مردم برای دیدنش صف می‌کشیدند



منوچهر والی‌زاده
دوبلور


دیروز چهره‌های نام‌آشنا و مطرح دوبله و رادیو با یکی از یاران دیرین خود وداع کردند؛ مردی که بسیاری از بزرگان عرصه هنر از او به عنوان «استاد» یاد می‌کنند. مهدی علی‌محمدی بیش از هر چیز علاقه‌مند به کار در حوزه کودک و نوجوان بود و به‌همین دلیل مدیریت دوبلاژ کارتون‌های «خانواده دکتر ارنست»، «واتو واتو»، «نیک و نیکو» و «دور دنیا در هشتاد روز» از ماندگارترین کارهایش شدند.

اولین کاری که سبب‌ساز افتخار همکاری و هم‌نشینی با آقای علی‌محمدی شد یک فیلم هندی بود به‌نام «انسانیت» که آقای هوشنگ کاظمی دوبله می‌کرد؛ با چند دوبلور که من و آقای علی‌محمدی هم نقش‌های اصلی آن‌ را به‌عهده داشتیم. این مرد، بزرگ و سرور ما بود. چه چیزی می‌توانم بگویم جز اینکه آنقدر در کارش پرتوان بود که هیچ حد و مرزی برای این تسلط و قدرتش نمی‌شد قائل شد. از طرفی بسیار انسان نجیب و درستی بود و همیشه سرش به کار خودش گرم بود؛ اهل غرور نبود. از رادیو هم که جدا شد وارد حوزه دوبله شد و آثار و نقش‌خوانی‌های درخشانی بخصوص در حوزه انیمیشن از خود به جا گذاشت. مرحوم علی‌محمدی وقتی نقشی را اجرا می‌کرد آنقدر با تسلط و باشکوه این کار را می‌کرد که آدم تمام آن نمایش رادیویی را می‌توانست تصویر کند. این واقعاً کار هر کسی نیست. نقش‌های حماسی و درامی که او دوبله می‌کرد ریشه در استعداد و سواد و کاری که او در تئاتر تجربه کرده بود داشتند. در آن زمان تلویزیون زیاد رواج نداشت و مردم بیشتر رادیو گوش می‌کردند. داستان‌های شب و برنامه‌ مهدی علی‌محمدی هم یکی از همین برنامه‌های رادیویی بود. شاید امروز کسی این حرف را باور نکند، اما در یک دوره‌ای مردم جلوی رادیو در میدان ارگ صف می‌بستند تا علی‌محمدی از رادیو بیرون بیاید و بتوانند او را ببینند. همین‌قدر طرفدار داشت و محبوب بود. کار این نسل سراسر عاشقی بود. چون چه آن زمان (و چه این زمان)، هیچ پولی برای دوبله در کار نبود (و نیست) و آدم‌هایی که وارد این حوزه می‌شدند فقط با عشق‌شان پیش می‌رفتند و کار می‌کردند. در آن روزگار تهران فقط سه میلیون جمعیت داشت و امروز بیش از پانزده میلیون. این‌همه شبکه و تلویزیون باعث شده مردم کمتر از گذشته رادیو گوش بدهند. وضعیت زندگی‌های امروزی هم واقعاً کمتر اجازه می‌دهد کسی فقط دنبال عشق و علاقه‌اش برود و از نیاز یومیه‌اش صرفنظر کند.