اتهام به سياسيون در قتل‌های ناموسی

آرمان ملي- مطهره شفيعي: عليرضا پناهيان، نايب‌رئيس پيشين قرارگاه عمار تمايل دارد در تمام حوزه‌ها به اظهارنظر بپردازد و برايش نياز به داشتن دقت کافي در حوزه‌هاي مختلف چندان اهميتي ندارد. به عنوان نمونه، يک روز به راي نياوردن فوريت طرح «شفافيت عملکرد نمايندگان» در مجلس دهم اعتراض مي‌کند و مي‌گويد: «مردهايي که در مجلس هستند و نامرد نيستند، تا وقتي راي‌ها شفاف نشده، در هر راي‌گيري راي خودشان را صريحا اعلام کنند و الا دارند از اين فرصتِ پنهان‌کاري سياسيون سوءاستفاده مي‌کنند. چرا با شفاف‌سازي راي‌تان در مجلس مخالفت مي‌کنيد؟ بگوييد چه غلطي مي‌کنيد!» که البته اين اعتراض که در مهر 98 بود با پاسخ حشمت‌ا... فلاحت‌پيشه، نماينده مجلس دهم مواجه شد. فلاحت‌پيشه اينچنين نوشت: «شخصا با مصاحبه‌هاي هر روزه‌ام، هيچ راي پنهاني نداشته‌ام اما بايد به حال و روز مجلس ايران گريست که برخي اينگونه توهين مي‌کنند...؟» يا عبدالکريم حسين‌زاده، نائب‌رئيس سابق فراکسيون اميد در حساب کاربري‌اش در توئيتر با هشتگ پناهيان نوشت: «دستگاه نظارتي متوجه هست که رد نفوذ را در جايي جست‌وجو کند که ... بي‌طرفانه ورود کنيد و اين اهانت به راي ملت را بي‌پاسخ نگذاريد. پناهيانِ نگرانِ شفافيت، به طرفدارانش بگويد قيمت توهين‌پراکني چند؟» نکته قابل‌تامل آنجاست که پناهيان روزي در قامت پزشک توصيه‌هاي پزشکي مي‌کند و مي‌نويسد: «در مقابله با ويروس کرونا همانقدر که مراقبت‌هاي بهداشتي موثر است، ذکر و دعا هم موثر است و گاهي بيشتر! همانقدر که مراقبت‌هاي جسمي موثر است؛ مراقبت‌هاي روحي هم موثر است و گاهي بيشتر! مواظب باشيد ترس شما را ضعيف نکند، روحيه شرط اول است. دعا و توکل به خدا انسان را نجات مي‌دهد». چند روز بعد به ياد مي‌آورد که فراموش کرده رنگ و لعاب سياست به کرونا بزند پس چنين مي‌نويسد: ‌«کرونا مانند هر حادثه مهم ديگري در جهان ما را بيش از پيش متوجه موضوع قدرت و سياست مي‌کند. جهان را چه کساني اداره مي‌کنند؟ بايد قدرت‌هاي رذل و پوشالي نظام سلطه را نابود کرد تا جهان از اين گرفتاري‌ها نجات پيدا کند. دوران مماشات با دشمنان بشريت به پايان رسيده است» و ديروز حجت‌الاسلام عليرضا پناهيان در پاسخ به سوالي پيرامون اتفاقات تلخ اخير درباره قتل زنان و دختران گفت: «رخ دادن چنين جنايت‌هايي باعث تاسف است، اما اين جنايت‌ها محصول بي‌بندوباري در خانواده است و بي‌بندوباري را آن گروهي از سياسيون در کشور رواج دادند که هر بار به خاطر انتخابات بر اين بي‌بندوباري دميدند. آنها بايد امروز پاسخگو باشند».
فرار از پاسخگويي
سياسي کردن موضوعات غيرسياسي تنها به افزايش تنش و به‌هم‌ريختگي جامعه منجر مي‌شود اما پناهيان براي هدفي که شايد جلب توجه يا پروژه تضعيف جريان‌هاي سياسي با هدف عدم ورود به موضوعات انتخاباتي باشد، سياسي نشان دادن قتل‌هاي ناموسي تنها گمانه‌اي است که نمي‌توان درباره اين موضوع مطرح کرد. قتل‌هاي ناموسي در هفته‌هاي اخير توجه افکار عمومي را به خود معطوف کرده است؛ قتل دخترکان و زنان بي‌پناه به دست همسر، پدر يا ديگر مردان خانواده. قتل‌هايي که به گواه قاطبه کارشناسان ريشه در فرهنگ و کوتاهي در آموزش به اقشار مختلف به‌ويژه ساکنان مناطق مرزي دارد. تلاقي دو فرهنگ نقش پررنگي در ايجاد مشکلات داشته است به نحوي که فرهنگ سنتي و قديمي هنوز پدر و برادر را مالک زنان خانواده مي‌داند اما فرهنگ ديگري که سال‌هاست جريان دارد اين مالکيت را نمي‌پذيرد. برخي مردان درک اشتباهي از تعريف سرپرست خانواده دارند و به همين سبب خود را داراي مجوز انجام هر تنبيه و فراموش کردن قانون در حق زنان مي‌دانند، قتل رومينا اشرفي در تالش با داس به دست پدرش، ريحانه عامري در کرمان با ميله آهني به‌دست پدرش و فاطمه برحي در آبادان با چاقو به دست همسرش تنها قتل‌هاي ناموسي در کشور نيست بلکه تعداد اين قتل‌ها بسيار بيشتر و فجايع بزرگ‌تر از آن است که بتوان آن را در چند اتفاق اخير مورد بررسي قرار داد. يک وکيل دادگستري درباره علل وقوع اين قتل‌ها گفته است: «در کشورهاي اروپايي و آمريکايي و کانادايي و حتي کشورهاي شرقي اين قبيل جنايات به چشم مي‌خورد اما از کشور اسلامي مانند ايران دور از انتظار است که در عرض کمتر از يک ماه چندين مورد تکان‌دهنده چنين جناياتي را داشته باشيم. اين امر نشان مي‌دهد بايد بيش از پيش به نهاد خانواده اهميت داد و اگر به نهاد خانواده اهميت داده شود و اگر فرزندان و دختران بدانند هيچ جايي امن‌تر از خانه و خانواده نيست، هيچ‌گاه فراري نمي‌شوند و اگر دختري از منزل پدرش فرار کرد بايد دانست که پدر و مادرها به فرزندانشان اعتنا نمي‌کنند». حجت‌الاسلام و المسلمين مرتضي چيت‌سازيان گفت: «اگر پدر و مادري با فرزندانشان دوست باشند و اگر مساله ازدواج در جامعه از تشريفات خارج شود و اگر گراني نباشد و مهريه‌ها بالا نباشد و اگر ازدواج‌ها به‌هنگام باشد نه ديرهنگام؛ به‌ندرت چنين فجايعي به وقوع مي‌پيوندد اما اگر متاسفانه جنبه‌هاي تربيتي وجود نداشته باشد آسيب‌شناسي قضيه به قوت خود باقي است.» پناهيان مدعي ترويج فرهنگ در جامعه است؛ بنابراين اين گمانه مطرح است که گويا براي خودداري از اعتراف به ضعف در ترويج فرهنگ صحيح راهي جز سياسي نشان دادن موضوع ندارد.