روزنامه شهروند
1399/05/14
گزارشگری که همزمان مربی بود
هادی عامل گزارشگر و مفسر کشتی متأسفانه روز گذشته خبر درگذشت محمدرضا نوایی را شنیدم و خیلی متأسف شدم؛ شخصی که حدود 15سال در کنار او گزارش کردم و درس‌های زیادی آموختم. نوایی از قهرمانان بزرگ کشتی بود که در مسابقات جهانی 1973 و بازی‌های آسیایی 1974 تهران به مدال برنز رسید. او سال‌های زیادی مربی تیم‌ملی بود و در گزارشگری هم سابقه زیادی داشت. نوایی در گزارشگری از من پیشکسوت‌تر بود و اوایل که من به تهران آمده بودم، یادم می‌آید که گزارشگری باتجربه محسوب می‌شد. همه او را به‌عنوان گزارشگر فنی می‌شناختند و من هم این افتخار را داشتم که حدود 15سال در کنارش گزارش کشتی انجام دهم. همواره در گزارش‌ها احترام زیادی برای نوایی قائل بودم و اصول پیشکسوتی را رعایت می‌کردم. در کنار همه تخصص‌هایی که مرحوم نوایی داشت، فرد بسیار شاد و پرنشاطی بود و وقتی چند ساعتی در کنارش می‌نشستی، دائم از خاطراتش می‌گفت. اطلاعات او در کشتی خیلی زیاد بود و کشتی‌های قدیمی را ریز به ریز تعریف می‌کرد. حتی از‌سال 1948 که ایران برای نخستین دوره در المپیک حاضر شده بود، قهرمانان کشتی کشورهای دیگر مثل ترکیه و روسیه را هم می‌شناخت.
نوایی واقعا انسان توانمندی بود که همیشه سعی می‌کرد در کنار کارش شاد باشد و این نشاط را به سایر دوستانش هم انتقال دهد. من خیلی با او خاطره دارم و در 15سالی که در کنارش حضور داشتم، خیلی چیزها یاد گرفتم.
یکی از خاطرات جالب من با مرحوم نوایی به مسابقات جهانی 1994 در استانبول برمی‌گردد. او هم مربی تیم‌ملی بود و هم مسابقات را گزارش می‌کرد. البته آن موقع کشتی‌ها زنده پخش نمی‌شد اما ما گزارش را به صورت زنده انجام می‌دادیم و بعد از ضبط، رقابت‌ها از تلویزیون پخش می‌شد. جایگاه گزارشگران روی پله‌ها در قسمت بالای سالن بود و وقتی یک کشتی‌گیر ایرانی مسابقه داشت، نوایی دوان دوان از این پله‌ها بالا و پایین می‌رفت. نوایی بعد از هدایت کشتی‌گیران نفس‌نفس زنان سمت من می‌آمد و به گزارش می‌پرداخت. سبک گزارش نوایی هم به دلیل اینکه مربی و عنوان‌دار جهانی بود، متفاوت از بقیه گزارش‌ها بود. او در حین گزارش حتی کشتی‌گیران را کوچ می‌کرد و نکات فنی را به آنها می‌گفت که همین گزارش‌هایش را جذاب و خاطره‌انگیز می‌کرد.
خاطرات زیادی از مرحوم نوایی دارم. حتی قبل از انقلاب که برای عمل دستم به آلمان رفته بودم، یک ماه با او هم اتاق بودم و از روحیاتش لذت بردم. کشتی به معنای واقعی یکی از سرمایه‌های خود را از دست داد؛ کسی که همزمان هم کارشناس فنی بود و هم در زمینه گزارشگری فعالیت می‌کرد.
نوایی مشکل ریوی و آسم داشت. حتی در سال‌های آخر گزارشگری‌اش هم یادم می‌آید که از اسپری استفاده می‌کرد. همیشه به نیکی از او یاد خواهیم کرد و خاطرات خوشی از نوایی داریم و تا ابد در ذهن ما خواهد بود.
سایر اخبار این روزنامه
