نیاز داریم گوینده‌ای از رادیو و برایمان از آسمان‌ها بگوید. البته خودش راه آسمان را بداند و نه اینکه تنها فریادش را بزند.بیستم فروردین‌ماه در تقویم رسمی کشور به نام «هنر انقلاب» ثبت شده و همزمان با این روز، سالروز شهادت سید مرتضی آوینی، هنرمند بزرگ و تاثیرگذار عرصه مستند است. هنرمندی که رهبر معظم انقلاب در تعبیر معروفشان، او را مشتری پروپاقرصِ برنامه‌ «روایت فتح» می‌دانستند؛ مستندی که همچنان نمونه‌ای منحصر به فرد باقی مانده و صدای آن در یادها باقی است. «روایت فتح» نه تنها از نظر ساختاری و محتوایی به‌گونه‌ای بود که شبیه آن هیچ‌گاه ساخته نشد، بلکه سادگی گفتار و خلوص رفتار سید مرتضی آوینی، در نگاه بسیاری از هنرمندان هنوز به عنوان یک الگوی تمام‌عیار باقی مانده است.در واقع، آنچه که آوینی در هنر خود به نمایش گذاشت، ترکیبی بی‌نظیر از تعهد و تخصص بود؛ ترکیبی که در عرصه هنر به ندرت پیدا می‌شود و کمتر هنرمندی قادر است آن را به چنین زیبایی اجرا کند. به همین دلیل است که در دهه‌های اخیر، به ویژه از دهه 90 به بعد، آثار هنری، به‌ویژه سریال‌ها و برنامه‌ها، دیگر آن بار نوستالژیک و خاطره‌انگیز را با خود به همراه ندارند.با این حال، قدمت طولانی «روایت فتح» نتوانسته است آن را به فراموشی بسپارد. این استمرار در یاد و خاطره، از دل تعهد و تخصص توأمان یک هنرمند انقلابی برمی‌خیزد.سید مرتضی آوینی همچنان به عنوان یک الگوی بی‌بدیل در عرصه ساخت مستند جنگ شناخته می‌شود. رهبر معظم انقلاب اسلامی دربارۀ این هنرمند شهید نکته‌ای را مطرح کرده‌اند که هنوز در گرامیداشت سالروز شهادت او در فضای رسانه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد: «من اصلاً شهید آوینی را تا مدتی که «روایت فتح» پخش می‌شد، نمی‌شناختم، اما از مشتری‌های دائمی این برنامه بودم. یعنی هر شب جمعه، این برنامه را می‌شنیدم و تأثیر زیادی بر من داشت. یک‌بار همان جوان‌ها پیش من آمدند و در همان جلسه گفتم که این صدای نجیبی که این‌ها را بیان می‌کند، چیز جالبی است و باید آن را حفظ کنید. خود ایشان (شهید آوینی) در جلسه حضور داشتند، اما هیچ‌کس به من نگفت. یک‌بار کسی حرفی می‌زند که کلام بزرگی است، اما از لهجه و لحن گوینده پیداست که خودش به این حرف اعتقادی ندارد. ولی این صدا، همان صدایی است که بزرگترین حرف‌ها را می‌زند و کاملاً به آن باور دارد. مثلاً می‌گفت: «این جوانان ما به راه‌های آسمان آشناترند تا به راه‌های زمین.” این را چنان می‌گفت که گویی خود او راه‌های آسمان را پیموده، دیده و می‌داند که این آشناست».رهبر انقلاب در جریان همان دیدار تأکید کردند: «نباید بگذارید کارهای ایشان زمین بماند»...