روزنامه قانون
1397/07/01
ایران نام دیگر خوزستان است
«جمعه شب، شما یک زندگی استثنایی _ عشق زندگی من، مادر پسرم_ را از من گرفتید ولی من نفرت را به شما هدیه نمی دهم. من شما را نمی‌شناسم و نمی‌خواهم که بشناسم، روح شما مرده است. نه، من موهبت نفرتم را به تو ارزانی نخواهم کرد. می‌دانم که خواستار آن هستی اما پاسخ دادن به نفرت با خشم، قربانی را با همان نادانی که تو صاحبش هستی، یکسان می‌کند. تو می‌خواهی که من بترسم، به هم‌میهنانم با بی اعتمادی نگاه کنم، آزادی را فدای امنیتم کنم اما سخت در اشتباهی. ما دو نفریم،پسرم و من.اما ما ازتمام ارتش‌های دنیا قوی‌تریم.دیگر وقت بیشتری ندارم که به شما بدهم.بایدبه ملویل که داردبیدارمی‌شود،برسم.هنوزهفده ماهه نشده است.اومثل هرروز باید عصرانه‌اش را بخورد،بعدمثل هرروزبایدبرویم بازی کنیم واین پسرک درتمام زندگی‌اش با آزادی وخوشبختی‌اش شما را خوارخواهد کرد.چون،شما نفرت ازخودرادراونیزنخواهید یافت». بخشی ازنامه آنتوان لیریس ،روزنامه نگار فرانسوی که همسرش رادرحملات 13 نوامبر 2015 در پاریس ازدست داد.دیروز و پس از حمله تروریستی به مجلس در تهران ، این بار و در آغازین روز از هفته دفاع مقدس و همزمان با حمله عراق به خاک ایران ، تروریست ها بار دیگر خاک و مردم ایران را هدف حملات تروریستی خود قرار دادند.در حالی که رژه مشترک نیروهای ارتش و سپاه در اهواز در جریان بود، سربازان و مردم بی دفاع و غیرمسلحی که به شیوه مرسوم درهمه دنیا و برای تماشای رژه آمده بودند هدف حملات تروریست ها قرار گرفتند.در حالی که در نخستین مرحله گروه الاحوازيه مسئولیت این حملات را بر عهده گرفته بود تنها ساعتی بعد گروه تروریستی داعش نیز مسئولیت حملات را برعهده گرفت داعش گفت كه حمله تروریستی به رژه نیروهای نظامی توسط نیروهای وابسته به این گروه صورت گرفته است. ایران در 250 سال اخیر آغاز کننده هیچ جنگی نبوده است اما دلیران این سرزمین بارها نشان داده اند در مقابل حمله بیگانه سکوت نخواهند کرد.اجرای این عملیات تروریستی در سالگرد روزی که آغاز جنگ تحمیلی به ایران بوده است شاید یک نشانه باشد که تروریست ها بیش از هر چیز امنیت و آرامش روانی مردم یک سرزمین را نشانه گرفته اند و این همان موضوع مهم است که باید به آن توجه کنیم. یک سرزمین شاید بتواند در مقابل مشکلات مادی و اقتصادی بسیاری مقاومت کند اما نقطه‌ای که می‌تواند بیشترین ضربات را به جامعه وارد کند آن‌گاه است که ایستادگی و در کنار هم و با هم بودن را از یاد ببرد وامنیت روانی جامعه مورد آزار و خدشه قرار گیرد. تروریست‌ها بیش ازهمه درپی دست یافتن به هرج ومرج و آزار روانی شهروندان هستند،آنان ترس جامعه ومردم را می‌خواهند. تروریست ها در پی این هستند با هرج و مرج و رفتارهای تند ازترس مردم برای به مسلخ بردن آزادی آنان ولگدکوب کردن دموکراسی بهره ببرند. خطر همواره این است که تروریست ها با حملات هدفمند یا کور جامعه را به سمتی سوق دهند که خود جامعه در عین از هم گسیختگی روانی یا عدم همیاری با یکدیگر بخواهد در مقابل آنان خود را ببازد.آن‌گاه که جامعه تصمیم می‌گیرد در ازای دست یافتن به امنیت از دموکراسی و آزادی خود بگذردتروریست‌ها بیش از همیشه به اهداف خود نزدیک می‌شوند. منکوب کردن آدم‌های جامعه راهی است برای تندروهای افراطی تا بنیان‌های سابق را درهم بکوبند واز پس آن، به دستاوردهای خود برسند. حمله تروریست ها همزمان با سالگرد جنگی که به ایران تحمیل شد و یادآور ابدی دفاع جانانه و 8 ساله یک سرزمین است اما پیام های دیگری در خود دارد.وجود دست های خارجی در پشت پرده این حمله شاید یکی از دلایل همزمانی حمله و سالگرد دفاع ایران باشد. اما حالا باید یک ایران پشت خوزستان بایستد چرا که نام دیگر خوزستان ، ایران است و نام دیگر اهواز، ایران است و نام دیگر خرمشهر، ایران است و نام دیگر وجب به وجب این خاک، ایران است. همان‌گونه که صدام با توهم و خوش‌خیالی تصورمی‌کرد پس ازحمله به جنوب ایران،ساکنان این خطه که بخشی از آنان ایرانیان عرب یا عرب زبان هستند به یاری‌اش خواهند آمد؛شاید این توهم بار دیگر در تصورسران برخی از کشورها باشداماهمان گونه که عزیزترین فرزندان ایران که شامل عرب زبانان خوزستان می شدند درمقابل ارتش تا دندان مسلح صدام ایستادند،حالا هم باردیگرمهم است که همه ایران خوزستان باشدوخوزستان، همه ایران.آنچه دارای اهمیت است این نکته است که نگذاریم کینه و نفرت از تروریست ها ، روح و قلب ما را کدر و سیاه کند و در عوض آن یادمان باشد که پیوند میان ایرانیان را 8 سال نبرد بی امان نشکسته است و هیچ تروریستی نیز نمی‌تواندبه این پیوند عمیق میان ایرانیان خدشه ای واردکند. تصاویر حمله و تلاش های جان برکفان ارتش که امروز در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می شد و هشتگ ما با هم هستیم ندای بلند فرزندان این خاک بود که هنوز بر سر آرمانی ایستاده اند که هزاران شهید تقدیم این خاک کرد. تروریست ها مغز و قلب و روح و پیوند میان مردمان یک سرزمین را پاره پاره می‌خواهند و تک تک ما نباید از یاد ببریم جهان امروزجهان قهرمان‌ها نیست،جهان با هم بودن است وتفکرخطرناک تروریست ها از پیوند آدم ها شکست می‌خورد.از حضور و ایستادگی آنان کنار یکدیگر عقب رانده میشود. این سرزمین ، مردمانش اکنون بیش از همیشه به پیوندی مشترک و بزرگ نیازمند هستند. همان پیوندی که 8 سال از آنان انسان‌هایی مقاوم ساخت که یک وجب از خاک خود را تسلیم دشمن نکردند و حال نیز بار دیگر آزمونی پیش روی ملتی است که در زمان بحران فارغ از رنگ و نژاد و دین و قوم و آیین، زیر یک پرچم و برای یک سرزمین کنار هم و دوشادوش هم می ایستند.
