روزنامه ایران ورزشی
1397/06/14
در آرزوی یک سرمربی متفاوت
سعید آقاییSaeed Aghaee
تصویر تازه کارلوس کی‌روش در برنامه نود شاید مهم‌ترین دستاورد یک گفت‌وگوی پر فراز و نشیب بود. سرمربی تیم ملی که بعد از یک دوره فترت و اخبار ضد و نقیض پیرامونی و فارغ از کنایه‌های آبدار منتقدانش، سرانجام به ایران آمد تا با تمدید قرارداد، حضورش روی نیمکت تیم ملی را ادامه دهد و در همان بدو ورود دعوت یکی از مهم‌ترین طرفدارانش را لبیک گفت و به برنامه نود رفت تا درباره اتفاقات پیرامونی تیم ملی، برنامه‌ها و اهدافش صحبت کند.
در نگاه نخست پیش بینی‌ها همه بر مدار صفر درجه استوار بود. آنجا که با توجه به سبقه عادل فردوسی‌پور و هواداری عیانش از سرمربی تیم ملی و البته روحیه پاسخ‌گریز و دیکتاتورمابانه کی‌روش، تصور می‌کردیم که یک گفت‌وگوی بی‌خاصیت دیگر در پیش است و سرمربی تیم ملی مثل همیشه متکلم وحده خواهد بود و عادل در آن سوی میز تنها نقش تایید کننده افاضات مربی پرتغالی را خواهد داشت اما این تلخ اندیشی خیلی زود رنگ باخت آنجا که عادل با فراست در ابتدای برنامه تاکید کرد که در این برنامه قرار است پرسش‌های مردم را که توسط سایت برنامه به دست او می‌رسد با کی‌روش مطرح کرده و از او پاسخ بخواهد. آنچه که با اتمسفر منفی حاکم پیرامون کی‌روش و رفتارهای اخیرش و البته کنش‌های تند و تیز منتقدان که نمونه‌اش را در شبکه‌های اجتماعی دیده‌ایم، از سوی کی روش به جنگ تعبیر شد اما همین نقطه و همین اشاره یک گفت‌وگوی چالشی و طولانی را روی آنتن برد که در طول قریب به 8 سال صدارت کی‌روش در تیم ملی نظیر آن را هرگز ندیده بودیم.
کارلوس در این برنامه با سعه صدر به سوالات گوش فرا داد و به جای اینکه مثل همیشه متکلم وحده باشد و از انتظارات منطقی و غیر منطقی‌اش بگوید، ترجیح داد تا به سوالات پاسخ بدهد. پاسخ‌های مفصل و مطول که با همان ادبیات خاص خودش بیان شد اما جزییات مورد اشاره و حوصله آقای سرمربی را تا به امروز نشنیده و ندیده بودیم.
کی‌روش این بار برخلاف همیشه که از توضیح درباره نفرات تیم ملی و بازیکنان گریزان بود، به تفصیل و جز به جز درباره نفرات مورد بحث جام جهانی و فهرست اخیر صحبت کرد؛ از سیدجلال حسینی، مجید حسینی و وریا غفوری گرفته تا سردار آزمون، رضا قوچان نژاد، محمدرضا خانزاده و حتی سامان قدوس و آرمین سهرابیان. او تلاش کرد به تمامی ابهامات موجود درباره تصمیمات ریز و درشتش از انتخاب و حذف بازیکنان تا بازی دادن و ندادن آنها صحبت کرده و برای هر تصمیمش ادله منطقی و فنی ارائه دهد. اگرچه در برخی از اوقات دلایل و ادله‌های کی‌روش محل بحث و نقد بود و شاید برخی‌ها از آن متقاعد نشدند اما تلاش سرمربی تیم ملی برای روشن کردن ابهامات و توضیح دادن درباره تصمیمات مبهم و چالش برانگیز جالب و تازه بود که نمونه آن را هرگز از او ندیده بودیم.
کارلوس کی‌روش در این گفت‌وگوی طولانی برخلاف همیشه کوشید تا خویشتندار باشد و کلامی در نقد و یا حمله به منتقدان و یا به زعم او دشمنانش یعنی برانکو، شفر، قلعه‌نویی و دیگران به زبان نیاورد. اگرچه به اقتضای طبیعت عقرب وارش چندین نیش کوچک و متلک همیشگی را در لابلای بحث داشت اما از حمله و اشاره مستقیم پرهیز کرد و نخواست بحث چالشی را با طرح همان مسائل تکراری بیهوده و جنگ زرگری بی‌حاصل به حاشیه ببرد.
این رویه جدید کی‌روش برای ما که عادت کرده‌ایم همیشه او را طلبکار، مهاجم، تندخو و پرخاشگر ببینیم، غیرمنتظره و حتی عجیب بود. رفتاری که می‌توان آن را یک نشانه دانست، نشانه‌ای از تغییر رویکرد و طی طریق در یک مسیر متفاوت؛ حتی کم، کوتاه و کوچک. رویکرد و مسیری که اگرچه منتقدان حالا پرتعداد و جدی‌اش آن را باور نمی‌کنند و برنمی‌تابند و آن را یک نمایش تازه می‌پندارند اما همین نشانه کوچک نیز در این وانفسا غنیمتی بزرگ است و می‌تواند ما را فعلا به آینده دلخوش و خوشبین کند. اگرچه شاید این خوشبینی آمیخته به ترس، اوهام و تردید باشد.
گویی سرمربی تیم ملی در دور تازه حضورش در تیم ملی دستمال سفید در دست گرفته و می‌خواهد تنها و تنها روی تیمش، کارش و ماموریت دشواری که پیش رو دارد، تمرکز کند. کی‌روش می‌داند برای موفقیت در جام ملت‌های آسیا و در میان جمع رقبای آماده و حریص و البته برای شکستن طلسم دیرپای قهرمانی و برآورده کردن آرزوها باید سخت کار کند، تمام انرژی‌اش را متمرکز سازد و تنها و تنها به تیم ملی و برنامه‌ها و انگاره‌های فنی بیندیشد. در این میان دیگر فرصتی برای جنگ و جدل و حمله به دوست و دشمن نیست. از سوی دیگر کاتالیزور این موفقیت حمایت و همدلی همه است اینکه صغیر و کبیر و دوست و دشمن پشت تیم ملی قرار بگیرند و در راستای هدف تیم ملی متحد شوند. اتحادی که با صحبت‌های تفرقه انگیز و دعواهای زرگری فرسایشی هرگز حاصل نمی‌شود.
نشانه‌ها خبر از تغییر فصل می‌دهند. کاش کی‌روش در این فصل جدید ثابت قدم باشد.
