معیار حق در سیاست

کورش الماسی- پربیراه نیست اگر گفته شود عملکرد برخی صاحب‏منصبان انتخابی و انتصابی و حامیان آنها به عنوان سیاهی‏لشکر، کشور را به لبه پرتگاه ترسناکی کشانده است. آیا شرایط غیرانسانی معیشت شهروندان، روابط خارجه بسیار پرهزینه و ناکارآمد، آموزش و پرورش ویران، بهداشت و درمان نایاب و گزاف، افسردگی شدید شهروندان، بی‏نظمی های مالی برخی صاحب‏منصبان، استفاده ابزاری برخی سوداگران از اعتقادات و باورهای دینی شهروندان، تخریب بی‏سابقه نظام اخلاق اجتماعی و... حاکی از زوال زیست اجتماعی نیست؟ بنا بر شواهد بی‏شمار از چالش‏های اجتماعی و ملی، اختلافات جناحی میان برخی مدیران و نهادهای انتصابی و انتخابی، موجب کوچ «خرد» از عرصه سیاسی و مدیریت کلان شده‏ ‏است.
آیا وط‏ن‏دوستان نمی‏بینند که اختلافات میان صاحب‏منصبان و سیاست‏ورزان در حال تخریب بنیادی امنیت ملی است؟ آیا ممکن است(به فرموده مقام معظم رهبری) برخی صاحب‏‏منصبان و سیاست‏ورزان نفوذی، عامدا در مسیر آسیب‏زدن به ایران عمل می‏کنند؟
تنها معیار سنجش پندار، گفتار و کردار نیک سیاست‏ورزان و صاحب‏منصبان صرف‏نظر از هر ویژگی، منافع و امنیت ملی است. بنا بر شواهد بی‏شمار از زیست شهروندان، جدل‏های انتصاب و انتخاب منافع و امنیت ملی در معرض شدید ‏آسیب قرار داده است.
زندگی اجتماعی بر خلاف زیست طبیعی مستلزم حساب و کتاب و قانونمندی است. هر کس نمی‏تواند طبق منافع، سلیقه و نظر شخصی هر کاری یا هر حرفی را بزند. آیا کسی می‏تواند انسانیت و زیست اجتماعی را در شرایط بی‏قانونی و آشفتگی تعریف کند؟ برخی اظهارات و عملکرد سیاست‏ورزان و صاحب‏منصبان از هیچ قانون، منطق و عقل سلیمی پیروی نمی‏کند. چرا ؟ دلیل این همه اختلاف در اهداف و عملکرد میان سیاست‏ورزان و صاحب‏منصبان انتصابی و انتخابی چیست؟ مگر سیاست‏ورزی منهای منافع ملی می‏تواند معنی یا مفهومی داشته باشد؟


چرا سیاست‏ورزان درک نمی‏کنند و نمی‏‏بینند که کشور در سرازیری بسیار جدی قرار دارد؟ چرا صاحبان قدرت، «ارتش میلیونی مستضعف‏ها» را نمی‏ببینند؟ با در نظر گرفتن انوع چالش‏های اجتماعی و ملی، به هیچ وجه نمی‏توان اهداف متناقض جناح‏های انتصابی و انتخابی در مدیریت کلان را درک کرد.
آیا سیاست‏‏ورزان چپ و راست مرزی برای افول در نظر دارند؟ صاحب‏منصبان و سیاست‏ورزان چپ و راست بعد از شنیدن این که یک ایرانی به دلیل مشکلات مالی و معیشتی مجبور به فروختن عضو بدن می‏شود، چه حسی پیدا می‏کنند؟ یا اصلاً واکنش احساسی به چنین خبری دارند؟ واکنش مدیریت کلان به این حقیقت تلخ که محل اشتغال و معیشت هزاران شهروند ایرانی سطل‏های زباله است، چیست؟ آیا سیاست‏ورز یا صاحب‏منصب انتصابی و انتخابی وجود دارد که بتوان‏ وعده فردا یا فردایی بهتر را به شهروندان و به‏ویژه ارتش مستضعف‏ها بدهد؟ آیا صاحب‏منصب یا سیاست‏ورزی در مدیریت کلان وجود دارد که نگران یا دلسوز انبوه جوان تحصیلکرده که به دلیل نا‏امیدی و عدم فرصت اشتغال و ایجاد یک زندگی انسانی با وجود عشق به وطن، مجبور به مهاجرت می‏شوند، باشد؟ پربیراه نیست اگر مهاجرت جوانان تحصیلکرده عاشق ایران را تبعید بنامیم.
