جای خالی منافع ملی

غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی‪-‬ کلیات لایحه بودجه 1399 دیروز در صحن مجلس رد شد اما درباره اینکه چرا نمایندگان به چنین تصمیمی رسیدند واقعیت این است که کمتر می توان دلایل کارشناسی یافت و بیشتر می‌توان به دلایل حاشیه ای رجوع کرد. بنده مخالف چنین تصمیمی بودم و واقعیت این است که متوجه نشدم علت مخالفت دوســــتان چیــست؟
به نظر می رسد بیشتر از اینکه تصمیم اخیر کارشناسی باشد احساس می کنم مسائل انتخابات بر آن تاثیر گذاشت. به هرحال بیش از
50 نماینده مجلس فعلی رد صلاحیت شدند، برخی با توجه به بعضی
آینده نگری‌ها دغدغه‌هایی


دارند و شاید برخی هم معتقد بودند لایحه بماند برای مجلس بعد تا آزمایشی باشد که مجلس یازدهم که با وعده وعیدهای بسیاری منتخبینش آمده‌اند چگونه با لایجه بودجه برخورد خواهند کرد. در مجموع اما معتقدم تصمیم دیروز اشتباه بود و به حیث اینکه اعتبار مجلس دهم را حفظ کنیم باید تصمیمی منطقی در مواجهه با کلیات بودجه 1399 اتخاذ می‌کردیم. نباید این تصمیم به مجلس یازدهم محول می شد چرا که می‌دانیم شش ماه زمان می‌برد تا ترکیب و منش مجلس بعدی مشخص شود.
درحالی که منتخبین جدید شعارهای بسیاری درباره بهبود وضع اقتصادی، بزرگ شدن سفره مردم و رفع فشارها می‌‌دهند اما خواهیم دید چگونه پیش خواهد رفت.
قاطبه مجلس بعدی افراد جدید هستند و با این حساب آنچه دیروز رخ داد را اتفاق مثبتی نمی‌دانم. اینکه سال شروع شود اما تکلیف بودجه مشخص نباشد یعنی چه؟ وقتی می گویند بودجه دو دوازدهم تصویب شود چه معنی دارد؟ بودجه به این شکل یعنی علی الحساب! کدام آدم عاقلی قبول می کند که دولتی در دوره تحریم وضع کشور را
علی الحساب اداره کند. همکاران باید انگیزه‌های شخصی و جناحی را کنار می گذاشتند، منافع ملی در مجلس، دولت و نهادهای دیگر گم شده است. در شرایط کنونی مصلحت کشور چیست؟ باید به همان سمت مصلحت و منافع ملی حرکت کنیم فارغ از اینکه از جایی ناراحت هستیم از دولت خوشمان می آید یا نمی آید! مگر می شود سال را شروع کنیم و تمام سازمان‌ها، نهادها و ادارات برنامه نداشته باشند؟
در شرایطی که با جنگ اقتصادی مواجه هستیم و کشور این همه با فشارهای مختلف، سیل، طوفان، زلزله و کرونا و یا هر بحران دیگری مواجه است، چگونه می‌شود آن را علی الحساب اداره کنیم؟