روزنامه جمهوری اسلامی
1397/12/22
می ترسانید یا می‌ترسید؟
محمد جعفر جوادیچند ماهی است که مسئولین کشور مرتب از روزها، ماه‌ها و سال سختی که در پیش رو داریم سخن می‌گویند. این سخنان گاهی در شکل سلبی آن همچون «سال سختی در پیش است»، « شرایط کشورسخت است »، « از این گردنه باید با موفقیت عبور کنیم » گفته میشود، وقتی هم به صورت مثبت و ایجابی حرف بزنند می‌گویند« مردم نگران کالاهای اساسی نباشند»، « وضع ارزی کشور خوب است »، "«میوه شب عید به مقدارکافی داریم »، « تایکسال و نیم دیگر گندم در انبارها موجود است » و....
نتیجه این جملات چه مثبت و چه منفی،ایجاد نگرانی و التهاب در جامعه است که نشان دهنده این است که سال 1398 سالی سخت و پر فراز و نشیب خواهد بود. وقتی با چرایی این گفتمان مواجه می‌شوند که چرا مردم را می‌ترسانید؟ دریک ژست کاملا روشنفکرانه، مردم پسند و طرفدار انتشار آزاد اطلاعات پاسخ می‌دهندکه باید مردم در جریان امورکشورباشندو واقعیتها را بدانند.
اما ایا این حرف واقعیت حال و آینده کشور است؟ یا با عذرخواهی باید اذعان کرد که مسئولین شرایط جامعه را به درستی درک نمی‌کنند و نمی‌فهمند که در تحلیل اوضاع کشوردچار خطای تحلیل شده و یا اینکه مرعوب شرایط شده‌اند ودر یک ژست به ظاهر شجاعانه ترس خود را به جامعه سرایت می‌دهند. آیا وظایف دولتمردان نه این است که غرور اسلامی و ملی را تقویت وهمچنین در ایجاد فضای روحی و روانی برای امید و زندگی بهتر درروزها و سالهای آتی شهروندان خود کوشا باشند؟ پس چرا ناشیانه یاس،ناامیدی و ترس از فردای تاریک و مبهم را در ملت خود ترویج می‌کنند؟
برای روشن شدن واقعیت، اگر شرایط کشوررا در اسفند ماه سال97 با اسفند سال 96مقایسه کنیم درمی یابیم که دردیماه سال گذشته جامعه(بیش از یکصد شهر کشور) دستخوش آشوبها و بحرانهای اجتماعی گردید، آمریکا سرمست از این شرایط مرتب در مورد برجام تهدید می‌کرد، ترامپ در اجرای« سیاست مرد دیوانه » همه را از جمله رهبران چین و کره شمالی را مرعوب کرده بود و دائم بر طبل حمله به کره شمالی و خروج از برجام می‌کوبید و سایر کشورها منتظر بمبی بودند که احتمالا آقای ترامپ می‌خواهد در واشنگتن بر ضد ایران منفجر کند.
مسئولین کشوردر تردید وحیرت بودندکه آیا آمریکا از برجام خارج خواهد شدیا نه؟ احساس بلاتکلیفی در کشور حاکم شده بود(بخصوص کسانی که تنها امید وراه کار را برجام می‌دانستند)، این وضعیت آشفته سیاسی و روانی در ایران برای آمریکا شرایط مطلوبی را فراهم کرده بود، مردم ایران و بسیاری در کشورهای دیگر نیز منتظر حادثه مهمی بودند.
این شرایط تا اردیبهشت سال 97 ادامه پیدا کرد، در اردیبهشت‌ماه 97 خروج آمریکا از برجام اعلام ودولت ایران که تا آن تاریخ در تردید ماندن یا رفتن آمریکا از برجام سیر می‌کرد دچار شوک شد. با تصمیم غیرمنطقی دولت مبنی بر تثبیت نرخ دلار درمبلغ 4200 تومانی شوک دوم را به کشور وارد کرد و سپس در یک اقدام غیر کارشناسانه دیگر باتوزیع وتخصیص میلیاردها دلار ارز بدون برنامه و نظارت سومین آسیب به اقتصاد کشور زده شدتا اینکه کنترل حفظ ارزش پول ملی از دست رفت.
