كمپينی که باید شروع می‌شد

سعید اصغرزاده روزنامه‌نگار زمانی صندوق کودکان سازمان ملل، یونیسف، در کمپینی با شماری از حامیان مالی ازجمله «جیورجیو آرمانی» برنامه‌ای طراحی کرده بود که در آن شما به ازای زمانی که به تلفن‌همراه خود دست نمی‌زنید، باعث می‌شوید به انتقال آب آشامیدنی سالم به کسانی که در جهان به آن دسترسی ندارند، کمک کنید. شرکت در آن هم بسیار ساده است، با تلفن‌همراه خود به آدرس niceftapproject.org:  مراجعه کرده و سپس پیامی از شما می‌خواهد تلفن را کناری گذاشته و دست به آن نزنید. به ‌ازای هر زمانی که به تلفن خود دست نزنید، حامیان مالی بودجه‌ای برای رساندن آب سالم، پیشنهاد می‌کنند. این کمپین کمک می‌کند در ساعات معاشرت اجتماعی، تلفن‌همراه را کنار گذاشته و با کنارگذاشتن آن در کاری مفید شرکت کنید و در زمان معاشرت اجتماعی، به هدف اصلی که همان معاشرت اجتماعی است، بپردازید. با هر ١٠دقیقه دست به تلفن نزدن، می‌توانید در دستیابی یک‌نفر به آب سالم مشارکت کنید. در زمانی هم که تلفن‌همراه یا هوشمند خود را کنار گذاشته‌اید، پیام‌ها و دانستنی‌های خوبی در مورد آبرسانی و موانع آن روی صفحه موبایل می‌آید که دانستن آن خیلی مفید است.
پیش خودم می‌گفتم؛ چه زمانی بشود که یک کمپین درست و درمان در ایران از این دست داشته باشیم. طی این سال‌ها برای همراهی و درگیری مردم در بحران آب راه‌های مختلفی آزموده شد؛ از تبلیغات گرفته تا پیام‌های رسانه‌‌ای و تشکیل کمپین‌های متعدد؛ ‌سال 95 کمپین «یک قطره آب» راه افتاد. کمپین یک قطره آب، حرکتی با هدف جلب توجه جامعه به بحران کمبود آب در ایران بود. پوسترهای طراحی‌شده‌ این کمپین در شبکه‌های اجتماعی بارها به اشتراک گذاشته شد. مهدی پاکدل، هدیه تهرانی، تهمینه میلانی، بابک جهانبخش، محمدرضا هدایتی، سحر قریشی، پوریا پورسرخ، سعید آقاخانی و... با انتشار تصاویری از کمپین یک قطره آب حمایت کردند.
بعد رامبد جوان مجری برنامه خندوانه  کمپین «قطره قطره» را راه انداخت. به این معنی که هرکسی با شماره‌گیری کد#780* وارد منوی خندوانه شده و با شماره‌گیری یک عدد وارد کمپین «قطره قطره» می‌شد و به صورت کاملا رایگان با ثبت‌نام در آن خود را به‌عنوان سفیر صرفه‌جویی در مصرف آب معرفی می‌کرد و متعهد می‌شد که حداقل در روز یک قطره آب کمتر مصرف کند.
 زمانی کمپین «ردپای آب» با هدف آگاهی از بحران کمبود آب و تعهد در صرفه‌جویی مصرف آب آغاز شد. ردپای آب، مقدار آبی را که برای تولید هر محصول یا خدماتی که توسط فرد یا جامعه استفاده می‌شود، اندازه‌گیری می‌کرد. ردپای آب به ما کمک می‌کرد تا متوجه شویم برای چه اهدافی منابع محدود آب شیرین ما مصرف و آلوده می‌شوند.


بعدترش کمپین دیگری در این رابطه راه‌اندازی شد که «آب برای آینده» نام گرفت. این کمپین هم همچون کمپین‌های دیگر همه مردم را به فکر جمله «آب هست، اما کم است»  وامی‌داشت. پیام اصلی این کمپین، نگهداری آب گرمی است که پیش از سرد شدن آب از شیر خارج می‌شود. این آب را می‌توان در سطل دردار تمیزی نگه داشت.
بعد پای کمپین «خانه‌تکانی» به میان آمد. هدف از ایجاد این کمپین، حذف آیین خانه‌تکانی نبود، بلکه هدف این بود که مردم نسبت به میزان مصرف آب و نحوه‌ استفاده آن هوشیارتر شوند.
اما بین خودمان بماند، هیچ‌کدام از کمپین‌ها راهگشا نبودند. آموزش و اطلاع‌رسانی خوب است، فرهنگ‌سازی خوب است اما چاره کار مردمی که از تشنگی و عطش جان به لب شده‌اند و ترک خانه و دیار خود می‌کنند، نیست. آنان آب می‌جویند و دنبال شعار و تبلیغ نیستند.
اما سرانجام این روزها شاهد خبرخوبی بودیم. ورود هلال‌احمر به موضوع خشکسالی برای راه‌اندازی سازوکاری به منظور تأمین آب شرب مردم محروم و دور از دست. این کمپین جدید همان اولش هم از جای درست شروع شد؛ استان سیستان‌وبلوچستان! وظیفه یاوری هلال‌احمر آنجایی شروع می‌شود که به مردم توسط بحران‌های طبیعی و دست‌ساز، آسیب وارد می‌شود و نیاز به تأمین آب شرب و سالم در این روزگار قحطی و خشکسالی و بی‌آبی برای هموطنانمان برکسی پوشیده نیست. هلالی‌ها با یک ارزیابی‌ دریافته‌اند که در 521 روستای استان سیستان‌وبلوچستان آب شرب سالم وجود ندارد و براین اساس طرح ملی «نذر آب» را در قالب کمپین راه‌اندازی کرده‌اند؛ با این نگاه که هریک نفر در یک شبانه‌روز به اندازه هزینه یک بطری آب می‌تواند به هموطن خود کمک کند. هلال‌احمر نیز هزینه کمکی مردم را صرف نگهداشت و توسعه این شبکه آبرسانی خواهد کرد.
باید امید داشت که این کمپین سرفصل شروع فعالیت‌های مردمی و مدنی باشد. هنرمندان و صاحبان مشاغل و اسپانسرها نیز بدان بپیوندند و با اعتمادی که به هلال وجود دارد، شاهد تحولی در عرصه مبارزه با کم‌آبی در ایران باشیم.