ناپایداری دیپلماتیک آمریکا و شتاب دیپلماسی ایرانی

محمود اشرفی روزنامه‌نگار صلح و آرامش جهانی برآیند کنش‌های سیاسی متوازن در گستره دیپلماسی فراملی است. آنچه آرامش و ثبات را از بین می‌برد، چیزی جز رفتار نامتوازن دیپلماتیک نیست. نامساعد‌ترین رفتار سیاسی خود را به شیوه‌ای نشان می‌دهد که می‌توان آن را «ناپایداری دیپلماتیک» نامید. ناپایداری دیپلماتیک عمدتا به صورت سلوک سیاسی ناپایدار آشکار می‌شود. نزدیک‌ترین و جاری‌ترین شیوه رفتار ناپایدار سیاسی؛ سیاست‌های کنونی کاخ‌سفید ایالات متحده آمریکاست. ناپایداری دیپلماتیک به اتخاذ تدابیری سیاسی می‌انجامد که بر بستری ناسنجیده و شتابان جریان دارد. بدین‌گونه سیاست‌های فراملی آمریکا اکنون با واقعیت‌های جهان سازگار نبوده و خود تصمیمات سیاسی نیز با یکدیگر در تضاد است. در این زمینه سخنان تند و سرسختانه اخیر آمریکا در مورد کره‌شمالی با اعلام رویه سیاسی مبتنی بر حل مناقشه کره از طریق دیدار و گفت‌وگو در تناقص آشکار است. این سیاست‌ها چون از منبعی ناپایدار صادر شده، عمدتا به انجام نرسیده و نیمه راه متوقف می‌شود. سیاست‌های مهاجرتی آمریکا در این فهرستگان قرار می‌گیرد، اما بزرگترین پیامد تأثیر سلوک سیاسی ناپایدار بر خود کشور مبدأ سیاست‌های ناپایدار است. در واقع ناپایداری دیپلماتیک بیشترین زیان را به منافع ملی ایالات متحده آمریکا می‌زند، اما در گستره فراملی کنش‌های سیاسی آمریکا که ناشی از ناپایداری دیپلماسی این کشور بوده، چندان اثرساز نخواهد بود. این حقیقتی است که دستگاه دیپلماسی کشورمان نباید از آن غافل باشد. در بسیاری از موارد رفتار سیاسی ناسنجیده و ناپایدار آمریکا با بازخورد سریع ما روبه‌رو می‌شود. این درحالی است که در این زمینه تأمل و صبر سیاسی شایسته‌تر است، زیرا گذر زمان خیلی زود بی‌بنیادبودن سیاست‌هایی با منشأ ناپایدار را آشکار می‌سازد. در عرصه ملی آمریکا نیز باور و گرایش عمومی در جهت زدودن اثرات مخرب رفتار سیاسی کاخ‌سفید است. آنها سیاست‌های بی‌ثبات و ناپایدار جاری کاخ‌سفید را در تضاد با منافع ملی آمریکا می‌دانند. بنابراین بزرگترین مانع فرا راه دیپلماسی ناپایدار آمریکا را باید در درون مرز‌های ملی این کشور جست‌وجو کرد. کشور‌هایی همانند ایران که آماج رفتار‌های سیاسی اخیر کاخ‌سفید هستند، باید صبر سیاسی پیشه کنند و این به مفهوم بی‌کنشی دیپلماتیک نیست. رفتار دیپلماتیک جاری کاخ‌‌سفید در گستره جهانی چندان جدی گرفته نشده و بی‌فرجام سیاسی مثبت برای آمریکا برآورد می‌شود. در آمریکا نیز این رفتار‌های سیاسی با موجی توفنده روبه‌روست، زیرا پیامد‌های نابخردی سیاسی در سرزمین خودی آشکار‌تر از عرصه بین‌المللی است.