همزمان با شوک‌های ارزی تا مرداد ماه 97 شاهد آشوب و اغتشاش ولو در حد محدود در برخی از شهرها از جمله در تهران بودیم، این وضعیت رهبران کاخ سفیدرا آنچنان ازخود بی‌خودنمود که باورکردند جمهوری اسلامی ایران تا پایان سال 1397 دوام نخواهد آورد.
دلهره ازعواقب آغازمرحله اول تحریمها در مرداد 1397 مانند خبر وقوع زلزله به حدی بود که درهر دیداری اولین سوال که مطرح می‌شد این بود که وضعیت فردای کشور چه خواهد شد؟ این نگرانی ازسطح نخبگان تا لایه‌های پایین جامعه طوری نفوذ کرده بود که هر لحظه التهاب جدیدی در جامعه متصور بود.
ازشهریورماه به مروردولت خودش را پیدا کرد و با اجرای دستور رهبری معظم انقلاب و تشکیل شورای هماهنگی اقتصادی در سطح سران قوا، آرام آرام اوضاع به کنترل درآمد، برخی تغییرات ولو ضعیف در دولت آثار مثبت خود را نشان داد،از مهرماه کشور به سمت آرام شدن رفت و شهرها آرامش خود را بازیافتند.
وضع به گونه‌ای شد که مرحله دوم تحریمها که با هیاهوهای رسانه‌ای از مدتهای قبل، در آبان ماه صورت گرفت نتوانست کمترین تاثیرمنفی را در شرایط عادی که مردم از نظر روانی -سیاسی می‌گذراندند، بگذارد، تا حدی که بسیاری از مردم آنرا احساس نکردند.
باهمه دل نگرانیها و مشکلات، 10 ماه از سال تا حدی به سلامت سپری شد و بهمن ماه و تظاهرات عظیم مردم در 22 بهمن از راه رسید، تفاوت این حضور با دیگرراهپیمایی‌های سالهای قبل در آن بود که حضور افراد برغم مشکلات و تهدیدات آشکار آمریکا و تحریمها، پرخروش‌تر و چشمگیرتر شد به نحوی که باعث قوت قلب دوستداران نظام (در داخل و خارج) و یاس و ناامیدی دشمنان گردید
در جبهه مقابل، آمریکا علیرغم تبلیغات رسانه‌ای و تلاش سنگین دیپلماتیک و تهدید سیاستمداران آن مبنی برتحریم شدید اقتصادی، جلوگیری کامل از صادرات نفت ایران و پایان کار جمهوری اسلامی و غروب آن در آستانه 40 سالگی، نه تنها نتوانست صادرات نفت ایران را در آبانماه به صفر برساند بلکه شکوه و عظمت جمهوری اسلامی ایران در 22 بهمن 1397 را نه تنها ملت ما بلکه تمام جهان رویت نمود ونماینده آمریکا در سازمان ملل "سیاست مرد دیوانه" ترامپ در قبال ایران و کره شمالی را افشا کرد، درگیریها در داخل کنگره و رسانه‌های آمریکا علیه آقای ترامپ هر روز افزایش یافت، اپوزیسیون ایرانی که چشم به دلارهای آمریکا دوخته بودند و برای آمدن به ایران در صف از هم جلو می‌زدند به جان هم افتادند و یکدیگر را رسوا کردند، کشورهای گوناگون تو خالی بودن طبل ترامپ را فهمیدند اتحادیه اروپا، روسیه،چین،هندوستان و بسیاری از کشورها جهان خروج ترامپ از برجام را محکوم کردند و حاضر نشدند در کنار سه چهار کشور سرسپرده آمریکا قرار گیرند، و نتیجه آن شد که نظام جمهوری اسلامی با درایت توانست امریکا را در جبهه‌های گوناگون با شکست مواجه سازد.
