[ راضیه زرگری]  سجید جاوید، وزیر بهداشت وقت بریتانیا، در مارس ۲۰۲۲ گفت: «مفتخرم که بریتانیا مراقبت‌های پزشکی نجات‌بخشی را به کودکان اوکراینی ارائه می‌دهد که به دلیل جنگ با روسیه و در حالی که تحت درمان پزشکی بودند، مجبور به ترک کشور خود شده‌اند.» تنها ظرف چند هفته پس از تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، دولت بریتانیا خروج ۲۱ کودک اوکراینی مبتلا به سرطان را تسهیل کرد و درمان آن‌ها را از طریق سرویس سلامت ملی (NHS) هماهنگ کرد.در مقابل، هفته گذشته - پس از ۱۷ ماه لابی‌گری مستمر - تنها دو کودک از غزه اجازه یافتند برای درمان پزشکی وارد بریتانیا شوند. البته این دو کودک غزه هم زخمی از جنگ نیستند بلکه دچار نوعی بیماری مادرزادی هستند. میدل ایست آی در گزارشی به این موضوع پرداخته که چرا بریتانیا  به شکل شرم‌آوری از پذیرش و درمان کودکان زخمی غزه سرباز می زند؛ در پسِ چیزی که ممکن است برخی آن را پیروزی بشردوستانه بریتانیا بدانند، واقعیتی بسیار تاریک‌تر نهفته است. این دو دختر فلسطینی تنها کودکانی هستند که دولت بریتانیا از زمان تشدید حملات اسرائیل به غزه در اکتبر ۲۰۲۳، با پذیرش آن‌ها برای مراقبت‌های پزشکی موافقت کرده است.

کودکان بیمار غزه به این دلیل انتخاب نشدند که بیشترین آسیب را از حملات اسرائیل در غزه دیده‌اند؛ بلکه برعکس انتخاب شدند چون آسیب دیده از جنایت های اسرائیل نبودند. به نظر می‌رسد تشخیص‌های پزشکی آن‌ها سیاسی‌تر از  بی طرفی در حوزه پزشکی است زیرا شامل بیماری‌های مادرزادی می‌شود که مستقیماً به خشونت‌های مداوم اسرائیل در غزه ارتباطی ندارد. مراقبت از آنها نه توسط وزارت خارجه هماهنگ شده و نه توسط سازمان خدمات بهداشت ملی (NHS) ارائه خواهد شد. بلکه، درمان آنها به صورت خصوصی ترتیب داده شده، به طور کامل از طریق کمک‌های مردمی تامین مالی شده و توسط ائتلافی از پزشکان، وکلا و داوطلبان از طریق سازمان غیردولتی «پروژه امید پاک» تسهیل شده است.دولت بریتانیا نه تنها در کمک رسانی قصور ورزیده، بلکه فعالانه تلاش‌ها برای انتقال کودکان به شدت آسیب دیده که با جراحات ناشی از انفجار، دچار قطع عضو یا  سوختگی شدید شده اند، به بیمارستان‌های بریتانیا برای درمان ضروری را مسدود کرده است.

کارشکنی سیاسی دولت بریتانیا  با وجود اعلام آمادگی بهترین مراکز درمان اطفال لندن، بیرمنگام و منچستر
مقامات وزارت کشور و وزارت خارجه انگلیس به طور مداوم از صدور ویزا برای فلسطینیان خودداری کرده‌اند و دلایلی به ظاهر لجستیکی، پزشکی یا امنیتی را بهانه کرده اند؛ این در حالی است که این بهانه‌ها با اندکی بررسی فرو می‌ریزند، زیرا می‌دانیم که دولت بریتانیا در سال‌های اخیر به درستی انتقال و درمان کودکان اوکراینی، سوری و افغان را تسهیل کرده است. این موانع، با وجود آمادگی چندین بیمارستان در بریتانیا، همچنان وجود داشتند. مراکز اصلی اطفال در لندن، بیرمنگام و منچستر آمادگی خود را برای ارائه مراقبت‌های درجه یک جهانی در زمینه تروما، ارتوپدی، جراحی پلاستیک و توانبخشی اعلام کرده‌اند. جراحان و سایر متخصصان داوطلب شده‌اند، بودجه‌های خیریه تامین شده ، با این حال دولت بریتانیا مانع شده است.
حتی بارونس آرمینکا هلیک، عضو محافظه‌کار مجلس اعیان، انفعال دولت بریتانیا را محکوم کرد و آن را نمونه بارز «استانداردهای دوگانه» خواند. این یک شکست بوروکراتیک نیست؛ بلکه یک کارشکنی سیاسی آشکار است. از ده‌ها هزار کودک زخمی شده توسط خشونت نظامی اسرائیل در غزه، همگی از دسترسی به درمان داوطلبانه محروم شده‌اند، در حالی که سرانجام به تعداد انگشت‌شماری از کودکان که شرایط پزشکی آنها احتمالاً پرسش‌های ناراحت‌کننده‌ای را درباره حملات بی‌رویه اسرائیل ایجاد نمی‌کرد، اجازه ورود داده شد.

