روزنامه کيهان
1404/08/15
گورهای بزرگ در سودان، برای پنهانکردن هزاران جسد!
سرویس خارجی-آنطور که کارشناسان میگویند «نیروهای واکنش سریع» در حال حفر گورهایجمعی در الفاشر سودان با هدف «پاکسازی آثار قتلعام» هستند!
سودان از زمان استقلال خود از استعمار، در سال ۱۹۵۶، همواره درگیر جنگ داخلی بوده است و تنها مقاطعی از آرامشِ بین دو جنگ را تجربه کرده است. اما این جنگ اخیر که حدود 3 سالی است، در پی سرنگونی «عمر البشیر»، شعله گرفته، بدل به یکی از وحشتناکترین جنگهای داخلی تاریخ معاصر شده است، نه فقط در سودان که در کل جهان. یکی از اضلاع این مثلث وحشت بیشک دخالت بازیگران خارجی است که هم فاجعه را عمیق کرده و هم پایان یافتن جنگ را تقریباً ناممکن کرده است، حدأقل تا اطلاع ثانوی! این وسط نام امارات بیش از همه بازیگران خارجی به گوش میخورد و تقریباً روزی نیست که رسانهها، بهویژه رسانههای عربزبان، از نقش سوء امارات ننویسند. امارات که سودای طلای سودان و زمینهای حاصلخیز منطقه ساحلی این کشور را در سر دارد، برای استعمار این کشور بحرانزده حمایت سیاسی و نظامی طرف وحشی ماجرا ایستاده است.
خون را ماستمالی میکنند!
آنچه گروههای جنایتکار سودان میکنند، بیشک «ماستمالی کردنِ» جنایات است؛ این اصطلاح عامیانه شاید شایسته به نظر نرسد، اما واقعیت آن چیزی است که در سودان رقم میخورد! «الجزیره» در گزارشی نوشت که یک محقق در دانشگاه «ییل» آمریکا میگوید که نیروهای شبهنظامی «واکنش سریع» (RSF) در حال حفر گورهای دستهجمعی در الفاشر، شهری در منطقه دارفور غربی سودان، هستند که از زمان تصرف در ماه گذشته شاهد کشتارهای جمعی و آوارگی بوده است. «ناتانیل ریموند»، مدیر اجرائی آزمایشگاه تحقیقات بشردوستانه در دانشکده بهداشت عمومی ییل، به الجزیره گفت: «نیروهای واکنش سریع شروع به حفر گورهای دستهجمعی و جمعآوری اجساد در سراسر شهر کرده است... آنها در حال پاکسازی قتلعام هستند.» گزارشی دیگر از آزمایشگاه تحقیقات بشردوستانه دانشگاه ییل در ۲۸ اکتبر (6 آبان) نیز شواهدی از «کشتارهای دستهجمعی» از زمان تصرف الفاشر توسط نیروهای واکنش سریع، از جمله گودالهای آشکار از جسد و خون که در تصاویر ماهوارهای قابل مشاهده بودند، به دست میدهد.
بسیج عمومی برای مقابله با واکنش سریع
به گزارش «مهر» به نقل از شبکه «روسیاالیوم»، شورای امنیت و دفاع سودان اعلام کرد که در نشست اخیر خود ابتکارات ارائهشده از سوی چند کشور برای حل بحران سودان را بررسی کرده و از «هر تلاشی که به پایان دادن به رنج مردم سودان کمک کند»؛ استقبال میکند. شورای امنیت و دفاع سودان همچنین در بیانیهای جداگانه، خواستار بسیج عمومی برای حمایت از نیروهای مسلح در برابر نیروهای موسوم به «واکنش سریع» شد. در همین حال، کاخسفید نیز در بیانیهای مدعی شد: «در حال همکاری با برخی کشورهای عربی برای رسیدگی به بحران سودان هستیم.» از طرف دیگر، «حسن کبرون»، وزیر دفاع سودان، نیز در سخنرانی تلویزیونی گفت: «با وجود پیشنهادهای مطرحشده از سوی آمریکا برای آتشبس، ما به دعوت خود از مردم برای کمک به ارتش در مقابله با شبهنظامیان واکنش سریع ادامه میدهیم؛ ارتش نیز به جنگ برای مقابله با آنها ادامه خواهد داد.» همچنین برخی منابع تأکید کردند که شورای امنیتی و دفاعی سودان حاضر به امضای توافق آتشبس موقت با شبهنظامیان واکنش سریع نیستند مگر اینکه آنها از شهرهایی که تصرف کردهاند، خارج شوند و نیروهای خود را در پایگاههای مشخصی جمع کنند.