در این سال با توجه به تمامی مشکلات و توطئه‌هایی که علیه ملت ایران توسط دولت آمریکا انجام شد آیا کسی هست که مدعی باشد آمریکا پیروزشده است؟
مگرآقای ترامپ سال1397 را سال شلوغی شهرهای ایران و تمام شدن کارنظام اعلام نکرد؟ حالا پایان سال 1397 نزدیک است و جمهوری اسلامی ایران شرایط بهتری از سال 1396با توضیحاتی که داده شد، دارد.
امروزدیگرنگرانی از خروج آمریکا ازبرجام وآغاز تحریمها وجود ندارد خطر به صفر رساندن صادرات نفت ایران همانگونه که درآبانماه امسال محقق نشد دراردیبهشت آینده هم اتفاق نمی‌افتد تبلیغات رسانه‌ای و تهدیدات اقتصادی آمریکا با هوشمندی مردم خنثی گردید(آرامش شهرها تنها نتیجه زحمت دستگاههای مسئول نیست بلکه بخش اصلی آن حاصل درک درست مردم از ارزش امنیت درجامعه است) کشورهای مختلف در اکثر موارد درحال فاصله گرفتن از سیاستهای آقای ترامپ هستند ازجمله کشورهای اروپایی، ترکیه، عراق، افغانستان،چین، روسیه،هند، ژاپن،آذربایجان، ارمنستان و...آشکارا مواضع خودشان را درادامه همکاری با ایران اعلام می‌کنند (اگرچه نسبت همکاری آنها با ایران یکسان نیست)
آمریکا چه اقدامی درحوزه اقتصادی، سیاسی،امنیتی، تبلیغاتی، اجتماعی علیه ایران تاکنون نکرده است که درسال آینده خواهد کرد؟
امریکا تمام آنچه که می‌توانست علیه ملت ایران انجام دهد نه تنها کوتاهی نکرد بلکه در پاره‌ای از موارد زیاده روی هم نمود، از تحریم صادرات نفت،جلوگیری از واردات مواد غذایی تا دارو، پس چرا مسئولین همچنان نگرانند و مردم را از آینده می‌ترسانند، تا جایی که مسئول یکی از اصناف مردم را تحریک به خرید در امروز می‌کند که در آینده اجناس ناپیدا یا گران خواهد شد؟ اگر بگوییم درپایان سال جاری مردم باید جشن پیروزی برتوطئه‌ها و سیاستهای آمریکا درایران بگیرند اغراق نکرده‌ایم لذا سال 1398 حتما سال بهتری برای مردم و دولت ایران خواهد بود به شرط آنکه دولتمردان کارآمدترعمل کنند و در رفع مشکل نقدینگی که بلای جان کشورشده ومانند یک غده عفونی بخشهای دیگر اقتصادی را درگیر کرده است و سبب تورم و گرانی‌های موجود است بکوشند، نظام کنترل خود را بررفتار سودجویان و مفسدان بخش دولتی و خصوصی افزایش دهد تاطبقات ضعیف جامعه تحت فشار نباشند، با رعایت شرایط فوق امریکا نه تنها امکان پیشروی نداردبلکه یقینا مجبور به عقب‌نشینی در مقابل ملت ایران خواهد شد.
اینکه رهبری معظم انقلاب فرمودند که ممکن است دشمن برای سال 98 برنامه‌های پنهانی داشته باشد مخاطب اصلی سخنان معظم له دولتمردان و دستگاههای مسئول هستند که باید همیشه مراقب رفتاردشمن باشند هم چنین مردم هم مانند گذشته باید با هوشیاری صحنه را رصد کنند
مکر و حیله دشمنان در سال 97 علیرغم تلاش و برنامه‌ریزی‌ها با تدابیر رهبری معظم، هوشیاری مسئولین و همراهی مردم خنثی شد ولی تداوم این پیروزی در توکل به خدا و همدلی و همراهی وجلوگیری از هر گونه اختلاف و تفرقه بین مسئولین و مردم، کار شبانه روزی همراه با تعقل، برنامه و جلوگیری از یاس و ناامیدی و مرعوب دشمن نشدن است.
