خانه بدون پروانه

دومین خانه بوم‌گردی استان خوزستان که به همت چند نفر از جوانان شهرستان ایذه راه‌اندازی شده است، پس از 13 ماه از مراجعه به اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان خوزستان، هنوز موفق به کسب پروانه فعالیت نشده است. اگرچه ظهور اقامتگاه‌های بوم‌گردی در استان‌های مختلف از پدیده‌های نوظهور در عرصه گردشگری است، خیلی زود راه خود را میان اهل سفر باز کرد و هر روز به تعداد این اقامتگاه‌ها در استان‌های مختلف کشور اضافه می‌شود. گرچه مسئولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری بر رشد و توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی تاکید دارند، پراکندگی این قبیل مکان‌ها در همه استان‌ها یکسان نیست؛ به‌طوری که در استانی مانند خراسان شمالی بنابر اعلام مسئولان گردشگری، تا ابتدای اسفند امسال، 50 خانه بوم‌گردی در انتظار دریافت پروانه فعالیت بودند، در مقابل خوزستان که یکی از استان‌های پهناور کشور است تنها دو خانه بوم‌گردی دارد که آنها هم هنوز در کشاکش کسب پروانه فعالیت از سوی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان هستند. در شرایطی که گردشگری خوزستان با وجود تعدد آثار تاریخی ثبت ملی و جهانی پیشرفت چندانی نداشته است، باز هم مسئولان این استان برای تقویت زیرساخت‌های گردشگری از جمله اقامتگاه‌های بوم‌گردی قدمی برنمی‌دارند و از فعالان بخش خصوصی هم حمایت لازم نمی‌کنند.

 اشتغال بدون استخدام در ادارات دولتی
قصه راه اندازی خانه بوم‌گردی الیما که بعد از مضیف بردیه دومین خانه بوم‌گردی استان خوزستان به شمار می‌رود، به سال‌ها رفاقت حمید زارعی، پسر جوان اصفهانی و سعید شیخ از اهالی شهرستان ایذه در استان خوزستان برمی‌گردد. زارعی که سال‌ها به دلیل علاقه به زادگاه پدری خود مسافر ایذه بوده است درباره ایده راه‌اندازی این خانه بوم‌گردی به «فرهیختگان» می‌گوید: «هر سال که به ایذه سفر می‌کردم در مقایسه با سال گذشته آثار تاریخی و طبیعی این شهر را رو به افول و کمرنگ می‌دیدم، بنابراین تصمیم گرفتم با جذب گردشگر و سرمایه‌گذاری نه‌تنها این منطقه را به مسافران معرفی کنم بلکه زمینه اشتغال اهالی ایذه هم فراهم شود، شاید الگویی باشد برای نوعی از اشتغال که منتظر استخدام در ادارات دولتی نیست.»او افزود: «تعداد افرادی که ایذه را به‌عنوان مقصد گردشگری انتخاب می‌کردند، بسیار کم بود. از دی 1395 که خانه بوم‌گردی الیما راه‌اندازی شده بیش از هزار نفر به این شهرستان سفر کرده‌اند. هر چه ظاهر ساده‌تر و به سبک زندگی مردم بومی نزدیک باشد، افراد بیشتری برای اقامت آن را انتخاب می‌کنند. خانه بوم‌گردی الیمای ایذه هم از این قاعده مستثنی نیست و با مصالح ابتدایی نظیر سنگ، کاهگل و چوب ساخته شده است.»



 روستاییان، کلید موفقیت
زارعی نکته اصلی در موفقیت اقامتگاه‌های بوم‌گردی را در مشارکت روستاییان می‌داند و بیان می‌کند: «فعالیت روستاییان در اداره خانه‌های بوم‌گردی نه‌تنها سبب اشتغال اهالی روستا می‌شود، بلکه به مسافران حس جاری بودن زندگی را القا می‌کند. اهالی ایذه در مراحل مختلف ساخت خانه بوم‌گردی الیما همراه ما بودند و در حال حاضر هم در کار تهیه مواد لبنی و طبخ غذای محلی با ما همکاری دارند. حتی جوان‌ترهای روستا در قالب راهنمای گردشگری مناطق دیدنی اطراف را به مسافران نشان می‌دهند که این امر سبب شده به روستای خود افتخار کنند.»

 دست‌اندازهای ادارات دولتی
اگرچه آنچه حمید زارعی به‌عنوان یکی از مسئولان خانه بوم‌گردی ایذه از راه‌اندازی این خانه تعریف می‌کند داستانی از تلاش و همدلی است، مسئولان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان خوزستان آنچنان که باید با این طرح همدلی ندارند، چراکه نه‌تنها در هزینه‌های راه‌اندازی یاری نکردند بلکه در انجام امور اداری هم راه را برای آنان دشوار و پرپیچ و خم کردند. زارعی درباره هزینه‌های راه‌اندازی خانه بوم‌گردی الیما می‌گوید: «از ابتدای کار تا امروز 250 میلیون تومان هزینه داشتیم که دولت هیچ کمک مالی‌ای به ما نداشت. در حال حاضر 45 میلیون هم بدهکاریم و هنوز این خانه به مرحله سوددهی نرسیده است. اما آنچه بیشتر از هرچیز ما را در این راه اذیت می‌کند، کش‌وقوس‌ها برای دریافت پروانه فعالیت است چراکه پس از 13 ماه تلاش هنوز هم اداره کل میراث فرهنگی استان خوزستان پروانه را صادر نکرده است.»
سایر اخبار این روزنامه