وضعیت سودان در حال حاضر یکی از فاجعهبارترین بحرانهای جهان است، جایی که جنگ داخلی بین ارتش سودان (SAF) و نیروهای واکنش سریع (RSF) بیش از دو سال است که جان صدها هزار نفر را گرفته و میلیونها نفر را آواره کرده است. این جنگ نهتنها یک فاجعه داخلی، بلکه نتیجه تقابل منافع ژئوپلیتیک است که بدون فشار بینالمللی (مانند تحریمهای واقعی علیه حامیان RSF) پایان نمییابد. سازمانهایی مانند عفو بینالملل و سازمان ملل خواستار تحقیقات فوری و محاکمه جنایتکاران شدهاند؛ اما چه سود که منافع حرف اول را میزند و این درخواستها در سطح همان درخواست خواهند ماند! وقتی یک جنگ داخلی دچار دخالتهای خارجی میشود، رسیدن به صلح دشوارتر میگردد، زیرا منافع و اهداف قدرتهای بیرونی معمولاً با منافع طرفهای داخلی همسو نیست. در چنین شرایطی، بازیگران خارجی با حمایت مالی، تسلیحاتی یا سیاسی از گروههای مختلف، تعادل قوا را برهم میزنند و هر طرف را به ادامه جنگ ترغیب میکنند تا امتیاز بیشتری بگیرد. این مداخلهها نهتنها اعتماد میان طرفهای داخلی را، بیش از پیش، از بین میبرد، بلکه باعث میشود تصمیمگیری درباره آینده کشور به میدان رقابت دولتهای خارجی تبدیل شود. در نتیجه، روند مذاکره و آشتی ملی پیچیدهتر شده و احتمال برقراری صلح پایدار بهطور چشمگیری کاهش مییابد.
نمونه جنگهای داخلی که گرفتار دخالتهای خارجی شدهاند، فراوان است. برای مثال یک نمونه قدیمیتر را بررسی کنیم: جنگ داخلی اسپانیا (۱۹۳۶-۱۹۳۹). این جنگ در آغاز میان جمهوریخواهان و ناسیونالیستهای اسپانیایی بود، اما با مداخله قدرتهای خارجی، بسیار پیچیدهتر شد. این دخالتها باعث شد جنگ طولانیتر و خونینتر شود و امکان مصالحه سیاسی، برای مدتی طولانی، از بین برود، چون هر طرف احساس میکرد با کمک خارجی میتواند پیروز شود. در نتیجه، صلح داخلی به تأخیر افتاد و کشور پس از پایان جنگ نیز دههها گرفتار شکاف و سرکوب باقی ماند.
سایر اخبار این روزنامه
اختلافات در دولت، مانع خدمت به ملت است
درهای بسته؛ پنجرههای باز(یادداشت روز)
اخبار ویژه
گورهای بزرگ در سودان، برای پنهانکردن هزاران جسد!
هشدار آتشنشانی نسبت به جدی گرفتن ایمنی وسایل گرمایشی در فصل سرد سال
برقراری معاملات نفتی با «یوان» گامی برای کاهش نقش دلار در تجارت ایران و چین
پیروزی زُهران ممدانی اولین «نه انتخاباتی» به ترامپ
گزارش افشاگرانه «نیویورک تایمز» از طرح آمریکا برای قتل «مادورو» با حمله نظامی
پزشکیان: آمریکا به دنبال تحمیل زیادهخواهیهای خود نباشد
پیگیری و تکمیل توافقات گذشته ایران و پاکستان در دستور کار سفر هیئت پارلمانی ایران
ایران برای هزاران سال پابرجاست خیال حذف ایران، خام و کودکانه است
9 ماه از بازداشت مبهم احمدرضا بیضایی در ترکیه گذشت
در حال حاضر برنامهای برای مذاکره نداریم
اینگونه شاه به فساد و جنایات رژیمش اعتراف کرد