اما سخن پایانی باز بامسئولین است چرا در سخنانتان خبری ازخدا نیست؟ خدا فراموش شده است آیا باورداریم که همه اموربه دست خداست وخدا ازسلطان محمود بزرگتر است؟ پس چرا مانند غیرموحدان حرف می‌زنیم؟ چرا خداوند وقدرت و رحمتش را به یاد خود و مردم نمی‌آوریم؟ در سخنانتان صرفا تکیه برروی امور مادی است که گاهی جنبه تحقیر مردم را به خود می‌گیرد و اشاره‌ای به عزت، شرافت و نوع دوستی ملت ایران را ندارد.
در اینجا نوشته‌ای به قلم یکی از اهالی فرهنگ کشور که اخیرا در یکی ازمجلات دیدم می‌آورم: « از صبح که بیدار می‌شویم باخبرها و شایعاتی که بیم از آینده نیامده را مثل آوار بر دم و وقت و اکنونمان می‌ریزد وآن را تباه وتیره می‌کند محاصره می‌شویم. ای بابا! شاید ای جان نرسیدیم به فردای دگر... چه دانی که فردا چه زاید زمان... مجال بدهید ما مردم عادی که دست مان از مناصب تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کوتاه است غم فردای مان را همان فردا بخوریم.
برای امروزمان به قدر کافی غم و نگرانی هست و...
اگر العیاذبالله دین و ایمان داریم که راه پیداست کتاب و سنت پر است از تشویق به توکل و نکوهش خوف از فقر نیامده. حسن ظن به خدا و توکل به او و اطمینان به رحمت او که مهربان است و روزی رسان وازجایی که فکرش را نمی‌کنی رحمتش را مثل باران سیل آسا برسر نومیدان فرو می‌ریزد از آموزه‌های مسلم وموثق دین است...»(1)
وحسن ختام ومن یتق‌الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لایحتسب و من یتوکل علی‌الله فهو حسبه. ان‌الله بالغ امره قد جعل‌الله لکل شیی قدرا
فصل بهار از راه می‌رسد، زیبایی و طراوت طبیعت را فرا می‌گیرد، با رفتارمان روح و جان خود و مردم را تازگی و نشاط بخشیم تا قلبهای بدخواهان کشور، خزان شود.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- میلاد عظیمی - مجله بخارا - شماره 128- آذر و دی 97 صفحه 316-317
سایر اخبار این روزنامه
درخواست 50 دیپلمات و ژنرال سابق آمریکایی از ترامپ برای بازگشت به برجام
برگزاری مذاکرات کارشناسی ایران و اروپا بر سر کانال مالی اروپا در تهران
وزیر اقتصاد:
سیاست ارز 4200 تومانی نتیجه نداد
مجلس با امکان عزل نمایندگان مخالفت کرد
واریز اولین قسط مطالبات ایران از عراق به حساب بانک مرکزی
راهکاری برای تحکیم امنیت منطقه
ایران و عراق در یک بیانیه مشترک تاکید کردند:
عزم راسخ برای اجرای عهدنامه مربوط به مرز دولتی و حسن همجواری بین ایران و عراق
واکنش وزارت خارجه به اقدام انگلیس در اعطای«حمایت دیپلماتیک»به شهروند ایرانی
دبیر ستاد تنظیم بازار خبر داد:
عرضه روزانه 2000 تن مرغ و گوشت در بازار
خطوط درون شهری متروی تهران، پنجشنبه آخر سال رایگان است
انصراف بوتفلیقه از حضور در انتخابات ریاست جمهوری الجزایر انتخابات به تعویق افتاد
ینی‌شفق: آمریکا به 140 داعشی هویت وگذرنامه جدید داد
گردنم برای تسلیم شدن به مجازات از مو نازک تر است!
دادستان تهران: متهم پرونده پتروشیمی سال 91 فرار کرده است
می ترسانید یا می‌ترسید؟
وزیربهداشت:
طرح تحول سلامت با قدرت ادامه می‌یابد
