روزنامه ابتکار
1398/11/06
خداحافظ رفیق
این هفتهها تقریباً زمانی نیست که صفحه روزنامه یا وبسایت خبرگزاری را باز کنیم و با یک خبر تکاندهنده و مخرب درباره فوتبال روبهرو نشویم. فوتبال این رفیق سالیان اخیر ملت ایران، حالش خوب نیست؛ فوتبالی که طی 4 دهه گذشته به جرئت میتوان گفت یکی از عوامل اصلی وفاق ملی همه ایرانیان در سراسر جهان بوده است. فوتبالی که از صعود ناباورانه و دراماتیکش در ملبورن، میلیونها ایرانی در سراسر جهان جشن گرفتند، همان فوتبالی که شکستش در برابر بحرین در مقدماتی 2002 غرور میلیونها ایرانی را شکست و بازی غرور آفرینش در برابر آرژانتین ملتی را سربلند کرد، این روزها حالش بهشدت بد است.در فوتبال ملی با یک تصمیم نابخردانه و بحثبرانگیز، مارک ویلموتس بلژیکی از صندلی سرمربیگری تیم ملی اخراج میشود که تبعات این اقدام علاوه بر در محاق بردن امکان صعود تیم ملی از دور نخست مسابقات انتخابی جام جهانی 2022 بار مالی چند ده میلیارد تومانی را بر پیکره فوتبال ملی تحمیل میکند و مفهوم آن این است که مجموعهای از مدیران ناکارآمد با تصمیم نادرست خود بحرانی را ایجاد میکنند که نهتنها خودشان، بلکه حتی وزارت ورزشوجوانان و مدیرانی که در آینده قرار است جایگزین آنان شوند نیز توان برونرفت از آن بحران را نخواهند داشت. کما اینکه نحوه عقد قرارداد با این سرمربی خارجی پر است از ابهاماتی که در خوشبینانهترین حالت ممکن میتوان آن را به عدم کفایت و ندانمکاری مدیران فدراسیون فوتبال نسبت داد. در فوتبال باشگاهی نیز وضعیت از فوتبال ملی بهتر نیست و فقط کافی است در همین موارد مشابه نگاهی به قراردادهای مربیان دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس بیندازیم که نتیجه عقد قراردادهای ناشیانه و فاقد کارشناسی از دست دادن مربیان هر دو تیم در کوران رقابتهای لیگ شده است.
با یک نگاه اجمالی به پرونده مدیریتی روسای فدراسیونهای فوتبال طی چند دهه گذشته، به سهولت میتوان دریافت که به استثناء دوران محسن صفاییفراهانی و اندکی هم در زمان محمد دادکان، فدراسیونهای کشور همواره با معضل مدیریت روبهرو بودهاند و سیاست آزمون و خطا همیشه بر اکثر تصمیمات فدراسیونها حاکم بوده است. یک آسیبشناسی نه چندان عمیق نیز میتواند ما را متوجه اصلیترین معضل این فوتبال رو به احتضار کند. «انتخاب رئیس فدراسیون فوتبال»
روسای سازمانهای تربیتبدنی و پس از آن وزرای ورزشوجوانان که روسای مجامع فدراسیونها بودهاند در بیشتر مواقع از میان عدهای مدیر میانسال ورزشی و با لحاظ کردن سلایق و البته فشارهای لابیهای سنتی فوتبال کشور دست به انتخابهای تقریباً مشابه زدهاند و نتیجه انتخاب این گونه از مدیران وضعیت اضطراری است که در حال حاضر گریبان فوتبال کشور را گرفته است. فوتبال ما این روزها چنان دچار اضمحلال و ازهمگسیختگی شده که در کمتر برههای از تاریخ خود با آن مواجه بوده است. در این هفتهها، با استعفای مهدی تاج، انتخاب جانشین وی بسیار بااهمیتتر از هر زمان دیگری است چرا که اصلاح امور در شرایط کنونی کاری است بس دشوار و چنانچه انتخاب رئیس جدید به سیاق قبل صورت پذیرد و شاهد جلوس اشخاص مشابه روسای پیشین بر صندلی ریاست فوتبال باشیم قطعاً شاهد فروپاشی فوتبال ملی خواهیم بود. فوتبال ملی اینک به یک تحول نیاز دارد، اینکه مجموعه مدیران ورزشی کشور تاریخ صریح و سریعی را برای انتخابات اعلام کردهاند خود نشانه بسیار خوبی است، اما آنچه که در این میان بیشتر حائز اهمیت خواهد بود فراهم کردن حضور شخص و اشخاصی در ارکان فدراسیون است که لااقل مشابه مدیران مستعفی نباشند. در این بزنگاه تاریخی فوتبال ملی، لابیهای سنتی و منفعتطلب فوتبال کشور به دنبال آن خواهند بود که با ایجاد حواشی گوناگون، دوباره رئیسی از جنس خودشان را بر مسند کار بنشانند که فقط منافع آنان را تامین کند، همانطور که طی سالیان گذشته این گونه بوده است. مدیرانی که بهراحتی سهمیه باشگاههای کشور، کرسیهای آسیایی و بینالمللی و بسیاری از موقعیتهای ممتاز فوتبال ما را از دست دادند و در برخی مواقع ماهها و سالها فوتبال ملی را به تعلیق کشاندند و هیچوقت هم پاسخگو نبودند، این اختاپوس چنگانداخته بر فوتبال ایران، بیشک تمایلی به حضور مدیران توانمند در بدنه فوتبال را نخواهند داشت.
