روزنامه اعتماد
1396/08/06
نوشتن در عمق طبقات محروم
علياشرف درويشيان سهم بسيار بسيار مهمي در ادبيات ما داشت. او نويسندهاي بود كه توانست محدوده قلم را گسترش دهد و در آثارش به جاي پرداختن به كودكان اقشار مرفه جامعه، به اعماق جامعه و طبقات محروم و فرودست توجه داشت و به لايههاي زيرين اجتماع نفوذ كرد. او گستره قلم را به كودكان طبقه فرودست جامعه برد و از تنهاييها و رنجها و آلام اين كودكان نوشت؛ كودكاني كه طبيعت و جامعه هر دو به آنها ظلم كرده بودند. او از كودكان محروم منطقهاي مانند كرمانشاه نوشت و با به تصوير كشيدن رنجها و مشقات آنان، آثاري ماندگار در ادبيات ما خلق كرد. علياشرف درويشيان نويسندهاي است كه هرگز نميتوانيم او را از ادبيات واقعگرايانه كودكان و نوجوانان ايراني حذف كنيم. او نيز به شيوه صمد بهرنگي، قلمش را به ميان كودكان فقير و فرودست برد و از تلخيها و مرارتهاي زندگي اين كودكان سخن گفت و از اختلافات طبقاتي نوشت اما اين به معناي آن نيست كه دنباله رو صمد بهرنگي بود بلكه شيوه خاص خودش را داشت. درويشيان مهمترين نويسندهاي است كه در همان راهي قدم گذاشت كه پيشتر صمد بهرنگي رفته بود اما درويشيان به شيوه خود و به شكلي قويتر و واقعيتر آن راه را ادامه داد.صمد بهرنگي، بنيانگذار داستاننويسي درباره كودكان زجر كشيده روستايي و تنهاييها و دشواريهاي زندگي آنان بود و درويشيان هم تجربههاي عملي و زيستي خود را در قالب داستانها و واقعيات اجتماعي با قلمي شيرين، ساده و روان ماندگار كرد.
من هرچند دنبالهرو ايشان نيستم، اما به شخصه از آقاي درويشيان بسيار آموختم و ويژگي مشترك همه نويسندگاني مانند ما پرداختن و تمركز بر كودكان طبقات محروم و تهيدست است. همه ما به اين كودكان و دردها و رنجهاي آنان، روياها و ناكاميهايشان، آرزوهاي كوچك و بزرگشان فكر ميكنيم و از آنان مينويسيم؛ اما هر يك به شيوه خود. حرف و سخنمان شبيه يكديگر است ولي ظرف و قالبمان با يكديگر متفاوت است و شيوه نوشتنمان متفاوت است.
به هر روي علياشرف درويشيان نويسندهاي است بسياربسيار قابل احترام؛ نويسندهاي كه در كارش بسيار جدي بود و كاملا شجاعانه قلم زد. او همواره بر سر عقايدش ماند و تاواني سنگين داد اما هرگز و با وجود همه سختيها و مصايبي كه دچار شد، از افكار و عقايدش كوتاه ننشست. بسيار مقاوم بود و محكم مانند همان كودكاني كه در كتابهايش و داستانهايش از آنان مينوشت.