اقدام نمایشی و فریبکارانه در پذیرش دو کودک بیمار از غزه
بر اساس این گزارش، پذیرش صرفاً دو کودک، در حالی که بریتانیا به حمایت از خشونت اسرائیل در غزه ادامه می‌دهد، اقدامی از سر دلسوزی نیست. این یک اقدام نمایشی و فریبکارانه است که هدف آن انحراف افکار عمومی از همدستی دولت بریتانیا در نسل‌کشی مستمر و مسئولیت‌های سیاسی و قانونی آن است. از آنجایی که هزینه‌های مراقبت از این کودکان زخمی توسط خیریه‌ها پرداخت می‌شود، امتناع بریتانیا از صدور ویزا، در واقع یک محاصره سیاسی برای دسترسی به درمان است. دولت بریتانیا با عدم صدور مدارک، این کودکان را با جراحات و زخم‌های درمان‌نشده رها می‌کند - که در برخی موارد عواقب مرگباری دارد. تا آنجا که ما اطلاع داریم، تا به امروز هیچ پاسخ رسمی از سوی دولت ارائه نشده است.

توافقی کثیف در نهادینه کردن اینکه کودکان فلسطینی شایستگی کمتری برای مراقبت دارند

یک اعلام آمادگی صوری و رد درخواست ها برای صدور ویزا
در همین حال، سیستم بهداشت و درمان غزه در اکتبر ۲۰۲۳ فروپاشید و هرگز نتوانسته است بهبود یابد. بیش از ۱۸۰۰۰ کودک کشته شده‌اند. هزاران نفر دیگر با جراحات فاجعه‌بار زندگی می‌کنند ؛ بدون دسترسی به آنتی‌بیوتیک‌ها، بی‌هوشی، مراقبت‌های جراحی، یا حتی غذا. زیرا محاصره کامل و گرسنگی اجباری اسرائیل این روزها رنج آنها را تشدید می‌کند. با این حال، موانع همچنان به قوت خود باقی هستند. در فوریه ۲۰۲۴، دیوید کامرون، وزیر خارجه وقت، به پارلمان گفت که بریتانیا آماده کمک به کودکان آسیب‌پذیر از نظر پزشکی است. با استقبال از این اعلام آمادگی، نهادهای غیرانتفاعی و خیریه ها درخواست‌های ویزا را ارائه کردند. یکی از این درخواست‌ها مربوط به کودکی با قطع عضو دو طرفه از ناحیه پایین پا بود که توسط یک بیمارستان در بریتانیا پذیرفته شده و بودجه آن به طور کامل تامین شده بود. دولت آن را نادیده گرفت. هیچ پاسخی نیامد. سپس، در ۱۳ می ۲۰۲۴ - دو ماه پس از ارسال - یک مقام وزارت کشور به پارلمان گفت که هیچ درخواستی دریافت نشده است، اما با هر درخواستی در آینده به طور جدی برخورد خواهد شد.

