خداحافظ رفیق

این هفته‏ها تقریباً زمانی نیست که صفحه روزنامه یا وب‏سایت خبر‏گزاری را باز کنیم و با یک خبر تکان‏دهنده و مخرب درباره فوتبال روبه‏رو نشویم. فوتبال این رفیق سالیان اخیر ملت ایران، حالش خوب نیست؛ فوتبالی که طی 4 دهه گذشته به جرئت می‏توان گفت یکی از عوامل اصلی وفاق ملی همه ایرانیان در سراسر جهان بوده است. فوتبالی که از صعود ناباورانه و دراماتیکش در ملبورن، میلیون‏ها ایرانی در سراسر جهان جشن گرفتند، همان فوتبالی که شکستش در برابر بحرین در مقدماتی 2002 غرور میلیون‏ها ایرانی را شکست و بازی غرور آفرینش در برابر آرژانتین ملتی را سربلند کرد، این روزها حالش به‏شدت بد است.
در فوتبال ملی با یک تصمیم نابخردانه و بحث‏برانگیز، مارک ویلموتس بلژیکی از صندلی سرمربیگری تیم ملی اخراج می‏شود که تبعات این اقدام علاوه بر در محاق بردن امکان صعود تیم ملی از دور نخست مسابقات انتخابی جام جهانی 2022 بار مالی چند ده میلیارد تومانی را بر پیکره فوتبال ملی تحمیل می‏کند و مفهوم آن این است که مجموعه‏ای از مدیران ناکارآمد با تصمیم نادرست خود بحرانی را ایجاد می‏کنند که نه‏تنها خودشان، بلکه حتی وزارت ورزش‏وجوانان و مدیرانی که در آینده قرار است جایگزین آنان شوند نیز توان برون‏‏رفت از آن بحران را نخواهند داشت. کما اینکه نحوه عقد قرارداد با این سرمربی خارجی پر است از ابهاماتی که در خوشبینانه‏ترین حالت ممکن می‏توان آن را به عدم کفایت و ندانم‏کاری مدیران فدراسیون فوتبال نسبت داد‏. در فوتبال باشگاهی نیز وضعیت از فوتبال ملی بهتر نیست و فقط کافی است در همین موارد مشابه نگاهی به قراردادهای مربیان دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس بیندازیم که نتیجه عقد قراردادهای ناشیانه و فاقد کارشناسی از دست دادن مربیان هر دو تیم در کوران رقابت‏های لیگ شده است.
با یک نگاه اجمالی به پرونده مدیریتی روسای فدراسیون‏های فوتبال طی چند دهه گذشته، به سهولت می‏توان دریافت که به استثناء دوران محسن صفایی‏فراهانی و اندکی هم در زمان محمد دادکان، فدراسیون‏های کشور همواره با معضل مدیریت روبه‏رو بوده‏اند و سیاست آزمون و خطا همیشه بر اکثر تصمیمات فدراسیون‏ها حاکم بوده است. یک آسیب‏شناسی نه چندان عمیق نیز می‏تواند ما را متوجه اصلی‏ترین معضل این فوتبال رو به احتضار کند. «انتخاب رئیس فدراسیون فوتبال»
روسای سازمان‏های تربیت‏بدنی و پس از آن وزرای ورزش‏و‏جوانان که روسای مجامع فدراسیون‏ها بوده‏اند در بیشتر مواقع از میان عده‏ای مدیر میانسال ورزشی و با لحاظ کردن سلایق و البته فشارهای لابی‏های سنتی فوتبال کشور دست به انتخاب‏های تقریباً مشابه‏ زده‌اند و نتیجه انتخاب این‏ گونه از مدیران وضعیت اضطراری است که در حال حاضر گریبان فوتبال کشور را گرفته است. فوتبال ما این روزها چنان دچار اضمحلال و ازهم‏گسیختگی شده که در کمتر برهه‏ای از تاریخ خود با آن مواجه بوده است. در این هفته‏ها، با استعفای مهدی تاج، انتخاب جانشین وی بسیار با‏‏اهمیت‏تر از هر زمان دیگری است چرا که اصلاح امور در شرایط کنونی کاری است بس دشوار و چنانچه انتخاب رئیس جدید به سیاق قبل صورت پذیرد و شاهد جلوس اشخاص مشابه روسای پیشین بر صندلی ریاست فوتبال باشیم قطعاً شاهد فروپاشی فوتبال ملی خواهیم بود. فوتبال ملی اینک به یک تحول نیاز دارد، اینکه مجموعه مدیران ورزشی کشور تاریخ صریح و سریعی را برای انتخابات اعلام کرده‏اند خود نشانه بسیار خوبی است، اما آنچه که در این میان بیشتر حائز اهمیت خواهد بود فراهم کردن حضور شخص و اشخاصی در ارکان فدراسیون است که لااقل مشابه مدیران مستعفی نباشند. در این بزنگاه تاریخی فوتبال ملی، لابی‏های سنتی و منفعت‏طلب فوتبال کشور به دنبال آن خواهند بود که با ایجاد حواشی گوناگون، دوباره رئیسی از جنس خودشان را بر مسند کار بنشانند که فقط منافع آنان را تامین کند، همان‏طور که طی سالیان گذشته این گونه بوده است. مدیرانی که به‏راحتی سهمیه باشگاه‏های کشور، کرسی‏های آسیایی و بین‏المللی و بسیاری از موقعیت‏های ممتاز فوتبال ما را از دست دادند و در برخی مواقع ماه‏ها و سال‏ها فوتبال ملی را به تعلیق کشاندند و هیچ‏وقت هم پاسخگو نبودند، این اختاپوس چنگ‏انداخته بر فوتبال ایران، بی‏شک تمایلی به حضور مدیران توانمند در بدنه فوتبال را نخواهند داشت.


