حمایت سلبی از روحانی و هزینه‌های اصلاح‌طلبان

اصلاحات در ایران به دو مفهوم است؛ ابتدا معنی اصلاحات به مفهوم یک تفکر و یک گفتمان در جامعه مطرح و پذیرفته شده است. این گفتمان در مقابل اصولگرایی و گفتمان حاکم بر این جریان مطرح شده است و از سویی در برابر گفتمان براندازی عرض اندام کرده است. که این بخش مورد تایید چهره‌ها و اشخاص برجسته اصلاح‌طلب است. بنابراین اگر گفته می‌شود «اصلاحات زنده است» یعنی این تفکر زنده است و در برابر اصولگرایی قد علم کرده و مورد پذیرش جامعه قرار گرفته است. گو اینکه اصولگرایی هم برای خود هوادارانی در جامعه دارد. اما گفتمان غالب در کشور نه «براندازی» است و نه «اصولگرایی». بحث این است که کشور را تفکر برانداز نمی‌تواند اداره کند. یعنی نمی‌توان به امید براندازی، انقلاب، کودتا یا هر امری که منجر به تغییر نظام شود، امید داشت که مردم به رفاه و آسایش و پیشرفت برسند و کشور چشم‌انداز مثبت و روشن داشته باشد. اساسا چنین تفکری از نگاه اصلاح‌طلبان رد شده و خواهد شد. اصلاح‌طلبان در پی اصلاحات مستمر هستند و معتقدند که در چارچوب قانون اساسی می‌توان اصلاحاتی انجام داد تا مردم به حقوقی که در آن معین شده، دست یابند. این ظرفیت در قانون اساسی جمهوری اسلامی وجود دارد. اصلاح‌طلبان نظام را در پرتو قانون اساسی می‌نگرند نه افراد و کانون‌های قدرت و نه بنگاه‌های اقتصادی قدرتمند که نبض اقتصاد را در دست دارند و اغلب مالیات هم نمی‌دهند و خارج از دولت، به نقش‌آفرینی مشغول هستند. یا دولت پنهانی که در برخی امور کشور خلل ایجاد می‌کند. اینها واقعیاتی است که در جامعه وجود دارد و قابل کتمان نیست. اصلاح‌طلبان اعتقاد به اصلاح این امور ذکر شده دارند و خواستار یک حکمرانی خوب و شایسته سالاری در کشور هستند.
ادامه صفحه6