روزنامه ایران ورزشی
1397/09/27
مصائب خبرنگاران تبریزی مثل تمام شهرها
ورزشگاه‌هایی که برای رسانه‌ها استاندارد نیستمصائب خبرنگاران تبریزی مثل تمام شهرها
حبیب چرندابی - تبریز
Habib Charandabi نیم‌فصل اول هجدهمین دوره مسابقات لیگ برتر فوتبال در حالی به اتمام رسید که اصحاب رسانه در ورزشگاه‌های تبریز مشکلات زیادی برای انجام وظایف خود داشتند.
خبرنگاران، گزارشگران، تصویربرداران و عکاسان حوزه ورزش در انجام رسالت خطیر اطلاع‌رسانی خود، متاسفانه همیشه با یکسری مشکلات فراوان روبه‌رو هستند که شاید در دیدار تراکتورسازی و فولاد این موضوع بیشتر به چشم خورد.
دردناک‌تر از این موضوع این است که متاسفانه هیچ مسوولی برای پاسخ به این موارد و رسیدگی به مشکلات خبرنگاران، پیدا نمی‌شود.
اصحاب رسانه آذربایجان‌شرقی که می‌خواهند از طریق جاده اختصاصی از اتوبان شهید کسایی تبریز وارد ورزشگاه شوند با سدی با نام حراست فیزیکی اداره کل ورزش و جوانان رو به رو می‌شوند که خواستار کارت ترددی هستند که مطابق با پلاک خودرو باشد، در حالی که اکثر اصحاب رسانه بدون خودروی شخصی بوده و عمدتا با آژانس یا سایر وسایل نقلیه و تاکسی‌های آنلاین به سمت ورزشگاه می‌روند و کارت خبرنگاری یا عکاسی سازمان لیگ هم گویا هیچ اعتباری ندارد.
اصحاب رسانه که با خودروی شخصی و کارت تردد مطابق با پلاک خودرو وارد ورزشگاه می‌شوند هم کم مشکل ندارند و کماکان بعد از ۹ سال از برگزاری مسابقات در ورزشگاه یادگار امام (ره) هنوز نمی‌دانند وسایل نقلیه خود را کجا پارک کنند و هر بار دچار تغییرات بدون اطلاع قبلی می‌شوند.
عکاسان، خبرنگاران و تصویربرداران برای اینکه وارد ورزشگاه شوند همیشه دچار مشکل هستند و هر بار تصمیمی پشت درهای بسته گرفته میشود و بدون نظرخواهی یا حداقل اطلاع‌رسانی خبرنگاران اعمال میشود که نتیجه‌ای جز سرگردانی و مشکل برای رسانه‌ها ایجاد نمی‌کند.
نکته‌ای که نباید فراموش شود این است که خبرنگاران باید از دری وارد شوند که تماشاگران هم از آن وارد می‌شوند و حداقل ۱۵ دقیقه پشت در مانده و حتی بازرسی بدنی و وسایل رسانه‌ای هم انجام میشود. در این میان تنها خواسته خبرنگاران تکریم و احترام است تا رسالت آنها خدشه‌دار نشود.
بعد از اینکه اهالی رسانه وارد جایگاه خبرنگاران می‌شوند تازه مشکلات‌شان شروع میشود. اینترنت جایگاه خبرنگاران کند بوده و در برخی مواقع هم وصل نمی‌شود. افراد غیر خبرنگار بیش از ۳۰ درصد جایگاه را در تصرف خود درآورده‌اند و خبرنگاران برای نشستن در جایگاه‌شان هم مشکل دارند.
تماشاگران می‌توانند با گوشی‌های خود عکس بگیرند ولی نیروی انتظامی به خبرنگاران اجازه عکاسی و تصویربرداری از جایگاه خبرنگاران نمی‌دهد و خبرنگاران باید در قفس جایگاه خبرنگاران باقی بمانند و حق هیچ کاری را هم ندارند.
بعد از اتمام بازی، خبرنگاران باید مسیر طولانی و در خلاف جهت خروج تماشاگران را طی کنند و بعد از گذر از چندین در و بعد از معطلی بیش از ۲۰ دقیقه‌ای و درگیری و توهین شنیدن، بالاخره به اتاق کنفرانس و میکس‌زون برسند.
بالطبع این انتظار می‌رود تا استاندار آذربایجان شرقی، فرماندار شهر تبریز، رییس اداره کل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی، باشگاه تراکتورسازی تبریز و در نهایت رییس هیات فوتبال این استان برای حل مشکلات خبرنگاران ورزشی چاره‌ای بیندیشند تا این قشر زحمتکش و بی‌ادعا، با کمترین امکانات بتوانند برای ارتقای ورزش این استان همراه با ورزشکاران و مسوولان تلاش کنند.
البته این مشکل منحصر به تبریز نیست و در بسیاری از ورزشگاه‌های ایران مشابه این مسائل وجود دارد. اغلب ورزشگاه‌های ایران استاندارد نیست و همین مساله کار را برای اهالی رسانه دشوار می‌کند.
تبریز با ورزشگاه بزرگش یک نمونه از وضعیت نابسامان ورزشگاه‌های کشور است که باید سر و سامان بگیرد. تیم تراکتور با هواداران پرشورش اگر به لیگ قهرمانان آسیا برود، بی‌شک با سختگیری ای‌اف‌سی مواجه میشود. پس چرا از الان که زمان در اختیار داریم مشکل ورزشگاه‌ها را حل نکنیم که مثل ورزشگاه آزادی بازسازی استادیوم برای فینال به دقیقه 90 بکشد.
