تریدینگ فایندر

مرگ عماد و مدیرانی که پاسخگو نیستند

عادل جهان‌آرای‪-‬ باز هم ورزشگاه آزادی در زمینه مرگ هموطن دیگری خبرساز شده است. بعد از مرگ سحر خدایاری که آرزو داشت در ورزشگاه آزادی، با طیب خاطر به تماشای بازی تیم محبوبش استقلال بنشنید، اما این ورزشگاه به صورت غیرمستقیم طومار زندگی او را بست تا دختر آبی وارد ادبیات ورزشی، اجتماعی و ایضا سیاسی شود. هنوز کسی به صورت مستقیم – حتی غیر مستقیم – نیامد عامل مرگ دختر آبی را که خودکشی کرده بود، پیدا کند و کسی هم مسئولیت بی‌مبالاتی‌ای را که نسبت به وضعیت دختر آبی انجام شد، به گردن نگرفت، که این بار پسربچه‌ای هشت ساله به نام «عماد صفی‌یاری» که به همراه پدر به ورزشگاه رفته بود تا هم بازی را تماشا کند و شاید کمک پدر در اداره غرفه‌اش باشد، قربانی نوع دیگری از بی‌مبالاتی و بی‌توجهی شده است. بی‌تردید هیچ کس نمی‌خواهد جای پدر عماد باشد و کسی هم نیست که درد و داغ پدر و مادر عماد را نفهمد. داغ جگرسوزی که چه بسا قلب هر شنونده و بیننده‌ای را می‌سوزاند. چند روز مانده به آغاز سال تحصیلی، حتما جای صندلی عماد در مدرسه‌اش گلی خواهند گذاشت. اما آنچه مطمح نظر این یادداشت است، مسئولیت‌ناپذیری مقصران حوادثی از این دست است. اساسا در کشور ما، کمتر کسی است که مسئولیت مشکل یا حادثه یا اتفاقی را به گردن بگیرد. ممکن نیست شما در 4دهه اخیر مدیری را پیدا کنید که از طریق رسانه‌ها یا تریبون‌های عمومی اگر اداره تحت امرش دچار خطایی احتمالی شده، از مردم عذرخواهی کرده باشد. در شعار و سخنان زیبا گفتن معمولا همه مدیران ید طولایی دارند، اما هر مشکلی که در حوزه اداری آنها رخ بدهد، آسمان و ریسمان را به هم می‌بافند تا به صورتی خدای‌ناکرده آنها متهم به کم‌کاری یا قصور در حوزه مدیریتی خود نشوند. یادمان نمی‌رود که بعد از مرگ 7 نفر در بازی ایران و ژاپن در سال 94، سرانجام آنچه که معلوم نشده بود، این بود که مقصر اصلی شناخته نشد و دریغ از عذرخواهی. البته یادمان نمی‌رود، وقتی پلاسکو آتش گرفت، هیچ کس مسئولیت آن را نپذیرفت و کسی از مردم عذرخواهی نکرد؛ چه بسا که خیلی از مدیران وقت مایل بودند مدال شجاعت برای اطفای آتش به آنها داده شود. یادمان نرفت وقتی سانچو آتش گرفت، کسی از مردم عذرخواهی نکرد. یادمان نرفت و نمی‌رود وقتی قیمت‌ها سر به آسمان کشید و سفره مردم هر روز خالی‌ و خالی‌تر و کوچک‌تر و کوچک‌تر شد، کسی از مردم عذرخواهی نکرد. حالا که سحر خدایاری دختر آبی شد و عماد صفی‌پور هم گرفتار برقی شد که نباید جانش را می‌ستاند، آنهایی که احتمال می‌رود می‌توانند مقصران حادثه باشند، با فرافکنی مثل همه مدیران، می‌خواهند این بار هم به شکلی شانه خالی کنند و شاید در نهایت یکی دو نفر را که در دسترس هستند، به صورتی مقصر بدانند و قال قضیه را بکنند. کوتاهی‌هایی مثل مرگ عماد برای اولین بار نیست که رخ می‌دهد و آخرین بار هم نخواهد بود. اما مهم این است که مدیران شجاعت داشته باشند تا اشتباهات خود را بپذیرند. اگر چنین کوتاهی‌هایی در کشورهای دیگر رخ بدهد، گاه یک کابینه را هم به زیر می‌کشد.
تریدینگ فایندر
سایر اخبار این روزنامه
«همدلی» پیامدهای اتفاقات اخیر نفتی بر ایران و بازار طلای سیاه را ارزیابی کرد دلهره نفتی واکنش پروانه سلحشوری به اظهارات سخنگوی قوه قضاییه: برخورد با نمایندگان منتقد، اقتدار مجلس را زیر سوال می‎برد مصطفی اقلیما در تبیین عملکرد رسانه‌های داخلی: صدا و سیما بداند مردم شعور دارند گزارشی از نزول یک رسانه، از فردوسی‌پور تا میثاقی روایت یک سقوط عرق شرم بر پیشانی صدا و سیما علی تاجرنیا در گفت‌وگو با همدلی مطرح کرد: استراتژی تنش‌زدایی ایران حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هیچ‌گونه مذاکره‌ای با آمریکا اتفاق نمی‌افتد دکتر صلاح الدین هرسنی دلایلی بر امتناع جنگ گزارش همدلی از اعتراضات کارگران شرکت هپکو اراک گازاشک آور جواب سفره خالی کارگر دکتر صلاح الدین هرسنی دلایلی بر امتناع جنگ مرگ عماد و مدیرانی که پاسخگو نیستند یک مقام آمریکایی: حمله به تاسیسات نفتی آرامکو با موشک کروز انجام شده است جهانگیری خبر داد موافقت رهبری با برداشت 300 میلیون دلار از صندوق توسعه ملی