مملکت یعنی آب و خاک

برخلاف آنچه اخیرا خبر قاچاق خاک ایران از دهه 80 به کشورهای حاشیه خلیج فارس منتشر شد، اما این امر قاچاق نیست و خاک را علنا به کشور امارات برای خشک کردن دریا صادر کرده و می‌فروشند تا مجمع جزایر نخیلو ساخته شود! خاک از 10 سال پیش در محلی به نام نوبندیان و چابهار از هفت، هشت ایستگاه که هر کدام 20 تا 25 کامیون و تعدادی بلدوزر دارند و حدود یکصد نفر مشغول کار هستند، بار کامیون‌ها می‌کنند، کامیون‌ها در بندر خاک را به داخل لنج‌ها به مقصد دوبی منتقل می‌کنند. هرچند امیدواریم با این خاک کشاورزی کنند! اما اقدام به ساخت خانه‌هایی در جزایر نخیلو کرده‌اند که هر کدام چند میلیارد ارزش دارد و ثروتمندان عرب در آن ساکن هستند. توجه به اینکه خاک کشاورزی فقط 30 سانتیمتر است و تنها در 30 سانتیمتری سطح خاک است که کرم‌ها و نماتودها را داریم که برای رشد گیاهان ضروری محسوب می‌شوند. پایین‌تر از 30 سانتیمتر سطح خاک فقط شاهد مواد معدنی مثل فسفات و روی و آهن هستیم. بنابراین اگر 30 سانتیمتر اول خاک را برداریم دیگر چیزی در آن سبز نخواهد شد و هرآنچه می‌ماند «مارن» نام دارد که بدترین نوع رسوب است و 400 سال باید تحت عوامل فرسایش قرار بگیرد تا یک سانتیمتر در عمق، خاک درست کند اما ما اینجور عمل طبیعت و سرمایه ایرانی را حراج می‌کنیم. ما بدون توجه به اینکه با برداشت خاک حدودوثغور زمین‌های کشاورزی را بهم می‌زنیم، اقدام به خاک فروشی می‌کنیم. از طرفی رودخانه‌ها و چشمه‌ها پر می‌شوند و این بار اگر سیلابی راه بیفتد، چون رودخانه‌ها را از بین برده‌اند، به زمین کشاورزی مردم می‌افتد و خاک را شسته و با خود می‌برد. درواقع فاجعه رخ می‌دهد. در اطراف نوبندیان کشاورزی و باغداری رواج داشت و انواع خربزه درختی و موز و نخل کاشته می‌شد و زندگی می‌کردند اما الان خاک آن منطقه از بین رفته و نخل‌هایشان سوخته که نشان دهنده تاثیر چنین کارهایی در محیط زیست منطقه است. به مملکت آب و خاک می‌گوییم؛ آب‌مان را هدر دادیم و خاک‌مان را هم داریم می‌فروشیم، با کمال تاسف...
* استاد دانشگاه