استعفای جوادی‌یگانه و صفحه یک روزنامه‌های اصلاح‌طلب

جوان آنلاین: محمدرضا جوادی یگانه، رئیس مرکز ارتباطات مردمی ریاست جمهوری، در نامه‌ای به معاون اجرایی رئیس‌جمهور، استعفای خود از این سمت را اعلام کرده است. جوادی یگانه در متن استعفای خود، «ابلاغ و اعمال ساختار جدید مرکز ارتباطات مردمی و آغاز دوره جدید فعالیت آن» را بهانه این تصمیم عنوان کرده، اما در توییتی که در فضای مجازی نوشته، در توصیف عملکرد خود آورده است: دسته‌بندی مشکلات مردم، پیگیری مطالبات آنها از دستگاه‌های اجرایی و تلاش برای حل بخشی از آن، فرصت ارزشمندی بود که ادامه آن به دلایل متعدد ممکن نشد. 
اینکه تغییرات ساختاری و احیاناً کوچک‌سازی برخی ساختار‌های موازی و زائد دولت که حتی داد رئیس‌جمهور را هم درآورده، علت این استعفا بوده یا خیر، موضوع ما نیست؛ نکته قابل توجه فهرستی از پیام‌های منتخب مردمی ثبت شده در سامانه ارتباط مردم و دولت است که درتاریخ‌های ۵ و ۶ آبان تهیه و به عنوان نمونه ذیل توییت جوادی یگانه منتشر شده است. 
در این فهرست و در بخش پیام‌های تکرار شونده که از اهمیت بیشتری برخوردار است و نشان می‌دهد در روز‌های پیشین هم تکرار شده، از مجموع ۲۵ عنوان این عناوین به چشم می‌خورد: اعتراض به افزایش قیمت برق، اعتراض به افزایش قیمت نهاده‌های دامی، اعتراض به افزایش قیمت اقلام اساسی، اعتراض به افزایش قیمت نان (استان تهران)، اعتراض به عدم پرداخت حق اولاد مستمری بگیران سازمان تأمین اجتماعی، مطالبه اجرای قانون همسان‌سازی حقوق برای همه بازنشستگان، اعتراض به عدم پرداخت پاداش پایان خدمت معوقات رتبه‌بندی و همسان‌سازی بازنشستگان، مطالبه تبدیل وضعیت معلمان نهضت سوادآموزی و نیرو‌های شرکتی، مطالبه بازنگری در دهک‌بندی‌ها برای دریافت یارانه، اعتراض به نحوه ایفای تعهدات دولت در قانون جوانی جمعیت، مطالبه اجرای قوانین حجاب اسلامی و اعتراض به افزایش قیمت محصولات شرکت‌های خودروساز. از میان ۹ پیام ثبت شده روز هم اعتراض به افزایش قیمت دارو، اعتراض به کمبود معلم در مناطق روستایی، اعتراض به اختلال در سامانه هویت یکتای ملی ایرانیان، اعتراض به ایجاد آلودگی زیست محیطی، اعتراض به ضعف زیرساخت‌های روستایی، اعتراض به ضعف زیرساخت‌ها، سرانه‌ها و خدمات شهری، اعتراض به ضعف ایفای تعهدات مربوط به مسکن ملی و همچنین اعتراض به ضعف زیرساخت، پوشش و کیفیت خدمات مخابراتی، به عنوان پیام‌های روز از سراسر کشور به عنوان مطالبان مردم ثبت شده است. 
اکنون این مطالبات مردمی را در کنار تیتر روزنامه‌های اصلاح‌طلب بگذارید، چند درصد از این مطالبات و مشکلات مردمی به صفحات این روزنامه‌ها راه پیدا می‌کند؟ تقریباً هیچ. این روزنامه‌ها اگرچه همواره و در بزنگاه‌های انتخابات، سنگ حمایت از مردم را به سینه می‌زنند، اما در عمل به اقلیتی از اشرافیت بی‌درد وابسته‌اند که هیچ نسبتی با اکثریت مردم ندارند. این رسانه‌ها که به کانون‌های قدرت و ثروت وصل‌اند، با پروپاگاندای قوی رسانه‌ای می‌کوشند مطالبات زیادخواهانه همان طبقه اشراف را به عنوان مطالبات مردم، جا بزنند و فاکتور کنند و چه بسا با تکرار فراوان و لابی‌های گسترده پشت پرده، برای دولت تصمیم‌سازی هم بکنند. آنها نه تنها تریبون و نماینده مردم نیستند، بلکه با سیاسی کاری و دستکاری در واقعیت، برای دولت هم مسئله‌سازی می‌کنند.