تریدینگ فایندر

نسل سوم حقوق بشر؛ اینترنت و شبکه‌های اجتماعی

طاهر اصغرپور‪-‬ زندگی در هر عصری الزامات و مقتضیات خود را دارد. ما در عصر مدرن و چه بسا، پسامدرن زندگی می‌کنیم؛ در عصر تکنولوژی و ارتباطات و در دهکده جهانی.
در هفته آخر آبان و همزمان با وقایع ناگوار ماه گذشته در شهرهای ایران شاهد قطع اینترنت بودیم. شورای عالی امنیت ملی اعلام کرد که بنا به مصلحت و منافع ملی، قطع اینترنت را تصویب کرد و برخی نیز از این کار تمجید کردند. یکی از الزامات زندگی در این دوره، رعایت حقوق بشر و حقوق شهروندی از سوی دولت است. حقوق بشر برآمده از اندیشه و مکتب حقوق طبیعی است که بیش از دو سده است که ذیل عنوان نوین «حقوق بشر» گنجانده شده است. بدیهی است که متناسب با تحولات زمانی، حقوق شهروندی و بشر نیز تحول یابد، به عبارت دیگر نمی‌شود در عصر مدرن با امکانات و حقوق موجود در عصر سنت، زیست. نسل اول حقوق بشر بیشتر حقوق و آزادی‌های مدنی را دنبال می‌کرد. پس از تحولاتی در دهه‌های 60 و 70 میلادی، نسل دوم حقوق بشر مطرح شد که مبتنی بر اندیشه‌های سوسیالیستی؛ شامل حق اشتغال و داشتن سندیکا و رفاه بود. نسل سوم حقوق بشر اینک و در عصر جهانی شدن، «حق آزادی ارتباطات» است.
هر شهروندی به همان اندازه که نیازمند امنیت و اشتغال است، به همان اندازه نیز نیازمند داشتن ارتباط با دیگران و جهان اطراف خود است، چرا که اینها لازم و ملزوم یکدیگرند، علی‌الخصوص در عصر دهکده جهانی ارتباطات؛ عصری که همه امور اعم از کارهای ساده‌ای چون مسافرکشی، خرید و فروش کالا، تا کارهایی تخصصی‌ای چون تحقیق و تفحص علمی، امور دولت الکترونیک و... به کمک و مدد اینترنت و شبکه‌های اجتماعی صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر در نبود اینترنت، زندگی کاملا مختل، بی‌معنا و چه بسا غیر ممکن می‌شود. بنابراین نباید به بهانه تامین امنیت، شهروندان را از داشتن ارتباطات و دسترسی به شبکه‌های اجتماعی محروم کرد. اگر چنین کاری به هر بهانه‌ای صورت گیرد، در واقع حق زیست افراد در جهان امروز زیر سوال می‌رود.
تریدینگ فایندر