نکته حائز اهمیت در این ناخوش احوالی رفیق قدیمی‏مان فوتبال، زمان طلایی است که ناخواسته در پیش‏‏رو داریم. اگر چه شرایط فعلی برای هر رئیسی بسیار ناخوشایند و پر از ریسک تلقی می‏شود، اما نکته قابل تامل آن، قرار گرفتن فوتبال ایران در یک نقطه عطف تاریخی است. اینک و در این برهه حساس تمامی کارشناسان، دست‏اندرکاران، دلسوزان و قاطبه مردم پذیرفته‏اند که می‌بایست یک رنسانس در فوتبال ایران صورت پذیرد. همه دریافته‏‏اند که حضور رئیسی مشابه روسای دوره‏های اخیر نه‏‏تنها دردی از فوتبال ما دوا نخواهد کرد، بلکه تیر خلاصی بر پیکر نیمه‏جان این فوتبال زخم‏خورده خواهد بود، اگر‏‏چه وزارت ورزش‏وجوانان نمی‏‏‏تواند و نمی‏بایست در انتخابات دخالت داشته باشد. لیکن با توجه به آسیب‏ها و فشارهایی که در صورت سقوط فوتبال ملی متوجه این وزارتخانه و شخص وزیر خواهد بود می‏بایست تدبیری اتخاذ کند که در یک انتخابات آزاد و سالم زمینه حضور نیروهای جوان، تحصیل‏کرده، خلاق و توانمند که در عرصه‌های ورزش، اقتصاد و حتی سیاست تجربه‏اندوزی کرده باشند فراهم شود. بی‏شک اعضای مجمع عمومی فدراسیون نیز به وظیفه ذاتی خود مثل همیشه عمل کرده و شخص اصلح را بر مسند کار خواهند گمارد که بتواند طرحی نو دراندازد، شخصی که جسارت و توان دگرگونی در این فدراسیون را داشته باشد. فردی که علاوه بر توانایی مدیریت بحران کنونی و به سلامت گذراندن تیم ملی از چالش پیش‏رو از تغییر و تحول نهراسد و بتواند فوتبال ما را با استاندارهای روز جهان و فیفا همتراز کند.
فوتبال ایران امروز رئیسی می‏خواهد جوان، شجاع، با دانش مدیریتی روز جهان و البته ارتباطات گسترده و به نظر می‏رسد این مهم، شدنی است و این انتخابات به نقطه عطف فوتبال ایران تبدیل خواهد شد و اگر چنین نشود، دیگر باید گفت «خداحافظ رفیق».
محمودرضا رضایی
سایر اخبار این روزنامه
علیرضا صدقی ترومای سکوت اجتماعی وام با سود 18 درصد می‌تواند کلید حل مشکلات در بازار اجاره باشد؟ مستاجران دست به دامن وام ودیعه «ابتکار» تازه‌ترین تحولات پیرامون استیضاح رئیس‌جمهور آمریکا را بررسی می‌کند تلاش ترامپ برای عبور از دیوار کوتاه سنا مالیات با نرخ صفر برای واحدهایی است که دارای بیش از ۵۰ نفر نیروی کار باشند حساب‏شدن مالیات بخش‌هایی با نرخ صفر آیا مصرف ریتالین اعتیاد‌آور است؟ شب بیداری با قرص شب امتحان «ابتکار» از تلاش اصولگرایان برای فضاسازی علیه رقیب گزارش می‌دهد استفاده ابزاری از «نام‌ها» در انتخابات پیام رهبر انقلاب به نشست اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا ظریف در گفت‌و‌گو با اشپیگل: فردی که به اشتباه هواپیمای اوکراینی را هدف قرار داد اکنون در زندان است دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین: دلسوزان نظام برای تجدیدنظر در رد صلاحیت‌ها تلاش کنند معاون اول رئیس‏جمهوری: نباید به موضوع استفاده از محصولات تراریخته در حوزه سیاسی پرداخت خداحافظ رفیق «ابتکار» چگونگی تاثیر محتوای کتاب‌های کودکان، بر روان آن‌ها را بررسی می‌کند نامهربانی‌های یار مهربان حواشی اعلام خبر تعیین سقف سهمیه طلاق برای هر استان بررسی شد طلاق سهمیه‌ای!