سوالاتی از دوستان اعتدال و توسعه

آقای محمود واعظی اخیرا و به طور متوالی از عدم ائتلاف بین اصلاح‌طلبان و روحانی سخن گفته و به انحاء مختلف با رویکردی اصلاح‌طلب ستیزانه درصدد است، حمایت اصلاح‌طلبان از دکتر روحانی را در انتخابات 92 و 96 تخفیف دهد. از آنجا که طیف وسیعی از اعضای محترم آن حزب، سابقه فعالیت اصلاح‌طلبانه داشته و در دولت‌های مرحوم آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی و اصلاحات در سطوح مختلف حضور داشته‌اند، سوالاتی برای امثال اینجانب به عنوان احدی از حامیان روحانی از نقطه عزیمت اصلاح‌طلبی در دو انتخابات مذکور طرح می‌شود که به عرض دوستان می‌رسانم؛ بدیهی است پاسخ دوستان محترم در تنویر افکار عمومی موثر خواهد افتاد. 1-آیا ایجاد انشقاق و اعوجاج و دیگری سازی بین اصلاحات و اعتدال، استراتژی، تاکتیک و یا خط و مشی جدید و مصوبه ارکان حزب اعتدال و توسعه است یا جناب ایشان این سخنان را با تحلیلی که شخص ایشان از اوضاع سیاسی کشور دارند، بیان داشته‌اند؟ 2-آیا دوستان اعتدال و توسعه به این نتیجه رسیده‌اند که برای اداره کشور نیازمند استقلال و جدایی‌طلبی از اصلاحات هستند؟ 3-آیا این رویکرد جدید و بیانات ایشان ارسال پالس به مخالفان اصلاحات و آغاز فصل جدیدی از حیات سیاسی اعتدالیون و این‌بار در ائتلافی نانوشته با جریان اصولگراست؟ 4-آیا اعتدال و توسعه برای پیشبرد اهداف خود دیگر نیازی به همراهی با اصلاح‌طلبان ندارد و اتفاقا هویت جدید خود را در فاصله با اصلاحات تعریف می‌کند؟ سوالات زیادی برای طرح و درخواست پاسخ از اعضای محترم و ارشد اعتدال و توسعه پرسیدنی است، که به وقت دیگر وا می‌گذاریم. آن چیزی که رئیس‌جمهور محترم به طریق اولی و حزب محترم اعتدال و توسعه در مرحله بعد بایستی بدان ملتفت باشند آن است که تسلط برداشت واعظی از اعتدال بر خط و مشی دولت تدبیر و امید و حزب اعتدال و توسعه، چاه ویل و آغاز پایان اعتدال انفعالی در دوران ماست. بگذریم از اینکه هژمون شدن اعتدال انفعالی بر دولت تدبیر و امید در کاهش شدید سرمایه اجتماعی بهبودخواهان و اصلاح‌طلبان نیز نقشی اساسی بر جای خواهد گذاشت.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب