قدرت مردمی، قدرت وابسته

محمدجواد ظريف در ديداري که با ايرانيان مقيم سوئد داشت با بيان اين که براي بسياري از دشمنان ايران تفاوتي نمي‌کند چه کسي بر سر کار باشد، تصريح کرد که براي برخي کشورها نظير رژيم صهيونيستي تفاوت چنداني ندارد، اصلاح‌طلب، اصولگرا يا سکولار حاکم باشد، هر که حاکم باشد، براي اسرائيل، ايران زيادي بزرگ است. اين سخنان مؤيد آن است که چه در داخل و چه در خارج از کشور، تمام کساني که براي منافع ملي اهميت قائلند و نگران تماميت ارضي ايران هستند بايد در برابر دشمن خارجي يک صدا باشند. تفاوتي که در قدرت ايران با ديگر کشورهاي منطقه وجود دارد در منبع قدرت است؛ يعني ايران قدرت خود را وامدار مردم و حمايت آن‌هاست اما کشورهاي ديگر نظير امارات، عربستان و اسرائيل با حمايت دولت‌هاي خارجي سر پا هستند. اين تفاوت باعث شده که منافع ايران و منطقه با منافع اين کشورها در تعارض قرار گيرد و آن‌ها به هر ترتيب به دنبال حذف ايران باشند. توجه به اين مسأله روشن خواهد کرد که بن‌بست ديپلماسي در منطقه و افزايش تنش‌ها از کجا ناشي مي‌شود و چرا برخي کشورها در قالب گروه «بي» در حال همکاري با آمريکا هستند. همين قدرت مردمي است که سبب شده ايران در مقابل شش کشور قدرتمند دنيا بنشيند و از منافع خود دفاع کند. به گفته وزير امورخارجه، ايرانيان خارج از کشور نيز از اين قاعده مستثني نيستند و مي‌توانند با حمايت‌هاي خود، دريچه‌هاي جديدي از ديپلماسي را به روي ايران بگشايند. کلام ظريف اشاره به آن دارد که ديپلماسي تنها به شاخه رسمي آن محدود نمي‌شود و ايرانيان خارج از کشور مي‌توانند در قالب ديپلماسي عمومي گام بزرگي در حمايت از ايران بردارند. شبکه‌هاي اجتماعي يکي از مهم‌ترين ابزارها براي پيشبرد اين امر است و رساندن صداي ايران و ايرانيان به جهان مي‌تواند شرايط بهتري را براي دولتمردان ايراني در مقابل ديپلمات‌هاي ديگر کشورها فراهم کند. فناوري اطلاعات و ارتباطات، تحولات گسترده‌اي را در عرصه روابط بين‌الملل به‌وجود آورده است که مفاهيم و موضوعات اصلي آن اعم از قدرت، امنيت، حاکميت، فرهنگ، توسعه و ديپلماسي تغييرات منحصربه‌فردي را تجربه کرده‌اند. به‌موازات رشد و پيشرفت فناوري اطلاعات و ارتباطات، ماهيت ديپلماسي متحول شده است به‌گونه‌اي که اشکال جديدي از ديپلماسي با عنوان ديپلماسي رسانه‌اي، ديپلماسي عمومي نوين، ديپلماسي مجازي و ديپلماسي علم و فناوري مجال ظهور و بروز يافته‌اند. استفاده دستگاه‌هاي رسمي ايران از اين مهم و حمايت مردمي از دولتمردان در اين راه مي‌تواند راهگشاي ديپلماسي عمومي ايران در آينده باشد.