حضور زنان در ورزشگاه‌ها توجیهات و پاسخ‌ها

 
در قانون اساسی به صراحت اشخاص صرفنظر از نژاد، جنس و دین، از حقوق مساوی برخوردارند و جز در موارد مخصوص، نمی‌توان حقی را از کسی سلب کرد. بحث حضور زنان به عنوان بخش مهمی از جمعیت کشور در نهادهای اجتماعی، در فعالیت‌های اقتصادی، ورزشی و اصولا حضور در محیط اجتماع از چند منظر قابل بحث و بررسی است. ما در بیان ارزش‌های دینی از بسیاری از معصومین در اسلام، از اناث نام می‌بریم و درواقع به نوعی نقش و حضور معنوی آنان را به عنوان الگو طرح می‌کنیم. از لحاظ عملی، جامعه ایرانی از دیرباز برای زنان اعتبار و ارزش ویژه‌ای قائل بوده است. در تاریخ متمدن ایران، ما حتی از زنانی که سمت‌های بسیار مهم سیاسی داشته‌اند، تعداد کمی نداریم. در مقام مقایسه زنان با مردان به‌ویژه در انقلاب، در جنگ، در تحصیلات، در ورزش و فعالیت‌های اجتماعی نشان دادند که توانمندی‌ها و قابلیت‌های قابل توجهی دارند. زنان، مادران، خواهران، دختران و همسران مردان، آینده‌سازان و مدیرانی هستند که کنش و واکنش‌های انسانی محصول حضور پررنگ آنان در خانواده و اجتماع است. الگوهای رفتاری مادران برای پسران و دختران نقش آینده سازی خواهد داشت. در قانون اساسی ما نیز جایی صحبت از محرومیت خاص در خصوص امور زنان نداریم و به خاطر جنسیت از حقوق آنان چیزی کسر نکرده‌ایم. هرچند در مواردی مانند شهادت یا ارث ممکن است در موازین شرعی ضوابطی تعیین شده، اما نقش پررنگ زنان در اقتصاد و خانواده که دوشادوش مردان در رقابت‌های بعضا سخت و طاقت‌فرسا و در عین حال بیرحمانه حضور دارند، حکایت از آن دارد که زنان هیچ حقی کمتر از مردان نباید داشته باشند. در مورد حضورنیافتن زنان در ورزشگاه‌ها در زمانی که فعالیت ورزشی مردان مطرح است، نه تنها قانون ضوابطی را پیش بینی نکرده است، یعنی محرومیت در زنان براساس قانون مقرر نشده است بلکه در صورت حضور، مجازاتی برای آنها طبق اصل قانون جرم و مجازات قابل تصور نیست. طبیعتا اگر تماشاچی در محدوده تعیین شده برای آنان مرتکب عمل مجرمانه‌ای شوند، بین زن و مرد تفاوتی وجود ندارد.
ادامه صفحه2