به باور نگارنده، عرصه سیاسی توسط متوهمین رویاپرداز، (به گفته مقام معظم رهبری) عوامل نفوذی و برخی سیاست‏ورزان و مدیران سوداگر که ظاهراً شیفتگی قدرت احساسات انسانی آنها را از کار انداخته است، اشغال شده است.
مدیریت کلان سیاسی «باید» تبلور عینی اراده ملی(جمعی) باشد. بنابراین، «تنها معیار حق در عرصه مدیریت کلان سیاسی پندار، گفتار و کردار در مسیر تحقق منافع ملی است». صاحب‏منصبان و سیاست‏ورزان حق ندارند هدفی به جزء تحقق منافع ملی داشته باشند. حق سرچشمه قوانین اجتماعی است. پندار، گفتار و کردار برخلاف منافع ملی یعنی عملکرد فراقانونی یعنی قانون‏شکنی.
با توجه به شرایط بسیار دشوار شهروندان، جناح‏بازی سیاسی، تنها یک معنی دارد. تخریب کشور به منظور تحقق منافع جناحی. فعالیت سیاسی در غالب جناح‏های گوناگون متعلق به کشورهای توسعه‏یافته که حاکمیت قانون مسقر است. در کشورهای در حال توسعه ، سیاست‏ورزی باید مبتنی بر تحقق منافع ملی باشد. از این‏رو، مشروع‏ترین صفت سیاسی در کشورهای در حال توسعه که فهم چیستی، ضرورت و اهمیت حاکمیت قانون در مراحل طفولیت است، ملی‏گرایی است. تنها راه برون‏رفت از انواع چالش‏های اجتماعی و ملی؛ آموزش وطن‏دوستی، صداقت، همکاری، هم‏اندیشی و... به کارگزاران انتصابی و انتخابی مدیریت کلان سیاسی است.
مردم ایران قرن‏ها است که به دین اسلام گرویده‏اند. چه کسی می‏تواند ادعا کند مردم قبل از انقلاب 57 اعتقادات دینی ضعیفی داشته‏‏اند. برخی افراد دین را جدا از امور زندگی مثل غذا، لباس، مسکن، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، سلامت روان، اشتغال، امنیت و ... تصور می‏کنند. این بزرگواران اخلاقاً باید بگویند میزان اعتقادات شهروندان، مردم یا امت که برای بقاء اعضای بدن خود را می‏فروشند یا در سطل‏های زباله دنبال روزی حلال می‏گردند و... چقدر است.
پربیراه نیست اگر گفته شود که سلامت، امنیت، توسعه و... ایران زمین منوط به سلامت اذهان کارگزاران سیاسی است.
سایر اخبار این روزنامه
چرا در اکران برخی فیلم‌ها شاهد رفتارهای دوگانه هستیم؟ سینمای ملوک‌الطوایفی محمدعلی وکیلی تصمیمات با روش شوک‏درمانی‏ گمانه‌زنی‌ها از توافق سه جریان عمده لبنان بر سر نخست‌وزیری محمد الصفدی حکایت دارد «ابتکار» از ماجرای سرلیستی اصولگرایان و نیامدن شاخص‌ها گزارش می‌دهد اما و اگرهای آمدن لاریجانی گزارش «ابتکار» از چرایی پرخاشگر شدن ایرانیان به مناسبت روز جهانی صبر و بردباری چرا بی‌اعصاب شدیم؟ ظریف در گفت‌‌و‌گو با ایندیا تودی: ‌داعش در حال انتقال پایگاه‌های خود از عراق و سوریه به افغانستان است از نشست مشترک هیئت ترکیه‌ای تا تفاهم‌نامه‌ مشترک میان سازمان مرکزی تعاون روستایی و بانک کشاورزی از بامداد 24 آبان نرخ و میزان بنزین سهمیه‌بندی شده ابلاغ شد شبِ بنزین رهبر انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان نظام: علت مصائب امروز ضعف اتحاد اسلامی است رئیس‌جمهوری: اقدام دولت در افزایش نرخ بنزین به نفع مردم است رئیس دفتر رئیس‌جمهوری با اشاره به اتهام‌های کریمی‌قدوسی: مدعی‌العموم با تهمت‌زنندگان برخورد کند معیار حق در سیاست