نکته حائز اهمیت در این ناخوش احوالی رفیق قدیمیمان فوتبال، زمان طلایی است که ناخواسته در پیشرو داریم. اگر چه شرایط فعلی برای هر رئیسی بسیار ناخوشایند و پر از ریسک تلقی میشود، اما نکته قابل تامل آن، قرار گرفتن فوتبال ایران در یک نقطه عطف تاریخی است. اینک و در این برهه حساس تمامی کارشناسان، دستاندرکاران، دلسوزان و قاطبه مردم پذیرفتهاند که میبایست یک رنسانس در فوتبال ایران صورت پذیرد. همه دریافتهاند که حضور رئیسی مشابه روسای دورههای اخیر نهتنها دردی از فوتبال ما دوا نخواهد کرد، بلکه تیر خلاصی بر پیکر نیمهجان این فوتبال زخمخورده خواهد بود، اگرچه وزارت ورزشوجوانان نمیتواند و نمیبایست در انتخابات دخالت داشته باشد. لیکن با توجه به آسیبها و فشارهایی که در صورت سقوط فوتبال ملی متوجه این وزارتخانه و شخص وزیر خواهد بود میبایست تدبیری اتخاذ کند که در یک انتخابات آزاد و سالم زمینه حضور نیروهای جوان، تحصیلکرده، خلاق و توانمند که در عرصههای ورزش، اقتصاد و حتی سیاست تجربهاندوزی کرده باشند فراهم شود. بیشک اعضای مجمع عمومی فدراسیون نیز به وظیفه ذاتی خود مثل همیشه عمل کرده و شخص اصلح را بر مسند کار خواهند گمارد که بتواند طرحی نو دراندازد، شخصی که جسارت و توان دگرگونی در این فدراسیون را داشته باشد. فردی که علاوه بر توانایی مدیریت بحران کنونی و به سلامت گذراندن تیم ملی از چالش پیشرو از تغییر و تحول نهراسد و بتواند فوتبال ما را با استاندارهای روز جهان و فیفا همتراز کند.
فوتبال ایران امروز رئیسی میخواهد جوان، شجاع، با دانش مدیریتی روز جهان و البته ارتباطات گسترده و به نظر میرسد این مهم، شدنی است و این انتخابات به نقطه عطف فوتبال ایران تبدیل خواهد شد و اگر چنین نشود، دیگر باید گفت «خداحافظ رفیق».
محمودرضا رضایی
سایر اخبار این روزنامه
علیرضا صدقی
ترومای سکوت اجتماعی
وام با سود 18 درصد میتواند کلید حل مشکلات در بازار اجاره باشد؟
مستاجران دست به دامن وام ودیعه
«ابتکار» تازهترین تحولات پیرامون استیضاح رئیسجمهور آمریکا را بررسی میکند
تلاش ترامپ برای عبور از دیوار کوتاه سنا
مالیات با نرخ صفر برای واحدهایی است که دارای بیش از ۵۰ نفر نیروی کار باشند
حسابشدن مالیات بخشهایی با نرخ صفر
آیا مصرف ریتالین اعتیادآور است؟
شب بیداری با قرص شب امتحان
«ابتکار» از تلاش اصولگرایان برای فضاسازی علیه رقیب گزارش میدهد
استفاده ابزاری از «نامها» در انتخابات
پیام رهبر انقلاب به نشست
اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا
ظریف در گفتوگو با اشپیگل:
فردی که به اشتباه هواپیمای اوکراینی را هدف قرار داد اکنون در زندان است
دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین:
دلسوزان نظام برای تجدیدنظر در رد صلاحیتها تلاش کنند
معاون اول رئیسجمهوری:
نباید به موضوع استفاده از محصولات تراریخته در حوزه سیاسی پرداخت
خداحافظ رفیق
«ابتکار» چگونگی تاثیر محتوای کتابهای کودکان، بر روان آنها را بررسی میکند
نامهربانیهای یار مهربان
حواشی اعلام خبر تعیین سقف سهمیه طلاق برای هر استان بررسی شد
طلاق سهمیهای!