تریدینگ فایندر

تیر بی نشان یا تیری با دو نشان؟!

دکتر حسن دادخواه‪-‬ داستان «انقلاب اسلامی در ایران» و پیروزی آن در سال ۱۳۵۷، با دیگر انقلاب‌های سده‌های اخیر در جهان یا دیگر جنبش‌های معاصر ایران که در پیشاپیش آن روحانیت شیعه قرار داشت، از یک نظر کاملا متفاوت و متمایز است و آن ویژگی فراوطنی و جهان‌گرایی انقلاب است، که کاملا آن را از دیگر جنبش‌ها و انقلاب‌ها، متمایز کرده است.
یکی از برجسته‌‌ترین شعارهای انقلاب و اهداف رهبری آن، دفاع از ستمدیدگان جهان و مبارزه با دولت‌های استکباری و اسراییل اشغالگر است. این هدف، به گونه‌هایی در متن قانون اساسی و اساسنامه برخی نهادهای انقلابی به روشنی آمده است.
در سال‌های اخیر و به‌ویژه در چند سال گذشته، کمک رساندن ایران به حرکت‌های انقلابی و گروه‌های مسلح در برخی کشورهای اسلامی به‌طور شفاف و روشن از زبان رهبران و مقامات عالی کشوری و لشکری مورد تاکید و تایید قرار گرفته است و نمی‌توان آن را پنهان کرد.
افزون بر این، دست کم در دو مورد از زبان برخی روحانیان در رسانه‌ها بیان شده است که هدف انقلاب، آبادانی و‌‌ترقی کشور ایران نیست، بلکه مبارزه با استکبار جهانی است. یا اینکه از دست دادن فلان کشور برای ما مهم‌تر از اهمیت استان خوزستان در جنگ تحمیلی است. جمله‌ها و ادعاهایی که هنوز از سوی مقامات رسمی تکذیب نشده است.
تریدینگ فایندر


از میان کشورهایی که از نظر ما روح استکباری دارند یا نماد و سمبل اشغالگری شده‌اند، دو کشور آمریکا و اسراییل و در اصطلاح ما، رژیم اشغالگر فلسطین و قدس شریف است که در نوک حمله‌های تبلیغاتی و نظامی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در چهار دهه پس از انقلاب قرار داشته‌‌‌‌‌اند و دشمنی با این دو، محور و اصل سیاست خارجی ما قرار دارد. در ردیف پس از این دو کشور، البته به فاصله زیاد، برخی دیگر از کشورهای اروپایی قرار دارند و ارتباط با آنها همیشه دستخوش فراز و فرود بوده است.
اهمیت و میزان تاثیرگذاری و سایه افکنی این سیاست خارجی آنقدر زیاد است که در چهار دهه گذشته تقریبا همه امورات کشور را در برگرفته است. به سخن دیگر، پس از سرنگونی رژیم سلطنت در انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، مبارزه با آمریکا و اسراییل در ذات انقلاب عجین شده است.
اکنون که وضعیت اقتصادی و پولی و مالی کشور و مخاصمه لفظی میان ایران و آمریکا به مرحله نسبتا بحرانی و آماده‌باش و آرایش رزمی رسیده است، رهبری نظام جمهوری اسلامی به عنوان عالی‌‌ترین مقام مسئول بر اساس همان سیاست‌های کلان و موادی از قانون اساسی و آرمان‌های مذهبی، بر ادامه راه طی شده تاکید‌‌‌‌‌ می‌کنند و پایان خوش و مثبت و نیکی را برای این کارزار پیش‌بینی‌‌‌‌‌ می‌کنند و به تبع ایشان، دیگر ارکان و مقامات کشوری و لشکری همین راه و سیاست را تایید کرده و مردم را به روزهای خوش و گذر از تنگنای کنونی بشارت‌‌‌‌‌ می‌دهند.
مبنای این بشارت‌ها و امیدواری، پاره‌ای از متون دینی از جمله قرآن کریم است که پیروزی نهایی را متعلق به حامیان ستمدیدگان و ستیزندگان با استکبار‌‌‌‌‌ می‌داند. این باور، اکنون مبنای اداره کشور شده است.
در روزهای گذشته بارها مسئولان بلندپایه نظام گفت‌وگوی سیاسی با دولت کنونی آمریکا، را نوعی تسلیم قلمداد کردند که موجب از دست رفتن شرافت ملت ایران‌‌‌‌‌ می‌شود و بر این باورند با مقاومت و پایداری‌‌‌‌‌ می‌توانیم دولت آمریکا را به عقب‌نشینی واداریم. این در حالی است که خارج شدن دولت آمریکا از برجام و تحریم‌های اخیر علیه ایران، موجب شده است که دولت ایران برای فروش نفت و دسترسی به عایدات مالی آن، دور زدن تحریم‌ها را در دستور کار قرار دهد، لازم است در این زمینه به چند پرسش پاسخ داده شود:
1-دشمنی و خصومت جمهوری اسلامی با این دو کشور، آیا به ذات و خوی و خصلت به قول ما شیطانی آن دو برمی‌گردد یا از آن روست که این دو کشور از پشتیبانان و حامیان رژیم سلطنت در ایران بوده‌‌‌‌‌اند و به لحاظ ‌‌ترتیب زمانی، جدیدترین دشمنان و بدخواهان ایران بوده‌‌‌‌‌اند؟ چون تا پیش از این دو کشور، کشورهایی مانند شوروی و آلمان و انگلیس از اشغالگران ایران به شمار‌‌‌‌‌ می‌آیند و طبعا باید آنها را در ردیف نخستین دشمنان خود قرار دهیم.
2- اصولا آیا خوی و خصلت دولت‌ها قابل تغییر است؟ مگر نه اینکه خوی و خصلت و نوع رفتار دولت‌ها با دیگران تابعی از حفظ منافع و مناسبات داخلی دولت‌هاست؟
3- آیا میان سازندگی کشور و رفاه مردم و پرداختن به امور بیرون از کشور منافاتی هست؟ مگر نه اینکه کشورهای اروپایی و آمریکا و اسرایی، هر دو سیاست را با هم طی‌‌‌‌‌ می‌کنند؟ یعنی هم رفاه و توسعه داخلی کشورهایشان را و هم کمک به کشورهای همسو با خود را در دستور دارند. آیا مسولان نمی‌توانند میان هردو جمع کنند؟
در هر حال، اکنون زمانی است که همه فرهیختگان و ‌‌‌‌‌اندیشمندان و دلسوزان از جمله حوزویان و دانشگاهیان و احزاب و اصحاب رسانه‌ها باید وضعیت کنونی ایران را به عنوان ظرف و زمینی که فعلا صحنه‌دار یک کارزار سرنوشت‌ساز است، مورد پایش و ارزیابی قرار دهند و بهترین راه و سیاست را برای آن ‌‌ترسیم و در برون‌رفت عزت‌مندانه از این شرایط یاری رسانند .
تریدینگ فایندر