سنگ اندازی و مطالبات دولتی بریتانیا که عملا ویزا را غیرممکن می کند
وزارت کشور به «آی‌تی‌وی نیوز» گفت که درخواست‌ها تنها زمانی به عنوان درخواست ثبت‌شده ارزیابی می‌شوند که یک کودک یا والدینش برای بررسی گذرنامه و ویزا به مرکز درخواست ویزا مراجعه کنند. این امر برای خانواده‌های ساکن غزه که درگیر نسل‌کشی هستند، غیرممکن است.
پزشکانی که تجربه مستقیم کار در کنار همکاران فلسطینی خود در بیمارستان‌های غزه در طول نسل‌کشی را داشته اند به میدل ایست آی، شهادت داده اند که دولت بریتانیا تا چه حد برای فرار از مسئولیت پیش رفته است. هر اقدامی از تخلیه مجروحان،  مجوزها و همراهی تا حمل و نقل و جراحی و درمان، توسط گروه‌های جامعه مدنی و داوطلبان پیگیری شده است. دولت حتی یک پوند هم کمک نکرده است.

زخم های آنها بار سیاسی دارد
با این حال، سیاستمداران بریتانیایی در انظار عمومی تلاش می کنند تا ظاهر دلسوزانه را حفظ کنند. در فوریه ۲۰۲۴، یک روزنامه بریتانیایی پرسید: چرا کودکان مجروح غزه از درمان در بیمارستان های بریتانیا محروم می شوند؟ اکنون پاسخ روشن است: زیرا زخم های آنها بار سیاسی دارد. زیرا اجازه دادن به آنها برای ورود به کشور، سکوت منفعلانه و همدستی فعال بریتانیا را افشا می کند.زیرا رنج آنها ناخوشایند است.
 این در حالی است که زندگی کودکان هرگز نباید سیاسی شود، اما این واقعیت برای همه کودکان فلسطینی است. به دو نفر اجازه ورود به بریتانیا داده شد ؛ نه به این دلیل که بیشترین نیاز را داشتند، بلکه به این دلیل که هیچ تهدیدی برای روایت غربی نداشتند. دولت بریتانیا با این کار، خطوط قرمز بشردوستانه خود را به طرز وحشیانه ای روشن کرد و دقیقاً به ما نشان داد که چه کسی را شایسته مراقبت و درمان می داند؛همه، به جز فلسطینی‌ها.

لحظه‌ای از شرم ملی

روزهای اول ماه می ، دو دختر از غزه به بریتانیا رسیدند، اولین کودکان فلسطینی نیازمند به درمان پزشکی تخصصی که پس از بیش از یک سال و نیم جنگ که سیستم مراقبت‌های بهداشتی غزه را ویران کرده ، به این کشور منتقل شدند.راما، ۱۲ ساله، و غنا، پنج ساله، از مصر به بریتانیا سفر کردند و از طریق پروژه‌ای که کاملاً توسط کمک‌های خیریه تأمین مالی شده ، در بخش‌های خصوصی بیمارستان‌های پیشرو در لندن تحت درمان قرار خواهند گرفت. راما، که در تمام طول عمرش از بیماری روده رنج می‌برد و به یک عمل جراحی فوری نیاز دارد، به بی‌بی‌سی گفت: «ما خیلی ترسیده بودیم. ما در چادر زندگی می‌کردیم و ترکش‌های ناشی از حملات هوایی بر سرمان فرود می‌آمد.مامانم وقتی بمب‌ها می‌افتادند، برای رفتن به بیمارستان‌ها خیلی زجر می‌کشید و در صف‌های طولانی می‌ایستاد تا فقط یک بسته قرص برایم بگیرد.» غنا به دلیل فشار مایع به عصب بینایی‌اش تحت درمان قرار خواهد گرفت. بدون عمل جراحی، ممکن است بینایی چشم چپش را از دست بدهد.
پروژه امید پاک، ابتکاری  است که از طریق آن این دختران با همکاری صندوق امداد کودکان فلسطینی مستقر در آمریکا (PCRF) به این کشور آمدند، نتیجه بیش از یک سال و نیم تلاش گروهی از سازمان‌ها و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی برای ایجاد مسیری قانونی جهت انتقال کودکان از غزه به بریتانیا برای درمان.اما پزشکی که به نمایندگی از یک کمپین برای پزشکان حامی فلسطین صحبت می‌کرد، به میدل ایست آی گفت که مدت زمانی که دولت بریتانیا برای اجازه ورود این دو دختر به کشور صرف کرده ،در حالی که ده ها هزار نیازمند درمان در غزه را بدون صدور ویزا رها کرده است، باید «لحظه‌ای از شرم ملی» نامید.