روز مادر خوب است، اما انصاف هم بد نیست!

این که خانه طراحان انقلاب یا دیگر نهادها به مناسبت روز زن تصاویری بر در و دریوار شهر بیاویزند و از شأن و مقام مادر تجلیل کنند، اتفاق ناگواری نیست. حتی اگر این بیلبوردها شامل مگابیلبورد میدان ولیعصر هم باشد، باز هم توفیری نمی‌کند. احترام و تجلیل از مادر امر پسندیده‌ای است و نه به دیدگاه سیاسی و حتی آیین ما ربطی دارد و نه به قومیت و فرهنگ ما. موضوعی جهانی و ابدی ازلی است. انتقادها البته قابل توجهند؛ وقتی که دوستان دلواپس ما از زنانگی تنها به مادربودن نظر دارند و نقش زنان جامعه را تنها در زاییدن و بزرگ‌کردن فرزند می‌بینند، معلوم است که باید انتقادها را هم پذیرا باشند. این دیدگاه بسته را قبلا هم به کرات نشان داده‌اند و صابون بازتابش را هم به تن مالیده‌اند. مثل بیلبوردی که قرار بود از حرکت جامعه در مسیر پیشرفت و انقلاب بگوید، اما زنان معدود در میان تصویر مردان پرشمار گم بودند. پشت‌ به تصویرگر. همان تصویری که جوانان انقلابی‌مان داشتند شاتل به آسمان می‌فرستادند! همان‌طور که تابلوی معروف حمایت از تیم‌ملی فوتبال خالی از زنان بود و بعدا مجبور شدند با تصویری دیگر عوض و اصلاحش کنند. پس قضیه نه اتفاق است و نه استثنا. روال دوستان صاحب‌بیلبورد(!) ما معلوم است و کوتاه هم نمی‌آیند. حالا این‌بار هم اگر تجلیل‌شان از مادر و مادری جای نقد زیادی نداشته باشد، چیزی از ارزش حضور طوفانی‌شان کم نمی‌کند.
شاید انتقاد جدی‌تر به امکان و امتیازی است که این عزیزان دارند و بقیه ندارند. دوستان جایی گفته بودند که شما ناراحتید که این بیلبوردها به فلان نهاد تعلق دارد و ما وابسته به فلان بخش نظام‌ هستیم. خدا شاهد است نه. چه اشکالی دارد که این دوستان و این نهاد تریبون و بیلبورد داشته باشند و نظراتشان را با صدای بلند اعلام کنند. مشکل جایی پدیدار می‌شود که می‌بینیم چنین امکاناتی به‌طور منصفانه تقسیم نمی‌شود. این‌که بسیاری از تفکرات و نحله‌ها در جامعه امکان ابراز نظر ندارند اما بخشی دیگر مثل این عزیزان بهترین بیلبوردها در بهترین جای تهران را در مشت خود دارند. این دوستان اگر به انصاف و عدالت متعهد باشند، قبل از همه این شعارها باید بابت این‌که دیگر صاحب‌نظران و دیگر جریان‌های اجتماعی صاحب تریبون و امکانات نیستند، اعتراض کنند. باید به داور بگویند این شرط‌بازی و رقابت نیست که ما خبرگزاری و بیلبورد و شبکه تلویزیونی و همه چیز داشته باشیم و بقیه هیچ‌کدام را نداشته باشند. جای سوال است که چرا دولت نمی‌تواند حرف‌ها و نظراتش را در رسانه ملی بزند و حتی یک برنامه مشخص برای اطلاع‌رسانی و ارتباط با مردم داشته باشد اما رقبا و مخالفانش شبکه داشته باشند تا با صدای بلند اعلام‌نظر کنند. بودجه کلان برای فیلمسازی و برنامه‌سازی و انتشارات و همه چیز داشته باشند و درعین حال به دیگران فرصت ندهند.
روز زن پیشاپیش بر همه مبارک باد. بر مادران و همسران و زنان مستقل و پرتلاش جامعه.