روزنامه همدلی

وعده‌های عالی با جیب‌های خالی

رضا بژکول - انتخابات در گذشته نسبتا توام با بحث‌های کارشناسی رقبا همراه بود تا همدیگر را به چالش بکشند، هر نامزدی گفتمانی برای برنامه‌های خود داشت و بر اساس واقعیت‌های جامعه شعار می‌داد و تا با جذب آرای بیشتر مسیر تعیین شده گفتمانی خود را دنبال کند و بتواند ثبات و سازندگی را به ارمغان آورد، این گفتمان متاسفانه از سال 84 به بعد جای خود را به شعارهای پوپولیستی و دهان پرکن تغییرجهت داد، تا کارزار انتخاباتی ابزاری شود برای جمع‌آوری آرای مردم بدون داشتن برنامه یا هدفی یا سازوکاری حداقلی در جهت توسعه.
انتخابات سال 96 نیز مانند 84 در حال رفتن به این سمت است، با وعده‌های کمرشکن که نه تنها شدنی نیست، حتی بازدارنده و عامل ورشکستی کشور نیز خواهد بود. این شعارها که بیشتر در ستادهای آقایان رئیسی و قالیباف با بوق و کرنا هدایت می‌شود، هیچ اقتصاددان بی‌طرفی را مجذوب خود نکرده است، حتی اقتصاددانان اصول‌گرا نیز آن را نپسندیدند. وعده ایجاد 4 یا 5میلیون شغل در طی چهارسال، افزایش یارانه 150تا 250 هزار تومانی، استفاده از سرمایه‌گذاری داخلی و نه خارجی، پرداخت 250هزار تومان به بیکاران و ده‌ها شعار فریبنده دیگر که با عقل هیچ سنخیتی ندارد و فقط روی کاغذ قابل اجرا است ما را به ناکجاآباد سوق خواهد داد. همچنان که در هشت سال دولت قبلی با درآمد 800میلیاردی کشوربه ویرانه‌ای تبدیل و به سراشیبی سقوط کشیده شد، و اگر نبود انتخاب درست مردم در سال 92 مشخص نبود که امروز چه سرنوشتی داشتیم و کشور ما در کجای جغرافیای خطر قرار داشت.وعده‌های دهن پر کن برای کشوری که تازه ریل‌گذاری عقلایی در اقتصاد و سیاست را پیشه کرده و شکل متوازنی در عرصه رقابت با دیگر کشورها قرار داده ما را به کجا خواهد برد؟ سئوالی که از دو نامزدهای رقیب باید پرسید این است اگر می‌شد با تزریق پول به بدنه جامعه، کشور پیشرفت کند یا فقر ریشه کن شود؟ دولت قبلی با 800 میلیارد دلار تنها درآمد نفتی این کار را کرده بود، اگر با تزریق پول اقتصاد ما می‌توانست از رقبا دررشد و توسعه پیشی گیرد تاکنون گرفته بود! کاملا گویا و مشخص است که رشد اقتصادی تابع قوانین و ضوابطی است که با شعار و وعده‌های چشمگیر قابل دستیابی نیست، اگر چنین بود دولت پوپولیستی ونزوئلا با جمعیت کم و درآمد بالای نفتی اکنون توسعه می‌یافت، اما دیدیم که چنین نشد و امروز ورشکستگی آن کشور به جایی رسیده که مردم برای اندک غذایی یا نانی به فروشگاه‌ها حمله‌ور می‌شوند تا خود و خانواده‌شان را نجات بخشند.باشعارهای غیر عقلایی نه کشوری به رشد می‌رسد و نه ملتی نجات پیدا می‌کند. به نظر می‌رسد در زیرلوای شعارهای پوپولیستی بازتولید رانت‌ها، فسادها، اختلاس‌ها دوباره سر کشد و ما شاهد رجعت به گذشته‌ای شویم که معلوم نیست که اگر چنین امری رخ دهد این بار کشورمان بتواند خود را نجات دهد.ما برای ثبات بیشتر در داخل و تعامل با خارج و روابط حسنه با کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته نیازمند یک حرکت مردمی هستیم تا سکان کشور را به دست کسانی دهیم که مانند دولت قبل خرابه‌ای را به ما تحویل ندهد.نگذاریم شعارهای پوپولیستی دولت قبل که در ردای دو نامزد جناح مقابل مستتر است، بار دیگر ما را به لبه پرتگاه ببرد و عقلانیت و امید از جامعه ما رخت بندد. به امید آن روز.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
۱۳ هزار میلیارد تومان پولشویی جوان ۲۴ ساله (جوان) نقاط قوت ما و نقاط ضعف دشمن(یادداشت روز) (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
دو دهه پس از انتخابات ۷۶ انتقاد روحانی از کپی برداری ناشیانه اصول‌گرایان از جنبش « وال‌استریت » واردات شعار انتخاباتی از آمریکا ارزیابی مستقل از کارنامه زیست محیطی شهردار تهران وعده‌های عالی با جیب‌های خالی پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب در پی حادثه معدن در گلستان: همه اقدام‌های ممکن برای نجات گرفتاران معدن در گلستان انجام گیرد احسان اقبال سعید از راهکارهای توی تاکسی تا سرگردانی سرهنگ ناطق نوری: مانند‌هاشمی از روحانی حمایت می‌کنم تقاضای یاسر هاشمی از محمود احمدی‌نژاد: برای ما هم از صداوسیما وقت بگیر! گفت و گوی «همدلی» با منیژه حکمت کارگردان و پخش کننده سینما به بی مهری عادت کرده ام