نقض آشکار حقوق شهروندان کشورهای درگیر بهار عربی

توفیق محمدیان*- جنبش‌های مردمی در منطقه ژئواستراتژیک و ژئوپلیتیک خاورمیانه در جهان عرب که با قیام مردم تونس در اواخر سال۲۰۱۰ آغاز شد و در سال۲۰۱۱ این پازل و هژمونی به تعداد قابل توجهی از کشورهای عربی منطقه رسید، در واقع آغازگر و شروع مرحله نوینی در سپهر سیاسی و اجتماعی کشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا و همچنین دگردیسی‌ها و دگرگونی‌هایی در دیسیپلین و نظم هندسی منطقه‌ای شده است و هارمونی سابق قدرت را که عمدتا در ید طولای دیکتاتورهای عربی منطقه بود برهم زد.
این جنبش‌ها به لحاظ گستردگی و عمق پدیده‌ای کاملا نوین در جهان عرب محسوب می‌شوند که در تاریخ منطقه سابقه نداشته است؛ تهاجم نظامی ایالات متحده به عراق در سال۲۰۰۳ و تغییر موازنه قدرت در منطقه منجر به تنش و چالش‌های اساسی شده است. در بررسی حقوقی تحولات جدید در جهان اسلام و سقوط دیکتاتورهای جهان عرب پارادوکس گفتمانی و نقض آشکار حقوق شهروندان کشورهای عربی درگیر بهار عربی وجود دارد که البته در حال حاضر در کشوری نظیر لیبی که ژنرال حفتر سودای رسیدن به تاج و تخت در طرابلس را دارد و بازیگران پشت‌پرده عربستان و امارات و فرانسه از یک طرف و آمریکا هم از سوی دیگر هستند و بیشتر بوی بهار غربی می‌دهد تا بهار عربی معادلات را بر هم زده و در حقیقت بهار عربی۲۰۱۱ را وارد دوره جدید و موج دوم کرده است. کارشناسان و تئوریسین‌های حقوق بین‌الملل بر این باورند که این خیزش‌ها از درون جوشیده و ریشه در پیشینه اسلامی، واقعیات تاریخی، تمدنی، فرهنگی و اجتماعی این کشورها دارد و به‌صورت یک فرآیند است و به فراخور زمان این حلقه مفقوده تکمیل می‌شود. ولی در لیبی خبر از بازگشت دیکتاتوری شبیه سرهنگ قذافی است و همان آب گل‌آلودی است که گردانندگان آن می‌خواهند از آن ماهی بزرگی «خلیفه حفتر» را برای روز مبادا صید کنند و این همان بازی یک بام و دو هوایی است که آنان در خاورمیانه و شمال آفریقا رسما تدارک دیده‌اند. در سال۲۰۱۱ در جریان بهار عربی ما شاهد جنبش‌های بی‌سابقه شهروندان کشورهای مورد نظر به شکل خیزش‌ها و اعتراضات خیابانی بودیم که به سقوط حاکمان و رژیم‌های خودکامه در این کشورها منتهی و منجر شد، عدم آزادی فعالیت‌های سیاسی و دموکراسی، اعمال فشار و خشونت و نقض مسلم حقوق شهروندی علیه فعالان سیاسی، اعمال تبعیض و خشونت علیه اقلیت‌های نژادی و مذهبی و همچنین علیه زنان و به طور کلی نقض چشمگیر حقوق شهروندان و کشتار زنان، مردان و کودکان مظلوم و زخمی کردن و ناقص‌العضو و معلول شدن هزاران نفر و آواره‌شدن میلیون‌ها نفر و مهاجرت ضروری و اجباری آنها به دیگر بلاد منطقه و کشورهای اروپایی و مردن و غرق شدن تعداد بی‌شماری از این مهاجران، فقر و قحطی و خشکسالی هم مزید بر این عوامل آپارتاید فجیع انسانی و نقض مسلم حقوق بشر در خاورمیانه و شمال آفریقا در جریان بهار عربی مثنوی چهل من است و در حساب نمی‌گنجد. معترضان در جریان اعتراضات خود خواستار سقوط رژیم‌های موجود به عنوان شرط اول تحقق اهداف و خواسته‌های خود با آزادی فعالیت‌های سیاسی و استقرار دموکراسی واقعی از طریق برگزاری انتخابات آزاد و شفاف و همچنین احترام بیشتر به حقوق شهروندان بودند و مطالبه‌ای اضافه بر این نداشته و ندارند چرا‌که انسان موجودی است که مختار و آزاد آفریده‌شده و به صورت ذاتی خود را دارای کرامت می‌شناسد و بر این اساس احترام دیگران نسبت به خود را طلب می‌کند.
*کارشناس حقوقی و روزنامه‌نگار