خدمت کردن در شرایط گل و بلبل هنر نیست

سرویس ورزشی جوان آنلاین: تعطیلی مسابقات ورزشی همچنان ادامه دارد و در شرایطی که هنوز زمان بازگشت به وضعیت عادی مشخص نیست، برخی از اهالی ورزش در عرصه‌های دیگر به مردم و وطنشان خدمت می‌کنند؛ از حضور در فعالیت‌های خیریه گرفته تا حضور در بیمارستان‌ها و همکاری با کادر‌های درمانی. منصوره گرجی، نایب‌رئیس فدراسیون کوهنوردی بانوان با ۲۷ سال سابقه تجربه مامایی امروز در بیمارستان شهدای تجریش دست از کار نکشیده و با به جان خریدن ریسک ابتلا به کرونا نقش مهمی در به دنیا آمدن نوزادان و شادی مادران باردار ایفا می‌کند. شنیدن صحبت‌های این بانوی مدیر، ورزشکار و فعال جامعه پزشکی درمانی خالی از لطف نیست.

شیوع کرونا همه کشور‌ها را درگیر کرده است. با توجه به اینکه بیمارستان شهدای تجریش نیز بخش ویژه‌ای برای این بیماران در نظر گرفته، شرایط بیمارستان برای کادر درمانی و مردم چگونه است؟
متأسفانه اپیدمی کرونا کشور را تحت‌تأثیر قرار داده و البته سایر کشور‌ها نیز درگیر آن شده‌اند؛ از طرفی از بعد اقتصادی نیز مشکلات زیادی را برای همه ایجاد کرده است، ضمن اینکه شرایط سخت کاری پس از کرونا، از نظر بهداشت روان همه همکارانم را تحت‌تأثیر قرار داده است. کادر درمان هر چه داشته برای سلامت هموطنان در طبق اخلاص گذاشته و در این روز‌ها خانواده‌های این عزیزان هم تحت‌تأثیر بحران کرونا هستند؛ چراکه کادردرمانی یا پدر و مادر هستند یا پدر، مادر و خانواده‌ای چشم‌انتظارشان است. در بین همکارانم در بیمارستان هستند افرادی که از ابتدای شیوع ویروس به خانه نرفتند. همکاری را سراغ دارم که به خاطر بحث قرنطینه و داشتن بیمار در خانه، به داخل منزلش نمی‌رود و در راه‌پله منزل می‌خوابد! شرایط ویژه‌ای است و هر چقدر آگاهی‌مان بیشتر شود پشت سرگذاشتن آن آسان‌تر می‌شود. متأسفانه بخشی از مردم با این مسئله بسیار سطحی برخورد کردند و بخشی هم با ترس بسیار زیاد باکرونا مواجه شدند. این افراط و تفریط مشکلات را بیشتر کرده است. منتها با رعایت بهداشت فردی، کاهش تماس فیزیکی و فاصله‌گذاری اجتماعی می‌توان راحت‌تر این روز‌ها را سپری کرد.


