علی صوفی = وزیردولت اصلاحات

وضع معیشتی مردم مدتهاست که از حالت تعادل خارج شده است و مردم نیز به شدت ناراضی‌اند؛ نارضایتی که از مدتها قبل وجود داشته است و مردم انتظار داشتند دولت جدید این وضعیت را ترمیم کند. قطعا این نارضایتی زمینه اعتراضات صنفی را فراهم می کند و چون نارضایتی عمومی است و اقشار مختلف را در بر می‌گیرد وقتی یک صنفی حرکت می‌کند باقی اصناف هم به آن می‌پیوندند. در این میان طبیعی است که هر کس بهره‌برداری خود را می‌کند. مخالفین دولت ، مخالفین سیاسی و معترضین صنفی سعی می‌کنند هریک اززاویه نگاه خود به این موضوع نگاه کنند. اما از این سو دولت بار دیگر به مانند ماجرای کمپین «پشیمان هستیم»، این حرکت را به گردن جناح مقابل انداخته است و اسحاق جهانگیری معاون اول دولت بیان داشته: «دود این حرکات ضد دولتی در چشم خود آغازگران این حرکت می‌رود » به نوعی او از یک موضع رسمی مخالفین جناحی را عامل وقایع اخیر می‌داند، قطعا او اطلاعاتی موثق درباره این موضوع دارد که چنین سخنی می‌گوید اما بخش دوم صحبت‌های جهانگیری از حرف‌های اول او اهمیت بیشتری دارد؛ اینکه او ادامه می‌دهد پایان این حرکت دردست مخالفین دولت نیست و آنها قادر نخواهند بود اوضاع را کنترل کنند و این حرکات به سمت خودشان نیز هجوم می‌آورد.ممکن است جهانگیری درست بگوید که در مقاطع شروع کننده این حرکات کسانی باشند که مخالف دولت هستند و می‌خواهند دولت را زیر سوال ببرندولی واقعیت آن است که اکنون اتفاقات اخیر به مرحله ای رسیده است که اساسا اهمیتی ندارد، مرجع اصلی این حرکات چه جناحی بوده است مهم حمایت مردمی از این ماجراست. وقایع اخیر، بیانگر ناراحتی مردم ازاین بی توجهی است.در کمپین «پشیمان هستیم» هم از آقای روحانی انتظار بود که توجهش را نسبت به مردم و این کمپین بیشتر کند و به جای ‌توجیه این کمپین به بهانه دست داشتن جناح اصولگرا یا مخالفین دولت، بی‌توجه به مطالبات مردم نباشد. ولی آقای روحانی خیلی وقت است ساکت شده و مردم تصور می‌کنند او بی‌تفاوت شده است اوضاع اقتصادی ریشه در دولت ندارد بلکه ریشه در عملکرد همه جریانات حاکم دارد.وقتی شخص رئیس‌جمهور هم نسبت به بودجه‌ای که به مجلس می‌دهد معترض است یعنی مسائل حادی وجود دارد که کل سیستم گریبان آن است، از همین روست که دولت اتفاقات اخیر را به گردن یک نهاد و جناح دیگر می‌اندازد و آن نهاد و جناح به گردن دولت. اصل مسئله این است که باید کل حاکمیت به این نارضایتی توجه کنند. به ویژه آنکه این نارضایتی‌ها، نارضایتی‌های بی‌جایی نیست بعضی‌ها هست و نیستشان را در موسسات مالی از دست داده‌اند یا، وضعیت معیشتی که بازنشستگان دارند، اوضاع نابسامان حقوق کارمندان بیکاری، همه این موارد، مسائل حاد اجتماعی هستند که وقتی به آن توجه نشود منجر به اعتراض می‌شود. در چنین شرایطی بدترین کار مسئولین فرافکنی است مردم در برابر این فرافکنی سرتا ذیل مقامات را مقصر می‌دانند و این خیلی خطرناک است.