به گزارش «تجارت»، روابط آمریکا و ونزوئلا در روزهای اخیر وارد حساس‌ترین مرحله خود از زمان بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید شده است؛ توقیف نفتکش «اسکیپر» در دریای کارائیب، تحریم بستگان «نیکلاس مادورو» رئیس جمهور ونزوئلا و استقرار هزاران نیروی نظامی آمریکایی در منطقه، مجموعه اقداماتی است که بسیاری از تحلیلگران آن را نشانه عبور واشنگتن از فشار صرف اقتصادی و حرکت به‌سوی اعمال قدرت سخت تلقی می‌کنند. آنچه این مرحله از تنش را از دوره‌های پیشین متمایز می‌سازد، نه فقط شدت فشارها، بلکه چارچوب راهبردی‌ای است که این اقدامات در آن معنا پیدا می‌کند. ترامپ که در دوره نخست ریاست‌جمهوری خود نیز ونزوئلا را هدف تحریم‌های شدید قرار داده بود، این بار با رویکردی متفاوت به صحنه بازگشته است. احیای دکترین مونرو در اسناد امنیت ملی آمریکا، تأکید آشکار بر سلطه واشنگتن بر نیمکره غربی و اولویت‌دادن به ابزارهای نظامی نسبت به دیپلماسی، از تغییر مهم در سیاست خارجی آمریکا در قبال آمریکای لاتین حکایت دارد. شکست تلاش‌های دولت بایدن برای مدیریت بحران ونزوئلا از مسیر مذاکره و تعامل محدود، به ترامپ این امکان را داده است که سیاست فشار حداکثری را با توجیه «قاطعیت راهبردی» دنبال کند.