به عنوان یکی از اعضای کادر درمانی بیمارستان شهدای تجریش، بعد از شیوع کووید ۱۹ چطور همچنان دست از تلاش و خدمت برنداشتید؟
هر فردی در هر شغلی سختی‌هایی را تحمل می‌کند. در بحث شیوع کرونا هم علاوه بر کادر درمانی افراد دیگری نیز تلاش کردند. خیلی‌ها در خط مقدم کرونا به مردم خدمت کردند و همیشه معتقدم که خدمت کردن در شرایط گل و بلبل هنر نیست. ما این شغل را قبول کردیم و تا آخر هم سنگر را ترک نمی‌کنیم. پیش از این هم در روز‌های سختی، چون سیل و زلزله خدمت‌رسانی کرده‌ایم. به عنوان یک ماما باید بگویم شغل شادی دارم و مثلاً در زلزله کرمانشاه بچه‌های زیادی متولد شدند. خب در حوادث طبیعی افراد راه گریزی ندارند، اما در بحثی مثل کرونا شرایط فرق می‌کند. شاید فرد مبتلا با سهل‌انگاری فردی دیگر به کرونا مبتلا شده است. در همین روز‌های اخیر و در بیمارستان شهدای تجریش مادر باردار مبتلا به کرونا که سال‌ها برای درمان نازایی تلاش کرده بود، زایمان زودرس داشت که متأسفانه هم هر دو فرزند دوقلویش از بین رفتند و هم مادر فوت شد. هیچ وقت فراموش نمی‌کنم، خودش هم نمی‌دانست چگونه مبتلا شده است. سیستم ایمنی بدن مادر باردار ضعیف می‌شود و اگر چندقلو هم باردار باشد که شرایط حساس‌تر هم خواهد شد. همه ما به این مهم واقفیم تا خدا نخواهد برگی از درخت نمی‌افتد، ولی باید به این نکته هم توجه داشت که مبادا با سهل‌انگاری دیگران را مبتلا کنیم. حتی اعضای کادر درمانی در بیمارستان هم فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنند. البته ما خودمان می‌دانیم که به خاطر شغلمان خطر ناقل بودنمان زیاد است.
نگران نیستید کرونا بگیرید یا خدای نکرده ناقل این ویروس به اطرافیانتان باشید؟
این نگرانی را از ابتدای شیوع کرونا داشتیم. تک‌تک همکارانم نگران ابتلای خودشان نیستند، ولی نگران انتقال آن به خانواده و اطرافیانشان هستند. به هر حال اگر هر کدام از ما به این خاطر ترک کار می‌کردیم که نمی‌شد. بسیاری از اعضای درمان بیمارستان‌ها به فعالیتشان ادامه دادند و در عوض به منزل نرفتند که البته آن هم تبعات زیادی دارد. ضمن اینکه نیروی کار در بخش درمانی به حدی نیست که بتوان مرخصی طولانی مدت به آن‌ها داد. باز هم تأکید می‌کنم فشار مضاعف روی کادر درمان بیش از همه خانواده‌هایمان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در مورد خودم باید بگویم که همسرم همواره من را در راه خدمت به مردم یاری رسانده و باید از او تشکر ویژه کنم. همراهی خانواده در این مسیر بسیار اهمیت دارد.
فعالیت‌های ورزشی و حمایت‌های ورزشکاران چه تأثیری در بالا بردن روحیه مردم در مقابله با کرونا دارد؟
قطعاً افراد شاخص و شناخته شده می‌توانند اثرگذاری خوبی در جامعه داشته باشند. ورزشکاران با به چالش کشیدن ورزش در خانه و ارائه راهکار‌های جذاب قطعاً توجه مخاطبان خود را جلب می‌کنند. اینکه مردم بدانند چطور در خانه ورزش کنند تا آمادگی بدنی‌شان حفظ شود مهم است. هم من و هم پسرم در این روز‌ها در خانه ورزش می‌کنیم. البته یک نکته هم وجود دارد؛ خیلی از ورزشکاران با من تماس می‌گیرند و می‌گویند در یک آپارتمان ۵۰ متری چطور ورزش کنیم؟ ولی هنر این است که در شرایط سخت اوضاع را مدیریت کنیم. یکی از بچه‌های ملی‌پوش به من می‌گفت مجبور شده برای انجام تمرینات بدنسازی همه وسایل را گوشه‌ای از خانه جمع کند تا فضا برای ورزش داشته باشد. هوش اجتماعی و ارتباطی در این شرایط به کمک افراد می‌آید. هرکاری که برای مهار کرونا انجام می‌دهیم، نوعی خدمت است، چه کادر درمانی که در بیمارستان‌ها مشغول هستند و چه ورزشکاری که در خانه مانده و تمرین می‌کند. این بحران قطعاً می‌گذرد و همه چیز به حالت عادی باز‌می‌گردد. تنها خواهش ما این است که در زنجیره انتقال ویروس همکاری نداشته باشند. می‌دانم که بسیاری شغلشان را از دست داده‌اند و در حقیقت همه ما از کرونا ضرر کردیم. منتها هر کسی کاری از دستش برمی‌آید باید انجام دهد. ماندن در خانه و رفتار‌های اجتماعی و اقتصادی صحیح می‌تواند نقش مؤثری داشته باشد.
در هفته‌های اخیر گزارش‌هایی در خصوص اقدام برخی از مردم برای کوهنوردی منتشر شده است. آیا واقعاً حضور اندک افراد در مسیر‌های کوهنوردی خطر ابتلا به کرونا را کاهش می‌دهد؟ به هیچ وجه این تفکر درست نیست. تماس افراد با سطوح یکی از راه‌های ابتلا به کروناست. اگر یک ناقل وسایلش را در کوه روی سنگ بگذارد، نفر بعدی که این مسئله را نمی‌داند. اصلاً درست نیست بگوییم من از یک بیراهه‌ای می‌روم که کسی نمی‌رود! این حرف‌ها بین افراد حرفه‌ای دیده نمی‌شود. این خودمان هستیم که در این کار ملی باید با هم همکاری کنیم. جامعه آن چیزی می‌شود که ما هستیم. یاد گرفته‌ایم فقط زبان انتقاد داشته باشیم، ولی وقتی یک طرح ملی اجرا می‌شود، همه باید در آن سهیم باشیم. فدراسیون کوهنوردی در همان روز‌های نخست شیوع کرونا با دستور آقای زارعی، رئیس فدراسیون و با همکاری هیئت‌های استان‌ها بحث ماندن در خانه و قطع زنجیره انتقال این ویروس را با جدیت پیگیری کرد. آن درصد اندکی که به این موارد پایبند نبوده، کوهنورد واقعی نیستند. همیشه تأکید کرده‌ام تک‌تک ما در ابتلای مردم به کرونا مقصر هستیم.