صید بزرگ پرسپولیس در اقیانوس فوتبال آسیا

پرسپولیس دیشب یک برد واقعا تاریخی و تماشایی داشت. قرمزها در بازی رفت هم نیمه دوم خیلی خوب بازی کرده بودند. همان‌قدر که پرسپولیس از نظر تاکتیکی حساب شده بازی کرد، تیم حریف از نظر تاکتیکی اشتباه‌های زیادی داشت چون یک تیم که یک گل جلو است و در سطح بین‌المللی بازی می‌کند، نباید ضدحمله بخورد آنهم در استادیومی که 80 هزار تماشاچی هست و با یک گل چنان شعله زیر دیگ را زیاد می‌کند که دیگر این دیگ نه تنها به جوش می‌آید بلکه سر هم می‌رود. واقعا دیگ این ورزشگاه چنان به جوش آمد که سر رفت و الدحیل را سوزاند. برانکو و سیدجلال در این بازی نقش عمده‌ای را بازی کردند. سیدجلال درست است که گل مساوی را زد ولی گل برنده بود و برانکو از بیرون زمین با تاکتیک حساب شده‌اش توانست یک تیم خوب در سطح بالای بین‌المللی را با اختلاف گل زیاد شکست دهد. ولی نداشتن سه بازیکن اصلی و نداشتن خود برانکو در دور بعد دیگر جبران ناپذیر است. یک باخت یک-هیچ در زمین الدحیل قابل جبران بود ولی در این مرحله، السد واقعا یک تیم خوب است و کار پرسپولیسی که سه بازیکن اصلی و برانکو را روی نیمکت ندارد، می‌تواند سخت باشد. این واقعا جای تاسف است که ما هیچ بلندپروازی در فوتبال‌مان نداریم. برایمان کافی است که با تیم ملی‌مان فقط به جام جهانی برویم. برایمان کافی است که 40 سال به المپیک نرفتیم. برای ما کافی است که تیم‌هایمان به یک چهارم نهایی و نیمه نهایی بروند و همیشه متوقف شوند. برای اینکه ما برنامه‌ریزی صحیح در باشگاه‌هایمان نداریم. پرسپولیس اکنون دو فصل است که بازیکنانش را از دست می‌دهد و نمی‌تواند بازیکن بگیرد. وقتی به اینجای کار می‌رسیم، با کمبود بازیکن و نداشتن مهره‌های باکیفیت مواجه می‌شویم و بازی را به حریفان آسیایی می‌بازیم. به هر حال اینجاست که یک چشم خندان و یک چشم گریانیم؛ خندان برای اینکه ما واقعا یک بازی سختی را بعد از اینکه دو-هیچ عقب افتادیم، 3-2 بردیم و این واقعا می‌تواند چشم خندان ما باشد ولی می‌بینیم که پرسپولیس در چه وضعیتی با حریف قدر خودش احتمالا السد باید روبه‌رو شود. چون اول فصل همه باشگاه‌هایمان، استقلال در جام باشگاه‌ها بازیکنان اصلی خود را از دست می‌دهد. یکسال ذوب آهن در باشگاه‌های آسیا به فینال می‌رسد و آنجا به دلیل از دست دادن بازیکنان خوبش در اول فصل و عدم تقویت می‌بازد و ما سالیان سال است که از این اقیانوس فوتبال آسیا هیچ صید درست و حسابی نداشتیم. استقلال هم اگر یکی، دو مهره داشت همین بازی 3-1 را که در خانه باخته، می‌توانست ببرد. اما با 10 نفره شدنش و یک بازیکن کم‌تجربه یک برد شیرین را از دست داد و حذف شد. سالیان سال است که به این تاسف‌ها اشاره می‌کنم ولی نمی‌دانم چرا گوش شنوایی نیست! با مشکلاتی که هست رسیدگی به این مسائل کار سختی است. البته بعضی جاها این‌طوری است که چشم‌مان را روی مشکلات مملکت‌مان می‌بندیم و پول‌های بیهوده‌ای خرج می‌کنیم ولی وقتی می‌گوییم ما می‌توانیم در آسیا قهرمان شویم و افتخارآفرینی کنیم برای ملتی که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و می‌تواند در این زمینه نیرو بگیرد و خوشحال شود تا قدم‌های بزرگتری در این بحران‌ها بردارد، کوتاهی و کم‌کاری می‌کنیم.
* کارشناس فوتبال